<<<<<ASİ KIZ>>>>>Yb Geldi!!!Sayfa 108!!!İyi okumalar!!!

Yb!!!

"Eğer şu saçma ayrılık konusundan bahsedeceksen hiç havamda değilim."dedim Murat'a.Gerçi bu konudan bahsedeceğine adım gibi emindim ama konuşmak istemiyordum.
"Tamam.Onunla ilgili ama sadece sana birkaç soru soracağım.Bana birkaç saniye katlanır mısın?"Bu soruyu o kadar kibar sormuştu ki içim cız etti.
"Sor."
"Eğer ben gidersem ne olur?"
"Hayat devam eder ama benim için değil."O kadar kesin konuşmuştum ki irkildi.Doğru söylediğimin farkındaydı.
"Peki gidersem beni özler misin?"Gülümsedim.
"Evet."
"Pekala.Başka bir soru daha geliyor.Gidersem benden nefret eder misin?"
"Hayır."dedim dürüstlükle.
"Son soru.Gidersem beni birgün affeder misin?"İşte bu soruya gözlerinin içine bakarak cevap verdim.
"Hayır."
Gözlerini yere dikti.Bir süre düşündü.Kısa bir sessizlik oldu.En sonunda iç çekip bana baktı.
"Hiçbir yere gitmiyorum."
Söylediklerine bir an için inanamadım.Bu gerçek miydi?
"Yani...beni bırakmayacaksın.Öyle mi?"
"Seni asla bırakmayacağım.Ne olursa olsun."Sözlerindeki kesinlikten artık emin olmuştum.Doğru söylüyordu.Ona sarıldım ve ağlamaya başladım.Ama bunlar mutluluk gözyaşıydı.O Berkant değildi.Asla kaçıp gitmeyecekti.Beni hiç bırakmayacaktı.
Murat gözyaşlarımı silerken son düşündüklerimden emindim.
-1 Hafta Sonra-
O kadar stresliydim ki evde kıyafetlerimi giyerken sürekli ayağım takılıyordu.Her an bir yere düşüp başımı çarpabilirdim.
Bütün yıl bugün için hazırlanmıştım.Okulun son günü yani gösteri günü için.
İlk kez bu kadar kalabalığın karşısına çıkacak olmam da ayrı bir sorundu.Sakinleştirici almayı düşündüm ama sakinleştirici beni uyuttuğu için bundan vazgeçtim.
Kahvaltımı zorlukla yaptım.Ağzımdan bir lokma geçmiyordu.Annemin zorlamasıyla bir bardak çay içtim,biraz peynir ve zeytin yiyip ayağa fırladım.Dün gece iyi uyuyamadığım için kendime bakım yapmam gerekiyordu.
Aynada biraz fazla oyalandıktan sonra telaşla dışarı çıktım.Murat beni her zamanki yerde bekliyordu.Halimi görünce rahatlamam için bana gülümsedi.
"Ece ne bu hal böyle?"
"Sahneye çıkacak olan sen değilsin."
"Rahatla.Zaten mükemmel görünüyorsun.Aylardır bunun için çalıştınız.Mükemmel olacağını biliyorum."Bu rahatlamama yetmemişti.Aniden aklıma ilk gelen şeyi söyledim.
"Bir de Berkant meselesi var yani bu..."Bir anda sustum.Lanet olsun ağzımdan ne kaçırmıştım ben öyle?Göz ucuyla Murat'a baktım.Yola bakıyordu ama dişlerini sıkmıştı.
Bizim grupla karşılaşana kadar sessizce yürüdük.Grupla karşılaştığımızda Koray boynuma atladı.
"Korkma.Biz yanındayız ve deli gibi alkışlayacağız."
"Bundan şüphem yok."dedim ve gülümsedim.Koray Murat'ın elini sıktı.
Yolda bütün grup benim stresimi azaltmaya çalışırken herşeye rağmen şanslı olduğumu düşündüm.Bu kadar mükemmel bir arkadaş grubuna sahipken herşeyi başarabilirdim.
Okula geldiğimizde ben hemen içeri girdim.Onlar bahçede kalmıştı.
Spor salonuna geldiğimde herkesin hocayı beklediğini gördüm.Ayrıca herkes çok stresliydi.Bir konuşma yapmam gerektiğini fark ettim.Zaten herkes benden bunu bekliyor gibiydi.
"Pekala millet.Beni dinleyin."dedim.Herkes bir anda sustu."Gördüğüm kadarıyla herkes çok stresli.Buraya gelmeden önce ben de öyleydim.Ama sonra rahatladım.Neden bu kadar stres yapıyorum diye sordum kendime.Bu çok saçma.Aylarca bunun için çalıştık.Bu çalışmayı batıracak tek şey benim yaptığım stres dedim.Bu sizin için de geçerli.Kalabalığı unutun.Zaten dans ederken birbirinizin gözlerinin içine bakmanız gerekiyor.Bunu kesinlikle yapın.Provada olduğunuzu düşünün.Eve gittiğinizde karne için ailenize hesap vereceğinizi unutun.Sadece konsantre olun.İçinizdeki heyecanı dışarı çıkartın.Sanki son kez dans ediyormuş gibi dans edin.Bunun faydasını göreceksiniz."
Konuşmayı bitirdiğimde arkamdan bir alkış sesi duydum.Bedenci onu gördüğümü anladığında sınıfa doğru ilerledi.O alkışlamaya devam ederken sınıftan herkes-Berkant ve yeni sevgilisi hariç herkes-alıkşlamaya başladı.Bir süre bu devam etti.Daha sonra kalabalık hocanın tek hareketiyle sustu.
"Seni bu yüzden kaptan seçtim.Tebrik ederim."
"Teşekkürler.Acaba tuvalete gitmemin bir sakıncası var mı?"
"Hayır.Tabiki yok."
Açıkçası rahatlamıştım.Aynaya son bir kez daha bakmaya ihtiyacım vardı sadece.Koşarak tuvalete gittim.
İyi görünüyordum.Kendim gibiydim.Berkant'ı da kafama takmayacaktım.Kendime son kez bakarak dışarı çıktım.Berkant'ı tuvaletin biraz ilersinde gördüm.Şimdi olmasın diye dua ettim içimden.
Yanından geçerken kolumdan tuttu.
"İyi bir konuşmaydı.Tebrik ederim."Elini kolumdan çektim ve gözlerinin içine baktım.
"Teşekkür ederim."
"Bu arada Murat'ı durdurmayı başarmışsın.Bu da büyük bir başarı."
"Ne istiyorsun Berkant?"Beni duvara doğru çekti ve gözlerimin içine baktı.
"İlk defa senden bu kadar çok nefret ediyorum."dedi."Bu mümkün olabilir mi?"
"Mümkünmüş demek ki ama senin bu kadar-"
"Bu kadar ne?Pislik mi?Evet.Ben bir pisliğim."Koridorda neredeyse bağırmıştı.Bende kendimi tutamadım.
"Kabul etmen güzel.Bunu ilk başta göremediğim için kendimi aptal gibi hissettim şimdi.Ama şunu bil.Gösteriyi mahvetmeyeceğiz.Şimdi yolumdan çekil."dedim.Çekilmeyince onu ittirdim ve spor salonuna daldım.Bir kaç saniye sonra da Berkant girdi.Herkesin gözü bize dönmüştü ki müdürün sesi duyuldu.Dereceye giren öğrencilerin ödülü verilmişti.Şimdi bizim sıramızdı.
"Sakin olun çocuklar."dedi bedenci."İşte başlıyoruz."

çok teşekkür ederim canım ben de öptüm

ben o berkanıtın........pislik ya benim muratım öyle mi hiç bağırıyor mu.bu pislik duvarlara çekiyor.berkanta ölüm baölüm süperdi tatlım

vayyyyyyyyyyyy dehşett olmşşşş elllrneee sğlkkkkk berkantaaa çokkk gıcıkk oldumm şimdiiiii murat gitmedii harikaaaaa a:D

vay canına çok etkileyici

Berkant'a ölüm!

aslında ben berkant için üzülüyorum onun da yaşadıkları kolay değil aşktan sonra nefret etmek kolay olsa gerek ya bu yazarlık işi çok eğlenceli karakterleri kukla gibi oynatıp istediğiniz kılığa sokabiliyorsunuz