<<<<<ASİ KIZ>>>>>Yb Geldi!!!Sayfa 108!!!İyi okumalar!!!

Wowwwwww murattt!
Ybbbbb!

ybbbb

Yenii okuyucuuu geldiiii .. Bütün gün 102 sayfayı bıkmadan usanmadan okudummm .. Öldümmm .. Yaaa bu hikayenin dizi olması lazımm .. Harikasınn .. Ybbb Ybbb Ybbb Ybbb Ybbb Ybbb Ybbb Ybbb Ybbb Ybbb Ybbb Ybbb Ybbb Ybbb Ybbb Ybbb Ybbb Ybbb



Team Murat <3 Ece

Aramıza hoşgeldin 102 sayfayı bıkmadan okuduğun için çok mutlu oldum canım

Benim için büyük bir zevkti Hiçç sıkılmadım Yeni bölümü de sabırsızlıkla bekliyorum

Yazmaya başlıyorum şimdi Tahminen yarım saat kadar sonra gelir

Süperrrr Sabırsızlıkla bekliyorumm

Süper

Okulun geri kalanı çok kötü geçmişti.Herkesin bize bakması yetmezmiş gibi Muratta benden uzak duruyordu.Pınar konusunda onu anlamamı mı bekliyordu?Peki beni kim anlayacaktı?Bu saçma sapan bir kıskançlık değildi.Pınar Muratın gitmesine sebep olacaksa onu durdurmamın ne sakıncası olabilir ki?Ama Murat bunu halledeceğini söylemişti.Bütün gün bunu düşündü sanırım ve bugün onunla konuşmaya gideceğini söyledi.
Onun için üzülüyordum.Pınar ne yaptığının farkında mıydı?Eminim Pınar da Muratın gitmesini istemezdi.Zaten bütün bu tantana Pınarın Murata aşık olmasından kaynaklanıyordu.
Sonuç olarak ben eve Muratta Pınarla konuşmaya gideceği için ayrıldık.Ben grupla birlikteydim.Oysa yanlızdı.
Korayın bütün gün sessiz olması beni şaşırtmıştı.Aslında bunu daha yeni fark ediyordum ve üstüne gitmeye karar verdim.
"Sorun ne Koray?"
Koray birden durdu.Tabiki grupta öyle.Hepsi çok ciddiydi ve sanırım herkes aynı şeyi düşünüyordu.
"Bana Muratın değiştiğini söylemiştin."Bu çıkışı karşısında şaşırsam da konuştum.
"Değişti zaten."
"Eğer değiştiyse neden sana bahçede herkesin gözü önünde böyle birşey yaptı?"
Soru beni hazırlıksız yakalamıştı.
"O bir patlamaydı.Murat zor günler geçiriyor.Babasını kaybedeli çok uzun bir süre olmadı.Şimdi Pınar-"
"Bana bahane sayma Ece.Barış yaparken tek şartım sana zarar vermemesiydi."
"Zarar vermedi zaten."
"Beni aptal mı sanıyorsun?Ne olduğunun farkındayız ve barışı bozmam an meselesi.Eğer bir daha olursa uyarmadan çok pis dalarım."
Koray tehtit etmiyordu.Yapacağını biliyordum ve bu beni korkutmuştu.
Yol boyunca hiç konuşmadık.Eve gittiğimde yorgunlıktan bayılmak üzereydim.Kapı çalınca zorlukla yerimden kalktım.Kim gelmişti ki?Kapıyı açtığımda hiç tahmin etmediğim birini karşımda gördüm.Berkant!
Şaşkınlıktan bir süre hiçbir şey söyleyemedim.Onu uzun süre düşünmemiştim.Burada ne arıyordu?
"Seninle konuşmam gerekiyor."dedi.Hiçbir şey söylemeden kapıyı sonuna kadar açtım ve içeri girdi.Ona kaba davranacak değildim.Sonuçta o da bunların hiçbirini hak etmemişti.
Koltuğa oturunca bende yanına geçtim ve dikkatle konuştum.
"Ne konuşacağız?"
"Hata yaptığını biliyorsun."
Berkantın normalde söylediği şeyleri anlardım ama bunu anlamamıştım.
"Neyle ilgili?"
"Muratı seçmenle ilgili."Bu beni çok şaşırtmıştı işte.Gözlerine baktım.
"Tekrar mı birlikte olmamızı istiyorsun?"
"Hayır.Sadece seni uyarmak istedim."
"Beni düşündüğün için saol ama hata yaptığımı düşünmüyorum."
Bu sözleri benden beklemiyor gibiydi.Ona hak vereceğimi mi düşünmüştü?Tahmin etmek zordu ama yüzüne acı bir maske yerleşmişti.Onu böyle görmek içimi acıttı.
"Murat bahçede herkesin önünde seni duvara itti."Bunu bana herkes hatırlatmak zorunda mı?
"O bir sinir patlamasıydı."
"Öyle mi?Seni bıçakladığı anda mı sinir patlamasıydı?"Bir süre sustum.Buna verebilecek bir cevap arıyordum.Sanırım kaçmak en kolay yoldu.
"Geçmişi konuşmak istemiyorum."
"Neden?Onun ne olduğu geçmişte belliydi.Bir bak!Arkanı dönüp bak!Ondan ne kadar çok nefret ediyordun,hatırlasana!Sana nişan yüzüğünü taktığında ağlayarak beni aramıştın.Murat beni bıçaklamaya kalkıştığında sen önüme geçmiştin.Murat neden diye sorduğunda onu seviyorum dedin.Hatırla."
Son sözlerini söylerken beni omzumdan tutup saramaya başlamıştı.Elinden kurtuldum ve gözlerinin içine baktım.Acı çekiyordu.Konuşamadım.
"Yalan mıydı?"dedi."Beni gerçekten sevdin mi?"
Bu soruya dürüst olmam gerektiğini fark ettim.Onca şeyden sonra bunu ona borçluydum.
"Yalan değildi.Seni gerçekten sevmiştim."
"Peki Murat?"
"Onu da sevdim.Ama o başkaydı.O benim için ilk gibiydi.Herşeyi onda buldum."
"Yeter!"
Sinirle ayağa kalktı.Gerçekleri duymak hoşuna gitmemişti.Ama bilmesi gerekiyordu.
"Berkant sakin ol.Bunları duymayı sen istedin."
Bana arkasını dönmüştü ve sinirden elleri titriyordu.
"Murat'ı seviyorsun yani.Tüm yaptıklarına rağmen?"
"Evet."Bu bardağı taşıran son damlaydı.Masanın üzerindeki vazoyu aldı ve sertçe yere fırlattı.Vazo parçalara ayrılırken hıçkırıklarımı tutamadım.O da ağlıyordu.
Gitmek için arkasını döndüğünde böyle çekip gidemeyeceğini düşündüm.
"Bana ne söylediğini hatırlıyor musun?Benden sonra hep acı çek demiştin.Mutlu musun şimdi?Acı çekiyorum.Ölüyorum.Her saniye.Mutlu musun?"
Bu Berkantı durdurmuştu.Gözyaşlarını sildi ve bana biraz daha yaklaştı.Birşey söyleyecekken vazgeçti.Bu sırada telefonum çalmaya başladı.Telefon tam ortamızdaki masada duruyordu.Bende Berkantta kim aradığını görebiliyorduk.Murat arıyordu!
Ben telefona uzanmaya çalışırken bileğimden yakaladı ve telefonu aldı.Onu engellemeye çalıştım ama telefonu açtı.
"Merhaba Murat...Evet benim.Ece de yanımda...Korkma sadece konuşuyorduk...Doru konuş...Hayır.Ben sadece sana birşey söylemek istedim.Tebrik ederim.Sen kazandın.Ece sonsuza kadar senin."
Telefonu Muratın suratına kapattı ve masaya geri koydu.Ben tekrar ağlamaya başlamıştım ama o son derece sakindi.Gitmek için arkasını döndü tekrar.
Böyle bitmesini istemiyordum.Onca şeyden sonra söylenilecek çok şey varken...
"Berkant!"İsmini kısık bir sesle söylemiştim.Aniden bana döndü ve hiç tahmin etmeyeceğim birşey yaptı.Koşarak bana sarıldı.Onu sıkıca sardım.Saki onu son kez görüyormuşum gibi.
Ve beni aniden bıraktı.Çok kısa olmamış mıydı?Bana bakmadan evden çıktı ve kapıyı yavaşça arkasından kapattı.
Gözlerim kırık vazoya takıldı.Bir an Muratın ne düşündüğü merka ettim.Daha sonra bundan vazgeçtim.Vazoyu öyle bırakarak koltuğa uzandım ve gözlerimi kapadım.

Ayyyyyy çok güzel yaaa Ben de Murat'tan yanayım ama .. Berkant da iyi çocukk

Çok güzel olmuş ellerine sağlık

bilemiyorum tatlım

Kız tuğçe süperdi laa ybb!
Bak sana diyorum murat eceyle olucak o kadar adaşım acı çekmesin kötü olur
Hem ayrıca ybbbb!

AliCézqi..<3 demiş ki:Ayyhh yah Duygusala geçiş yaptım off
Yahh of ece Berkant çok acı çekiyo yahhh off berkantla ece çıksın salla murat'ı Lanet olsun mırat yb ne zaman ?

ezgi öyle şeyler söyleme yaa.ece muratla gayet iyi.berkantı da sen teselli edersin artık.

yb süperdi canım.ybybybybyb..

yaa eceyle murat diyoduk berkant gene çıktı ortaya ..
bölüm yine süperdi cnm ellerine sağlık
yb ne zaman gelir ??

-Murat'ın Anlatımı-
Pınarların kapısında telefon elimde öylece dikiliyordum.Berkantın Ece'nin evinde ne işi vardı?Onun yanında?Son söylediği neydi peki?Sen kazandın.Ece sonsuza kadar senin demişti.Bu ondan sonsuza dek vazgeçtiği anlamına mı geliyordu?Eğer bu anlama geliyorsa Berkant benden kurtulabilirdi.Aksi takdirde onu öldüresiye dövecektim.
Acaba Ece'nin yanına mı gitmeliydim?Bundan vazgeçtim.Halletmem gereken bir sorun vardı.
Kapıya biraz daha yaklaştım ve zili çaldım.İçeriden Pınarın sesi geldi.
"Kapı açık.İçeri gir."
Kapıyı ittirdiğimde açıldı.Benim geldiğimi anlamış mıydı?Bilemiyorum.İçeriye doğru ilerlediğimde onu kapının tam karşısındaki koltukta okul elbiseleriyle ve elinde yarısı içilmiş bira şişesiyle buldum.
"Neden kapı açık?"diye sordum son derece sakin bir halde.Bana çakır keyif bir gülümsemeyle baktığında sarhoş olduğunu anladım.
"Geleceğini biliyordum.Otursana."Gidip yanına oturdum ve onu incelemeye başladım.İçtiği biranın sadece bu kadar olmadığından emindim.Bir süre konuşmayınca o konuştu.
"Hadi dök içini.Niye duruyorsun?Bunun için gelmedin mi?"İç çektim.
"Hayır.Bunun için gelmedim.Sana hesap sormayacağım."Söylediklerime şaşırmıştı.
"O zaman neden geldin?"
"Bizim hakkımızda konuşmaya geldim."
"Biz mi?Biz diye birşey yok Murat.Sen ve Ece var."Bir süre sessiz bekledim.Nasıl söyleyeceğimi bilmiyordum.Pınar yine beni konuşmaya sevk etti.
"Hadi ama Murat.Bütün gün böyle oturamayız ya?Söyle."Bira şişesini kafasına diktiğinde ona şok olmuş gözlerle baktım ve kendime kızdım.Benim yüzümden.
"Öncelikle senden özür dilerim."
"Ne için?"
"Bu hale geldiğin için."Bir kahkaha attı.
"Senin yüzünden değil.Ben seçtim."
"Ama yanlış bir seçim yaptın."
"Yanlış ya da doğru.Ne fark eder ki?Sonuçlarına ben katlanıyorum."
"Böyle olmasını istemiyorum."
"Niye beni bu kadar çok düşünüyorsun?"
"Çünkü sen en yakın arkadaşımsın."Tekrar kahkaha attı.
"Hayır.Bence beni seviyorsun."Ağzım açık kaldı.Ciddi olamayacağını düşündüm.
"Ben Eceyi seviyorum."
"Aynı anda iki kişiyi birden sevemezsin."
"Ben seviyorum.Mesela sen ve Ali."
"Pınar.Beni dinle.Tedavi almanı istiyorum."
Bir süre bana sert sert baktı.Birayı masaya koydu ve mümkün olduğunca ayık görünmeye çalışarak cevap verdi.
"Böyle bir yarayı doktor telafi edemez."
"Bir dene bence."
"Beni kim iyileştirir biliyor musun?Sen."
Bir anda bana yaklaşmaya başladı.Aramızdaki mesafeyi kapattı ve elimi alarak bacağına koydu.Tam beni öpmek üzereydi ki onu sertçe ittim.Pınarın oyunlarına kanamazdım ve üstelik bu beni sinirlendirmişti.
"Kendine gel Pınar.Sen Aliyle çıkıyorsun."
"Ben kendimdeyim Murat.Ve bunu istiyorum."
Gömleğinin düğmelerini açmaya başladığında onu bileğinden yakaladım ve durmasını sağladım.
"Aliye ihanet edemem."
"Neden?Eceyle Berkant bunu yaptı.O senin çok sevdiğin kız seni aldattı.Sen Eceden bunun intikamını aldın mı?Şimdi al işte."
"Saçmalıyorsun."Bileğini bıraktığımda tekrar düğmelerini açmaya çalışmadı.Gözleri dolmuştu.
"Onlar gibi gizli gizli buluşuruz.Sorun olmaz.Yakalanmayız korkma."
"Ben.Bunu.Ali'ye.Yapamam."Sözcükler ağzımdan çıkarken gözyaşları yanaklarından süzüldü.Bunu görmek istemediğim için başka yöne baktım.
"Neyim eksik ondan?Yeterince güzel değil miyim?Yoksa huylarımı mı beğenmiyorsun?Yemin ederim değişirim Murat.Senin için yapmayacağım şey yok."
"Benim mutlu olmamı istiyorsan tedavi ol."Gözyaşlarını sildi.Artık gözlerinde öfke vardı.Bununla daha kolay yüzleşebileceğimin farkına vardım.
"Ben hasta değilim.Bunu en iyi sen anlarsın.Sende bir zamanlar böyleydin."
"Ama ben tekrar normal halime döndüm."
"Peki nasıl döndün?Ece seni affedince tekrar birlikte olma ihtimaliniz olunca eski haline döndün."
"Hayır.Yaptıklarımdan pişman olduğum için eski halime döndüm.Bunu biraz düşün."
"Bana kızma ama Ece'den nefret ediyorum."Gözlerindeki ve yüzündeki ifadeyi görünce bir an korktum.Ama bunu ona belli etmedim.
"Ona zarar vermeyeceksin."
"Ben yapmayacağım merak etme.Kobay bulurum elbette."Bu beni sinirden deli etmişti.Aniden koltuktan kalktım ve sinirle ona kükredim.
"Eğer buna kalkışırsan yemin ederim arkadaşım olmana rağmen gözyaşına bakmadan silerim seni."Tekrar gözlerinden yaş geldi.Bu sefer kendini tutamıyordu.
"Onu seçiyorsun yani."
"Evet."diye bağırdım sinirle."Çünkü onu seviyorum ve artık senin oyunlarından bıktım."Kırılmış gibi yüzüme baktı.
"Yani..benden bıktın öyle mi?"
"Evet.Öyle."Masadaki bira şişesini aldığında o da sinirden titriyordu.Şişeyi sertçe duvara fırlattığında şişe parçalara ayrıldı ve içindeki bira duvarda ve yerde izler bıraktı.Tekrar ona baktığımda hem sinirli hem sarhoş hem de nefret dolu görünüyordu.
"Defol evimden!"diye bağırdı.Bense böyle bitmesini istemiyordum.
"Pınar konuşabiliriz."
"İkinizden de nefret ediyorum.Artık yüzünü bile görmek istemiyorum.Defol evimden."
O evden çıktığımda arkamdan hıçkırıklar ve lanetler duydum.Pınarın sinir krizine girdiğinden emindim ama yapacağım hiçbir şey yoktu.Sanırım buradan gitmekten başka çağrem de yoktu.Ece'ye nasıl veda edeceğimi düşündüm.Yutkundum.Bunu hak etmediğini düşündüm.Bunu hiçbirimiz hak etmemiştik.Pınar tekrar hıçkırdığında ve benden nefret ettiğini söylediğinde o evden uzaklaştım.Beni nelerin beklediğini bilmeden yolda sessizce yürüdüm.

ay ilk bn okudum süper olmuş

teşekkür ederim canım

çok güzel olmuş.ellerine sağlık.ybybyb...

İnanamıyorummmmmmm xD Dehşet Olmuşş !! Bitanesin yaaa

Ybbbbb Ybbbbbb







Ybbbbb Ybbbbbb








Ybbbbb Ybbbbbb










Ybbbbb Ybbbbbb










Ybbbbb Ybbbbbb

Çok güzel olmuşşşşşşşş

Yb 105'te mi ?