Meleğim ( FİNAL.)

Bir hikayede ben yazmak istedim.
Bu hikayeyi bir roman şeklinde yazmaya karar vermiştim bir kaç yayın eviyle konuştum çünkü konusunu çok beğenmişti çevremdekiler onlarla paylaşmıştım... ama devam etmeye fırsatım hiç olmadı çünkü komposizyon talepleri var okumam gereken kitaplar. Parça parça yayımlamayı düşünüyorum. İnşallah beğenilerinizi toplarım. Bu beni çok mutlu eder
Edebi bir üslupla yazıyorum hikakeyi...

Hikayenin adı: Meleğim.

(Karakterleri hikaye içinde tanıtacağım.)

***

Bölüm bir.(Burak)


Hava inanılmaz sıcakken kendini yavaş yavaş serinliğe bırakıyor... Güneş batıyor. Günbatımı! Bakamadığım ama bakmaya değer bir görüntü. Kızılımsı, turuncumsu ve sarı ışık yayılıyor etrafa... Arabadayım annemle. Yaklaşık beş saatlik bir yolculuğun ardından yeni şehir, yeni evimize geldik. Yol boyunca oturmama rağmen neden bu kadar yorgunum hiç blmiyorum doğrusu. Annem,

- Yeni evimizi nasıl buldun Burak'cığım?
- Çok güzel. Ben yorgunum yatmak istiyorum.

Ve daha tam olarak yerleşemediğim odama geldim. Kendimi yatağıma bırakıverdim. Gözlerimi kapadım, düşündüm... düşündüm...
Annemle babamın boşanmalarını düşündüm. Toplantıların uzadığı bahane eden babam meğersem annemi aldatıyormuş! Tek celsede boşandılar.
Daha sonra yeni okulumu düşündüm. Yeni arkadaşlarım nasıl olacaktı acaba? O ortama uyum sağlayabilecek miydim? Yeni yer fikri boğazımda yumru oluşturmaya başlıyordu zaten... Bunları düşünürken hafif, tatlı bir uykuya daldım...
Sabah kapının çalmasıyla gölerimi açmam bir oldu. Toparlanıp direk oturma odasına gittim. Birde ne göreyimm!?

**

İlk kısmı burada bitiriyorum. Beğeni olursa devam ettireceğim.

çok güzel olmuş.ellerine sağlık.

Teşekkür ederim

güzelmiş hemen devamını alalım

Clodya_Alas demiş ki:güzelmiş hemen devamını alalım

[color:e37c=#000000] Eedd güzel

Bölüm iki(Burak)

Açıkcası bunu hiç beklemiyordum. Kadınlar günü olmuş burası! Pastasını, böreğini, çöreğini alan gelmiş tanışmaya yeni komşularıyla...
Kapıya geldim "Merhana" dedim ve herkesin gözleri bana çevrildi. Beni baştan aşağıya incelediler. Açıkcası böyle ani bir ilgi odağı olmak bende garip duygular yarattı...

"Ah, Nurhan hanımcığım aynı sana benziyor oğlun."

"Aslında babasına benzetirler..." Annemin babamın adını söylerken gözlerinden geçen karartıyı sadece ben farkettim.

"Gözleri sana benziyor. Boncuk gibi mavi."

O sırada kapı çaldı ve ben annemde içinde olmak üzere teyzeleri kendi aralarında sohbete bırakarak kapıya yöneldim. Henüz ilk defa tuttuğum kapıya dokundum ve açtım. Kapıda sevimli mi sevimli bir kız vardı. Kısa boylu, zayıf ve esmer. Saçları teniyle aynı renkti,gözleride...
Elinde minik kek tabağı vardı. İçeri davet ettim, birlikte oturma odasına geldik.

"Hoşgeldin Nur kızım." Demek adı Nur'du.

"Hoşbulduk Emine Teyze. Annem gelemedi, özürlerini size iletmemi istedi ve bu kekleride" Keki masaya bıraktı ve boş bir yere oturdu.

Annem, " Hoşgeldin tatlım yeni evime"

"Hoşbulduk"

Bir zaman sonra bir sürü şey öğrendim. Yeni komşularımızı tanıdım, Nur'la aynı okulda olduğumuzu. Aman iyi, en azından tamamen yabancı değildim bir tanıdığım vardı. Bana okulu anlattı. Yarın okul var, midem kasılıyor sanırım...
Herkesi yolcu ettiğimizde saat 3'e geliyordu. Zaman su gibi akıp gitmişti. Annemle dışarı çıktık. Yeni yeri, yeni çevreyi tanımak ve küçük bir alışveriş yapmak için. Sevdim ben burayı ya.
Akşam yemeğinide dışarda yiyip eve geldik. Ertesi günün heyecanından uyuyamayacağımı bildiğim için aldım elime bir kitap. Elimde kitap saatler sonra uyuyakaldım...

~

Evet ikinci bölümüde burada bitiriyorum En kısa zamanda üçüncüyü yazacağım. Uzunda yazabilirim ama tadında bırakıyorum. Okuyucuyu sıkmadan, gereksizsiz kelimelere girmeden yazmaya gayret gösteriyorum. Kısa - çokta kısa değil-, ve kısa aralıklarla yazacağım. Yorumlarınıza göre değiştirebilirim...

güzellll yb istiyorum rüyasında nur u grck uyannca okulda nurla aynı sınıfta aynı sırada oturcak ileriki bölümlerde de sevgili olucaklar demi ?

Aslında ben Nur'u ilk başta çıkartarak kafaları karıştırmak istedim hayatım Ama zaman neyi gösterir bilmiyorum... Bölümlerin hepsi kafamda hazır. Ama şu kadarı söylim, o dediğin zaman çok klişe olur. Ben zoru seçiyorum

Bölüm üç(Burak)

Yeni okulumda ilk günüm...
Güzel bir duş aldım, kahvaltımı yaptım ve arabadayım! Pozitif olacağım söz veriyorum kendime.Burak! negatif elektirik salma ortalığa, düşünmede! Düşünme ki çevreye çabuk ısınabilmelisin. Okulun önündeyiz. Arabadan indim ve anneme iyi işler dileyip bahçeye yürüdüm. Öğrenciler yavaş yavaş sıra oluyorlardı. Nerede duracaktım acaba? Ne yapmalıydım... Ben bunları düşünürken arkamdan bir ses;

- Hey, sen.

- Nur! Ah iyi ki çıktın karşıma...

Beraberce müdür yardımcısının odasına gittik. Sınıfımı öğrendim, bizde sırada durmak üzere bahçeye indik. Ne yazık ki Nur'la farklı sınıftaydık. Sıradayken herkesin gözü üzerimde! Kim bu acaba? Yeni öğrenci mi? der gibi bakıyorlar bana. Onları görmemezlikten geldim. Müdürün " Günaydın çocuklar!" ve bizimde " Günaydın" dedikten sonra sıra halinde içeriye girmeye başladık.

Tam bir hafta oldu okuluma başlayalı. Mustafa diye biriyle oturuyorum. Sıra arkadaşım… Yemekhanelerde, öğle yemeklerinde, teneffüslerde beraberiz onunla. Bazen Nur ve arkadaşlarıyla birlikte geziyoruz, gülüyoruz, sohbet ediyoruz… Sevdim okulumu. Onlarda elinden gelenleri yapıyorlar benim için. Beraberce rekabetli bir maç yaptık yan sınıfla. Ve kazandık! Üstümü değiştirip sınıfa geldim direk. Kimse yok… Oturdum sırama, bir sonraki dersin konularını gözden geçirmeye başladım. Kapının hızlı bir şekilde açılması beni yerimden hoplattı! Berrak… İçeri girdi ve asabi bir şekilde sıraya oturdu. İlk günden beri dikkatimi çekmişti Berrak… Simsiyah uzun saçları, bal rengi gözleri ve süt gibi bembeyaz teniyle… Sınıfta sessizce sırada oturuyordu, ne derslere katılıyordu ne de başkalarıyla ilgileniyordu. Dersleri de çok iyi. Birden bana döndü aniden. Suratında o eski asabiyetten eser yok, gülümsüyordu.

“ Nasılsın Burak?”

Hiç beklemediğim bu soru karşısında vereceğim cevabı düşünemez oldum… Kalbim hızlı bir şekilde atıyordu sanki içinde saatli bir bomba var… Ne oluyor bana?

“İyiyim…”

Verdiğim cevap karşısında kahkahalar atmaya başladı. Sesim o kadar derinden ve ince çıkmıştı ki…

“ Bende iyiyim sağ ol.”

“ İçeri girerken iyi görünmüyordun pek…”

Neden dedim şimdi ben bunu? Neden onun o halinin nedenini bu kadar çok merak ediyorum!

“ Şu an iyi görünmüyor muyum? Ne yapacaksın, çok mu lazım…”

Bu sözler karşısında afalladım. Böyle söylemesi gerekmezdi! Çok sinirlendim birden…

“ Evet, hiç lazım değil.” Tekrar kitaplarıma döndüm cevabını beklemeden. Kalkıp yanıma geliyordu, ayaklarını görebiliyordum…
Kitabımı sert bir şekilde kapadı. Kafamı kaldırdım. O kadar öfkeliydi ki gözleri… Söylediğim sözden pişman oldum...

canım ellerine saglık çok gözel olmuş yb en kısa zamanda atıverin gari inşallah başarılar allah zihin açıklıgı versın:D

Ahahah çok teşekkür ederim

möhöm deil canişkom

ben de çok beğendim yb istiyorum

Bu gece yazabilirim bir ihtimal, gece yazıyorum genellikle

Çok güzel olmuşşş

çokkkk göööözelll olmuş ellerine saglık yb bugece atı vimen dileklerim le garı hade başarılar

çok güzel olmuş canım.ellerine sağlık.ybybybyb

Teşekkür ederim arkadaşlarr. Yorumlarınızı ve eleştirilerinizi bekliyorum bu arada

Bölüm beş(Berrak)


İşte yeni bir gün daha! Başım dik, dünyayı ben yaratmışım havasında girdim sınıfa. İnsanların bana bir harikaymışım gibi bakması hoşuma gidiyordu hani. Zaten harikayım…
Ders bilgisayar. Yanımda otuz iki dişiyle gülümseyen Can! Sevgilim, bitoşum benim ama çok sıkıldım yahu ondan. Açtık bilgisayarlarımızı. Az ötede Burak var. Facebook’ta! Geçen gün onu çok kırdığımın farkındayım… Açtım bende facebook’u ve mesaj attım.

“ Geçen gün için özür dilerim, yapmamam gereken bir şeyi yaptım…”

Mesajı yolladıktan sonra inceliyorum kendisini. Mesajı görür görmez gülümsedi! Ha-hay! Sonra ciddi bir ifadeyle bana döndü. Baktı… baktı… Hadisene der gibi bir işaret yaptım, döndü ve bana şu satırları yazdı.

“Sorun değil. Unuttum bile.”

Bana baktığının farkındayım ama dönmedim ona, bu konuşmayı uzatmak niyetindeyim.

“ Sinirliydim ve sinirimi senden çıkardım. Can işte… Kıskançlık yaptı! (Biraz onu da kıskandırmak niyetindeyim!) Gelemiyorum böyle şeylere. Beni gerçekten affedebildin mi?”

Göz ucuyla bakıyorum ona. Düşünüyordu. Yazıyor sonunda.

“ Çok sinirlenmiştim. Öyle yapman çok ayıp, yakıştıramadım. Nedense sinirlenemiyorum, sana… Can’ı sorun yapma. Seni çok seviyor belli. Seven erkek kıskanır. “


Çok kırmışım onu. Onunla zaman geçirip tanımak istiyordum Burak’ı. Ona yaptığımı herkese yaparım aslında… Yapabilirim! Üzüldüm, ona çok üzüldüm. Gönlünü almak bahanesiyle şunları yazdım ona; –aslında niyetim sadece buluşmak, ilk adımı ben atmazsam o hiç atamaz zaten.-

“ Okul çıkışı müsait misin? Nargileye gidelim… Aramızda ki buzları da eritiriz böylece. İçim hiç rahat değil.”

Bunu yollar yollamaz ona döndüm. Ne tepki verecek çoook merak ediyordum. Bu teklife “Hayır” diyebilme olasılığını göremiyordum zaten, diyemez… Oda istiyordu biliyorum! Geldiği günden beri bana bakıyordu, boş değil!
Biraz geç cevap verdi buna. Bu kadar bekleyecek ne olabilir Allah aşkına? Geldi sonunda mesajı, hemen okudum.

“ Kusura bakma Berrak. Nur’la bir yere uğramam gerekli. Belki başka zaman ben çıkartırım seni, olmaz mı?”

Yıkıldım, resmen yıkıldım… O sıska Nur’u bana tercih etti. Acaba sevgililer mi? Bunu hiç unutmayacağım. Bir daha seninle hiç işim olmaz Burak, bil bunu…
O sırada zil çaldı ve çantamı kaptığım gibi sınıfa doğru gittim. Bu kadarmış…

*

Bir diğer bölüm hazır ama bir süre bu kadar hızlı yayınlamiycam

niye yaa böyle iyiydi.ybybyb

Bölüm altı ( Nur)

Çok geç kaldım! Zil çaldı ve hocayla sohbete daldık, Burak beni kapıda bekliyordu. Koşar adımlarla aşağıya doğru iniyordum ki ayağım bir şeye takıldı ve yere kapaklandım. Berrak bu! Ağzının kenarına yerleştirdiği kötü bir gülüşle yoluna devam ediyordu… Dizim paramparça oldu! Acelem olduğu için hemen kalkıp Burak’ın yanına gittim.
“ Çok özür dilerim!”
“ Sorun değil” Bakışlarını yırtılan çorabıma odakladı “ Sana ne oldu?”
“ Hiç… Buraya koşarken yere düştüm…”
Baş başa beraber yürümeye başladık. Keşke hep baş başa kalsak… Onu ilk gördüğüm günden beri o kadar çok beğeniyorum ki… Onun bana bakmayacağını biliyorum. O çok özel biri. Bugün eksik olan kitaplarını almaya gittik. Sonra da eve…
“ Çok düşüncelisin Burak? Hayırdır?” Yürüdüğümüzden beri hep bir şey düşünüyordu, ağzını bıçak açmıyordu.
“ Bugün seni eksem ne yapardın Nur?”
“ İşin mi vardı? Bu işi başka zaman da halledebilirdik.”
“ Şey… Berrak” Duraksadı birkaç saniye “ beni nargileye çağırdı. Seninle bir işim olduğu söyledim.”
Ne! Berrak, Burak’ı nargileye mi çağırdı! İnanmıyorum. Berrak? Yanlış duymuş olmalıydım…
“ Berrak mı?” O şaşkın halimden anladı sanki neler düşündüğümü, sordu.
“ Evet, Berrak. Olamaz mı?”
“ Berrak’tan beklemem de… Çağırmasını falan. Öyle yani.”
“ Neden beklemezsin?”
“Çünkü Can ve gurubundan başka kimseyle ilgilenmez. İlgilense de nargileye çağırmaz. Dalga geçer!”
Bu sözlerim karşısında neredeyse havalara uçacak! Demek Berrak bana o yüzden çelme taktı… Onun bu davranışını söylemek istiyorum ama daha çok mutlu olacak, biliyorum! Dayanamayıp soruyorum.
“ Ne o? Niye bu kadar mutlu oldun?”
Birden ciddileşiveriyor. Acaba bu hesap sorma gibi mi oldu ya… Ne düşünüyor çok merak ettim. Keşke demeseydim…
“ Berrak… Çok hoş bir kız. Neden bilmiyorum Nur ama onu çok beğeniyorum. Her yerde onu görüyorum. Bana attığı tokat bile beni sinir etmiyor. İlk defa sana açılıyorum… Burada ki ilk dostum sensin… Can bile engel değil bana! “
Şaşkınım bu sözler karşısında… Dilim tutuldu resmen kafa sallamakla yetindim. Tek tesellim o aptal kızın beni şu an Burak’la bilmesi ve sinir olması…
Zaten bu konuşmadan sonrada günüm berbat oldu. Kitapları aldık ve eve geldik. Teşekkür etti ve kolumu sıktı. Hissetmedim bile sıktığını… Eve geldim, her şeyi hazmetmek için derin mi derin bir uykuya bıraktım kendimi.



Sabah okul bahçesine yürürken Burak’la aklımda şu sözler var “ Kendine gel nur! O senin arkadaşın ciddi bir şey olmasını bekleme. Yapma bunu… O başkasını seviyor. Kendine yazık edersin. O senin arkadaşın, arkadaşın… Hem onlarında birlikte olması imkânsız, Berrak Can’la beraber!”
Sıraya girdik. Burak’ın gözleri Berrak’ın üzerinde… Bir ara göz göze geliyorlar Burak’ın gülümsediğini gördüm. İşte… Ama ama, Berrak niye öyle yaptı ki? Gözlerini iğrenç bir şeye bakıyormuş gibi çevirdi. Bilindik Berrak işte…

Bölüm Yedi(Burak)


Şu son iki gündür canıma tak etti! Ne zaman Berrak’a baksam, gülümsesem ve ve yanına gitsem uzaklaşıyor benden. Biliyorum, biliyorum onu reddettiğim için böyle yapıyor! Ama mazeret değildi benimkisi sadece bir an önce yapılması gereken şeydi. Ne ders çalışıyor ne de ödevlerimi yapıyordum kitaplarımsız! Of… Bana birazcık ilgisi vardı ve onu kendi ellerimle mahvettim… Şimdi yüzüme bakmıyor. Oysaki ilk adımı o atmıştı, benim duygularımı belirginleştiren ve harekete geçiren oydu. Hem bakıyorum da Can’la çok iyiler. Anlayacağım benim hiç şansım yok. Onunla arkadaş bile olmak yeter bana… Sevgimi gömerim kalbime, içim acısa da yaparım bunu…
Bunları düşünürken sınıfa girdim ve sırama oturdum. Benden sonra tarih öğretmeni Sevinç Hoca sınıfa daldı.

“ Evet çocuklar, şimdi size dağıtacağım fotokopi kağıtlarını ikişer grup halinde cevaplamanızı istiyorum. Grupları ben belirleyeceğim. Soruların cevaplarını bir ders saatine sığdıramayabilirsiniz” O sırada kâğıtları dağıtıyordu. “ Öğle yemeğinde de birazcık zamanınızı ayırmanızı istiyorum. Bakın bu çok önemli konular. Fedakârlık etmeniz size çok şey kazandıracak yavrularım. Öğle yemeğinden sonra ki dersimizde ben bulamadığınız cevapları size açıklayacağım. ” Orta yaşlı kısa boylu sarışın bir bayandı. Tıpkı bir anne sıcaklığındaydı. Daha sonra masasına gitti ve kendi seçtiği grupları saymaya başladı.

“ Melike Sena’yla, Mustafa Can’la, Yasemin Fırat’la, Yılmaz Kaan’la, Berrak Burak’la…”

Adımızı duyduğum anda kalp atışımın ani değişimi beni şok etkisine soktu. Aynı anda Berrak’la birbirimize baktık. Can’ın delici bakışlarını üstümde hissettim. Sonra döndü Berrak’a bir şeyler söyledi ve Berrak elini havaya kaldırdı.

“Hocam!”

Lafını yarıda bölmesine rağmen Sevinç Hoca tatlılıkla Berrak’a baktı, o tatlılık sesine de yansıyordu.

“ Hayırdır Berrak?”

“ Ben Burak’la değil, Can’la beraber bulmak istiyorum soruların cevaplarını.”

Sevinç Hoca birden ciddileşti. Kaşlarını çattı.

“ Zaten sizi çok bir arada gördüğümüz için bir ton uyarı aldığın halde benden bunu mu talep ediyorsun kızım?”

“ Gördüğünüz gibi.”

“ Bu istediğini duymamış oluyorum ve evet, istesen de istemesen de Burak’lasın. İtiraz istemiyorum.” Sonra direk kafasını öğrenci listesine çevirdi. “ Nerede kalmıştım?”

İçimde huzursuzluk, çekingenlik, mutluluk, heyecan bir sürü duygu belirtisi vardı. Hangisi ağır basıyor bilmiyorum ama bildiğim tek şey bu grup fikri beni aşırı derece de memnun etmesiydi. Eşleşme bitmiş herkes grup arkadaşının yanına giderken Mustafa Can’ın yanına Berrak’ta elide kağıt, defter, süslü püslü kalemiyle yanıma geldi hiçbir şey söylemeden oturdu. Ona döndüm ve daha birkaç saniye sonra,

“Canımı sıkacak harekette bulunma sakın. Canın sıkılır, çok ciddi olduğumu bilmeni isterim.” Can’ın sesiyle irkildim. Cevabımı beklemeden yine sırasına oturdu. Tanrım! Bu çocuk psikopattı! Onu duymamazlıktan gel Burak… Berrak yanında! Ona döndüm bal rengi gözlerini dikmiş bana bakıyordu. Ve bir şey söylemek için ağzı aralandı bana şu sözleri söyledi…