<<<<<ASİ KIZ>>>>>Yb Geldi!!!Sayfa 108!!!İyi okumalar!!!

Çok güzel olmuşşş

ayy gebersin pislik hiçde üzülmedim
ama muratcığım öyle mi
ah aşkım keşke yanında olabilseydim
seni kollarıma alıp teskin edip yanaklarına öpücük kondurabilseydim
yb yb yb yb yb yb yb yb

ya ben en başta murat tan nefret ediyordum.ama şimdi team murat oldum

sekerkiss07 demiş ki:

juvijuvi demiş ki:ayy gebersin pislik hiçde üzülmedim
ama muratcığım öyle mi
ah aşkım keşke yanında olabilseydim
seni kollarıma alıp teskin edip yanaklarına öpücük kondurabilseydim
yb yb yb yb yb yb yb yb

Aynen yaaa okuyunca bir sevinmişim sanki dünyayı kurtarmışlar gibi oldu Gözdem teskin değil telkin Gözdeme katılarak biliyorum belki arsızlık olucek ama yb istiyoreeeeeeeeeee mezarının başında göbek atıcam pis hayvannnnnnn

Yorumlara koptum ben ya

gecenin kızı demiş ki:

sekerkiss07 demiş ki:

juvijuvi demiş ki:ayy gebersin pislik hiçde üzülmedim
ama muratcığım öyle mi
ah aşkım keşke yanında olabilseydim
seni kollarıma alıp teskin edip yanaklarına öpücük kondurabilseydim
yb yb yb yb yb yb yb yb

Aynen yaaa okuyunca bir sevinmişim sanki dünyayı kurtarmışlar gibi oldu Gözdem teskin değil telkin Gözdeme katılarak biliyorum belki arsızlık olucek ama yb istiyoreeeeeeeeeee mezarının başında göbek atıcam pis hayvannnnnnn

Yorumlara koptum ben ya

Höst lan ben burdayken kimse murat'ı benden alamaz
adı üstünde ben ece'yim
Bu arada yb

Şimdi yazmaya başlıyorum tatlım

yaz yaz

2 Gün Sonra
Okula gitmek için hazırlanırken aklıma yine Murat geldi.Zaten hiç çıkmıyordu ki aklımdan.Doktorun ona hayatını değiştiren sözleri nasıl fısıldadığını çok iyi hatırlıyordum.Murat'ın ne tepki verdiğini de.
Önce hiçbir şey söylememişti.Tek kelime bile temedi.Doktor yanımızdan uzaklaşırken bile hiç tepki vermedi.Kendini sıkıyordu.
Biraz bekledim daha sonra ona destek olmak için yanına gittim ve koluna dokundum.Kendini bir anda geri çekti ve yalnız kalmak istediğini söyledi.
Bir süre kenarda oturup bekledim.Murat sırtını dönmüş kapıya bakıyordu.Babasının çıkarılmasını bekliyordu.
En sonunda ameliyathanenin kapısı açıldı ve sedye dışarı çıkarıldı.Murat'ınbabası beyaz örtüyle örtülmüştü ve hiçbir yeri gözükmüyordu.Onu morga götürüyorlardı.
Murat babasının götürülmesini boş gözlerle izlemişti.Bir süre daha orada öylece oturdu.Daha sonra morga girmek istediğini söyledi.Doktor ona izin verdi.
Morg kapısında beklerken içim ürperti dolmuştu.Ölülerle dolu bir oda.Tüğler ürpertici.
Önce hiç ses gelmedi.Sonra bir ağlama sesi duydum.Murat hıçkırarak ağlıyordu.Bende odanın dışında kendimi tutamayıp ağladım.
Murat morgtan çıktığında çok kötü görünüyordu.Onu teselli etmek için sarıldım.Bu sefer geri çekilmedi.
Tanıdık bir ses ismimi söylediğinde Murat'tan ayrıldım.Annem gelmişti ve bize sert sert bakıyordu.Bu gitme vaktimin geldiğinini bir göstergesiydi.
Annem arabada bu konu hakkında hiçbir şey söylemedi.Çok şey söylemek istiyordu ama konuşmadı.
Eve geldiğimizde benimle konuşması gereken bir konu olduğunu söyledi.Ona göre artık onun yanında kalmam gerekiyormuş.Beni çok özlemiş.Eskisi gibi olmamızı istiyormuş.
Bunu annemden babamın istediğini tahmin ediyordum.Haklıydı da.Buraya geldikten sonra babamın huzurunu kaçırmıştım.Şimdi beni yanında istememesi çok normaldi.Bu konuda tek kelime bile etmeden valizimi topladım.
Annem cenazeye gitmeme izin vermemişti.Bemde çaresiz Murat'ın nasıl bir durumda olduğunu telefonda öğrenmiştim ve kesinlikle berbat bir haldeydi.
Şimdi bütün bunları yaşamışken okula gitmek çok saçma geliyordu ama mecburi gitmek zorundaydım.
Okula gittiğimde önüme Berkant çıktı.Onu gördüğüme şaşırmıştım.Sonuçta uzun zamandır görüşmüyorduk.
"Seninle konuşmam gerekiyor."Bunun hiç iyi olmadığını düşünsemde "Tamam." dedim.Ne yapabilirim kİ?
Okulda kimsenin olmadığı sakin bir köşe bulduk.Duvara yaslandım ve konuşmasını bekledim.Son derece ciddi görünüyordu.
"Uzun zamandır senin yanında değildim.Olan biteni gözlüyordum."Bir süre konuşmadı.
"Devam et."Konuşmakta zorlanır gibi bir hali vardı.Bende onu cesaretlendirmek istemiştim.Ne söyleyecekse söylesin.Uzatmaya ne gerek var ki?
"Muratla son zamanlarda çok yakınlaştın.Üstelik tüm yaptıklarına rağmen."
"Hayatımı kurtardı ve üstelik bu kaçıncı oldu bilmiyorum."
"Başka?"
"Değişti.Eski Murat değil artık."
"Sende çok değiştin."dedi bir anda.Ellerini yumruk yapmıştı.
Soğuk gözlerine baktım.Sadece ben mi değiştim yani?
"Sadece ben değişmedim."dedim."Kendine bir baksana!Bana nasıl baktığını bir görsen!"
"Nasıl abkıyormuşum?"
"Soğuk ve uzak.Eskiden beni korumak için herşeyi yapabilecek aşık bir adam vardı karşımda.Şimdi?"
"Neden değiştim biliyor musun?Senin yüzünden.Beni aydınlatır mısın?Muratla neden bu kadar yakınsın?"
"Çünkü Murat ihtiyacım olduğunda hep yanımdaydı.Sen ara verelim dediğinde.Beni babasına karşı korudu.Mahkemede bile babası birşey yapmasın diye benden uzak durdu.Şimdi babası öldü Berkant.Onun yanında olmalıyım."
"Anlamıyor musun?Senin iyi niyetini kullanarak kendine aşık etmeye çalışıyor."
"Hayır."dedim inatla."Murat artık benden uzak duruyor.Bana zarar vermemek için."
"Peki sen neden bu kadar ısrarcısın?Senden uzak durmaya çalışıyorsa neden hep onun yanındasın?"
Bu soruyu beklemediğim için cevap veremedim.Kısa bir sessizlik oldu.Acı bir gülümsemeyle bana baktı ve kendi sorusunu kendisi cevapladı.
"Ben galiba biliyorum.Ona aşıksın."
Hiçbir şey söyleyemedim bir an.Dilim tutulmuştu.
"Ben..."Cümle bile kuramadım.Aman ne güzel!Berkant konuşmaya başladı.
"Ama aynı zamanda bana da aşıksın.Bunu gözlerinde görebiliyorum.Şimdi bir seçim yapmanı istiyorum.Ya o...Ya ben."
Beni öyle bir sıkıştırmıştı ki sustum.Gözlerine baktım.Çok inatçıydı ve benden bir cevap bekliyordu.Gözlerimi bahçeye çevirdim ve Murat'ı gördüm.Grup etrafını sarmıştı ama Murat'ın tek baktığı bendim.
"Söyle."diye ısrar etti Berkant.
"Zamana ihtiyacım var."dedim aniden.Berkant sözlerimle geriye çekilmişti ve yüzünü bir acı dalgası kapladı.
"Şu anda zamana değil de sana ihtiyacım var demeni çok isterdim."
"Ben...özür dilerim."Berkant artık üzgün değil sinirliydi.Hemde çok sinirli.Bir anda bana döndü ve kısık ama nefret dolu bir sesle cevap verdi.
"Benden sonra çok acı çekmeni istiyorum.Ne yaşadığımı anlamanı istiyorum."
Bu sözler bir tokattan daha fazla acıtmıştı canımı.O kadar şaşırdım ki ağzımdan tek bir cümle çıkmadı.En sonunda konuşmayı başardım.
"Bunu söylediğine inanamıyorum."Nefretle bana baktı.
"Bitti Ece.Artık herşey bitti."
Bir anda ayağa kalktı ve yürümeye başladı.Bense ne olduğunu anlamadan arkasından bakakaldım.Aklımda adece söylediği tek bir cümle dönüyordu.
"Benden sonra çok acı çekmeni istiyorum.Ne yaşadığımı anlamanı istiyorum."

Çok güzel olmuş yeni bölüm

yürü qit Len ne yaşamış kızın ona en ihtiyaç duyacağı zamanda git sonra neler yaşadığımı anlamanı istyorum. Yok yaaa bişi derdm ama:D:D Hayvana bak sevseydi öyle dermiydi. Muratta sevdi ama ona bu şekilde bişi söyledimi hıyar nolcak:D yürü qit Len adaşımın sana ihtiyacı yok Murat'ım var burda

Sanırım accık fazla tepki verdim .d :D Yeni bölümmmmm

ohaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa berkantın içine girdi şeytan felan mı

yorumlara kop
yb yb yb yb yb

Anti-Berkantçı İyiymiş

Oha kızı terkeden o şimdi de beddua mı ediyor.
Harika bölümdü tatlım, yb yb.

Olleyy ayrıldılar xD
Yb yb yb yb

Duvara yaslanmış dururken kendimden nefret ettim.Ne yapmıştım ben öyle?Berkant'ı nasıl da kendimden soğutmuştum?Peki onun yaptığı neydi?Ne demek benden sonra çok acı çekmeni istiyorum?
Gözlerimn dolduğunu hissettim ama ağlamadım.Kendimi tutmaya çalıştım ve düşündüm.
Zaten bunu beklemiyor muydum?Biraz ara verelim dediğinde kendimi hazırlamamış mıydım?
Hayır.Tabiki hazırlamamıştım.Düşünmemiştim bile çünkü beni meşgul eden çok şey vardı.Berkant o sırada yanımda olsaydı en azından arkadaşça o zaman yokluğunu fark ederdim.Bana eskisi gibi bakmadığında anlardım.
Ama bir anda yaptığı bu şey çok da canımı yakmamıştı.Evet.Çok şey yaşadık ve arkasından deli gibi ağlayacak kadar çok seviyorum onu.Ama bu başka.Sanki gerçekten bitmesi gerekiyordu.Sanki beni gerçekten hak eden o değildi.
O zaman kimdi dedim kendime.Murat mı?O da artık benden uzak duruyor.Aferin sana.
Murat'a baktığımda yanıma gelmeye başlamıştı bile.Ne olduğunu anlamış gibi görünüyordu.Yanıma oturdu ve bir süre konuşmadı.Ne olduğunu soracak mıydı?
Sormadı.Ben anlattım.
"Bu sefer beni terk etti."
"Anlamıştım."
"Benden sonra çok acı çekmeni istiyorum,benim ne yaşadığımı anlamanı istiyorum ded."Murat'ın gözlerine baktığımda acı çektiğini gördüm.Benim için mi üzülüyordu?
"Bunu nasıl söyler?Seni çok sevdiğini sanıyordum."
"Seviyor ama...bu...onu anlıyorum."Kısa bir sessizlik oldu.
"Dokunsam ağlayacak gibisin."Ben de bir süre cevap vermedim.Bu ona çok ağır geliyor olamlıydı.Daha babasını yeni kaybetmişti.Gülümsemeye çalıştım.
"Biliyor musun?Aslında çok önemli değil.Bitmesi gerekiyordu.Üzülmeye gerek yok."
Murat ne yaptığımı anlamıştı sanki.
"Rol yapmana gerek yok.Ne hissediyorsan onu yaşa.Benim için kendini değiştirme."
Sözlerini düşündüm.Bu sadece şu ana söylenmiş bir söz değildi.Bundan sonraki "biz" için söylenmiş bir sözdü.
"Senin için kendimi değiştirebilirim."
"Senden bunu istemiyorum."
"Ne istiyorsun?"Gözlerimin içine baktı.
"Benden uzak dur."Bugün ikinci kez tokat yemiş gibi hissettim kendimi ve bu sinirlenmeme neden oldu.
"Buraya gelen sendin."
"Biliyorum ve hata yaptım."Ayağa kalktı ve yürümek için sırtını döndü.Hemen onu durdurdum.Önüne geçmiştim.
"Hata mı yaptın yani?Yanımda olarak mı?Hata mı?"Hiçbir şey söylemedi.Sadece bir süre gözlerime baktı ve grubunun yanına gitti.
Kendimi 2.kez terk edilmiş hissediyordum.Ama onun önünde ağlamayacaktım.Hızla tuvalete koştum.

Gün boyunca zombi gibi gezdim okulda.En azından artık ders işlemiyorduk.Sadece sınavlar için okuldaydık.Ne yapabilirim ki?Hayatım ciddi anlamda b*k gibi gidiyordu ve ben bunu değiştirmek için hiçbir şey yapamıyordum.Murat'ın benden uzak durmasını istemiyordum.Onu kendime yaklaştırmak için ne yapabilirdim?Gün boyu bunu düşündüm ama aklıma birşey gelmedi.
Evdeyse sanki duvarlar üstüme üstüme geliyordu.Kafayı yemek üzereydim.Bacaklarımı kendime çekmiş kolarımla sarmıştım.Bir öne bir geriye sallanıyordum.Düşünüyordum.Murat...İsmi hafızamda yankılandıkça ağlamak istiyordum.
"Ne yapıyorsun Ece?"Annem kapıda dikilmiş endişeli gözlerle beni seğrediyordu.Bu patlama noktamdı.
"Gidiyorum."Ayağa kalktım ve dolabı açtım.Elime geçen ilk kıyafetleri giymeye başladım.
"Nereye?"
"Dışarı çıkacağım."
"Saat 9.Tek başına çıkamazsın."
"Koray'ı ararım."Annem bir anda kolumdan tuttu ve beni ona bakmaya zorladı.
"Gerçekten arayacak mısın?"
"Evet."dedim inandırıcı görünmeye çalışarak.Sonunda kolumu bıraktı ve beni zilemeye başladı.
Giyindiğim gibi dışarı çıktım.Tabiki Koray'ı aramayacaktım.Yalnız olmak istiyordum.Belki dışarı çıkmak bana iyi gelirdi.
Hava serindi ve hafif esiyordu.Umrumda değildi.Kısa kollu giymiştim ve gidip hırka almayacaktım.
Nereye mi gidiyordum?Sahile.Murat'ın gece arabayla beni getirdiği sahile.Belki canım daha da acıyacaktı ama kimin umrunda ki?Evde oturmaktan daha iyiydi.
Oraya vardığımda bir bank buldum.Arabayı park ettiğimiz yere çok yakındı.Dizlerimi yine kendime çektim ve denize baktım.Karanlık sular beni çağırıyordu sanki.Neden intihar etmiyorum ki?Kurtulmak varken?
"Burada olduğunu bilmiyordum?Tesadüf mü?"
Murat'ın sesini duyduğumda başımı çevirip bakmadım.Yanıma oturdu.
"Evet.Çok büyük tesadüf."
"Özür dilerim."
"Ne için?"
"Bugün olanlar için.Senden uzak durmak istiyordum ama...yapamadım."Sözleri ona bakmamı sağlamıştı.
"Neden benden uzak durmak istiyorsun?"Gözlerime uzun bir süre baktı.
"Bunu açıklamak çok zor...Sana ne yaptığımı görüyorum Ece.Şu haline bir bak.Dizlerini kendine çekmiş oturuyorsun.Yalnızsın ve her tehlikeye açıksın.Muhtemelen her söylediğime inanacaksın.Daha önce de öyleydin.Ama şimdi daha güçsüzsün."
"Yanılıyorsun.Artık daha güçlüyüm.Yaşadıklarımdan ders aldım."
"Güzel.O zaman bir daha aynı hatayı yapma."Sözlerini düşünrken gözlereiniin içine baktım ve ne söylediğini anladım.
"Sen bir hata değildin."
"Ben senin başına gelen en kötü şeydim."dedi kısık ve pişmanlık dolu bir sesle.
"Hayır."dedim inanamayarak."Lütfen Murat.Sende yapma."
"Ne yapmayayım?"
"Sende gitme.Lütfen.Buna dayanamam.Herkes gitti.Sen gitme."Kendimi tutamadım ve gözlerimden birkaç damla yaş aktı.Murat buna asla dayanamazdı.Ağlamama kıyamazdı.Değil mi?Beni bırakmazdı değil mi?
"Ya sana zarar veriyorsam?"
"Vermiyorsun.Yemin ederim ki."Bana inanamıyordu.Ne düşündüğünü biliyordum.Bütün bunların onun yüzünden olduğunu düşünüyordu ve benden vazgeçecekti.Canımı acıtmamak içn.Ama anlamıyordu.O olmadan ben bir hiçim.
Arkasını dönüp giderken son kozumu oynadım.
"Murat nişan yüzükleri var ya..."Murat bana baktı ve konuşmamı bakledi.Devam ettim.
"Ben onları atacaktım.Ayrıldığımızda.Senden nefret ediyordum o zaman.Buraya geldim yine.Yüzükler elimdeydi.Ama atamadım.Senden o kadar nefret etmeme rağmen.Neden biliyor musun?Çünkü seni-"
"Sus!"Murat sözümü kesmiş ve aniden yanıma gelmişti."Sakın konuşma."diye devam etti."Yoksa seni asla bırakamam."
"Bırakma."
"Neden?Neden benim gibi bir serseriyi yanında istiyorsun?"
"Çünkü ben o serseriyi seviyorum."

Çok güzel olmuş ellerine sağlık