Kalbinin Sesini Dinle. Final.

Kızım sen benim hikayem Arwen'i biliyor musun delirtme benim en uzunum 70 sayfa be ben 70 sayma yazmıştım ama hepsi silindi şimdi bir bölüm 14 sayfa oluyor .d

çok güzel olmuş.ellerine sağlık.yeni bölümlerini bekliyorum

Deadly demiş ki:Kızım sen benim hikayem Arwen'i biliyor musun delirtme benim en uzunum 70 sayfa be ben 70 sayma yazmıştım ama hepsi silindi şimdi bir bölüm 14 sayfa oluyor .d

Bilmiyorum o hikayeni. Benim 70 sayfa yazıcak kadar zamanım olmuyor. Bu hafta boyunca sınavlarım var. Girip uzun bir bölüm yazıcak kadar zamanım olmuyor. Benim çok işim var 2 haftadır yemek yemeye bile zaman bulamıyorum ki buraya girip hikayeleri koyabileyim.

ebru demiş ki:çok güzel olmuş.ellerine sağlık.yeni bölümlerini bekliyorum

Teşekkür ederim. Perşembe günü bir aksilik çıkmazsa

tatlım sınvlarn daha önemli çalış sen snçta gelecğin söz konusu bz beklerz....

Çok güzel yazmışsın, yeni bölümü bekliyoruz ama boş bir zamınında yaz çünkü daha önemli sınavların canım

Sınav için başarılar

(Selin)

Arkamı döndüğümde suratında kafası karışmış bir ifade vardı. Kaşlarını çatmış bana bakıyordu.
‘Evet, hadi söyle ne söyleyeceksen’ dedim. Gene kaşlarını çattı.
‘Bunu neden yaptın?’ dedi. Bunu neden mi yaptım bilmiyordum. Ama bir şey demeliydim. Ona gerçeği söyleyeceğim.
‘Açıkçası neden yaptığımı bilmiyorum. Bir nedeni yok. Onu öyle görmek sanki başka biri gibiydi’ dedim. Kaşları havaya kalktı.
‘Ya sana bir şey yapsaydı’ dedi. Kolumu tuttu. Kızarıklıklara dokundu. Ellerime baktı.
‘Yakında geçer’ dedim. Kolumu elinden aldım. ‘O senin arkadaşın bunu nasıl söylersin. Bana bir şey yapmadı. Yapmayacakta. O iyi birisi. O sadece bilmiyorum’ dedim. Ne söyleyecektim. Nasıl açıklayabilirdim ki.
‘Keşke seni buraya getirmeseydim’ dedi. Kaşlarımı çattım.
‘Ne olmasını bekliyordun. Ona bağırdım. Kriz geçirmesinin sebebi benim. Bunu düzeltmeliydim’ dedim.
‘O şekilde değil. Sana zarar verebilirdi. Bununla nasıl baş edebilirdim. Ya sana bir şey yapsaydı’ dedi.
‘Lütfen seni korumak istiyorum konusuna girme çünkü hiç çekemem Şevket. Bana bir şey olması. Bunu nasıl böyle düşünebilirsin. O senin arkadaşın. Benim arkadaşım. O bunları hak etmiyor. O sence bu iğrençliğin etkisinde olmasaydı bana zarar verimiydi’ dedim.
‘Belki’ dedi. İyice sinirlenmiştim. Bunu nasıl bu noktaya getirdi.
‘Böyle söyleme bu sadece midemi bulandırmaktan ve kendimi suçlu hissetmemden başka bir his uyandırmıyor bende. Ki ben suçluyum. Konu kapanmıştır. Bu konu hakkında tek kelime etmeyeceğiz eğer konuşacaksan ben gidiyorum. Kendi kendine konuşabilirsin’ dedim. Arkamı dönüp yürümeye başladım. Belimden beni tuttu. Arkamdan bana sarıldı.
‘Sen çok düşünceli birisin. Ama biraz da kendini düşünsen’ dedi.
‘Kendimi düşünmek istemiyorum. Ben kendimi düşünmem. Şu an seni düşünüyorum. Yanlış olan ne diye’ dedim.
‘Bana güvenmiyor musun?’ dedi. Suratımı ona doğru çevirdim.
‘Elbette güveniyorum. Ama bu olan şey ve senin Selim hakkında söylediklerin ya o çocuk ne halde bunu görmüyor musun? Bana neden düşüncelerimin yanlış olduğunu açıklamıyorsun. Bana sadece bir kısmını anlatıyorsun. Her şeyi bana anlatmıyorsun. Bana güvenmiyor musun diye ben sormalıyım aslında’ dedim. Beni kendine çekti. Başımı omzuna gömdüm.
‘Bir daha bana güven yâda sevgimizle ilgili soru sorma!’ dedi.
‘Tamam. Artık eve gidelim olur mu?’ dedim.
‘Pekâlâ’ dedi. Eve gelir gelmez kendimi yatağa attım. Hemen uykuya daldım.


(Başak)
Sabah oldukça geç kalkmıştım. Birazdan Ece gelecekti. Hemen kalkıp dolabımı açtım. Siyah askılı bir elbise giydim. Saçlarımı toplamıştım ki kapı çaldı. Hemen gidip açtım.
‘Hoş geldin’ dedim Eceye. Hemen içeri daldı.
‘Seninle acilen konuşmalıyım’ dedi. Kafam karışmıştı. Ama takmadım bu onun her zamanki haliydi.
‘Tamam geç otur’ dedim. Hemen geçip oturdu. Gidip yanına oturdum.
‘Parti günü olanları biliyorsun sana anlatmıştım. Dün Selini aradım. Ne yapıyor filan diye bir yoklamak için Selimi sorduğumda hemen bir şeyler geveleyip telefonu suratıma kapattı. Bence bir şeyler biliyor Başak bu normal değil. Selin böyle davranmazdı’ dedi. Selin hakkında konuşmak istemiyordum. Ama benimde anlatmak istediklerim vardı.
‘Büyük ihtimalle biliyor Ece. Şevketle çıkmaya başladıklarından beri garip davranışları var. Ve birbirlerinden bir şey sakladıklarını zannetmiyorum. Şey bence bir şeyleri aşmışlar artık. Oldukça ciddiler’ dedim. Birisiyle konuşmazsam patlayacaktım. Konuşmak istediğim kişi Ece olmasa da başka kime anlatabilirdim. Sevgilime mi? Evet anlatabilirdim. Ama Selinin abisi olmasaydı.
‘Ne demek o?’ dedi Ece kafasını salladı ‘ Anlamadım lan’ dedi.
‘Bak dün Selinlere gittim. Konuşmak için okulda çok kötüydü. Sonra kapıya geldiğimde hizmetçileri de içeriye giriyordu. Bende onunla girdim. Ev böyle kahkahalarla yankılanıyordu. Acayip yüksek sesliydi. Erkek sesi de geliyordu. Ben direk Selinin odasına doğru çıktım. Kapının önünde durup dinlemeye başladım. Gülüşmeler geliyordu. Sonra kapının deliğinden baktım ve şey’ dedim. Gerisini devam ettirirsem bunun bütün okula malzeme olup olmayacağını bilmiyordum.
‘Devam etsene kızım’ dedi.
‘Boş ver’ dedim. Kalkıp mutfağa doğru yürüdüm. Kalkmadı. Bir kaseye cips doldurup geri geldim.
‘Hadi çıkar ağzındakini’ dedi.
‘Of tamam. Ama birisine anlatırsan’ dedim. Başını hayır anlamında salladı.
‘Şey Selin gözükmüyordu. Şevket’in vücudu gözüküyordu. Ve Şevketin üstünde bir şey yoktu. Yani tişört yoktu. Sonra Selin ben, ben filan diye bağırıp gülüyordu. Tabi Selin gözükmüyordu. Sadece Şevket gözüküyordu. Ve eminim Selinin üzerindeydi’ dedim. Sonra bunları anlattığım için suçluluk duygusunun içme yayılmasına izin verdim. Ece gözlerini kocaman açarak bana baktı.
‘Yani onlar?’ dedi.
‘Bence değil. Sadece oyun oynuyor da olabilirler’ dedim. Durumu toparlamaya çalışarak.
‘Çıplak mı?’ dedi Ece.
‘Ya sadece Şevket gözüküyordu. Üzerinde bir şey olmadan dolaşabilir’ dedim. Gerisini anlatmayacaktım. Sinirle kapıyı açıp sonra kilitli olduğunu görüp onların nasıl koşuşturduğunu delikten izleyip Selinin sadece iç çamaşırlarının olduğunu asla ona söylemeyecektim. En azından bu beni biraz hafifletti.
‘Hm. Neyse ya bu konu çok konuşulur daha da ben Selimle kesinlikle çıkmalıyım’ dedi.
‘Hala bu popüler olma işi mi? Allah aşkına vazgeç ya bu sevdadan olmaz sen daha 10. sınıfsın kızım Selimi görmedin mi? O çocuğun tipi çok acayip. Ondan çok acayip korkuyorum’ dedim.
‘İşte daha iyi değil mi?’ dedi. Bu kız tam bir gerizekalıydı.
‘Eğer Selimi sevmediğin sadece popüler olmak için onunla çıkarsan ve bunu Selin öğrenirse seni mahveder Ece. O ve Şevket. Selin zaten eskiden de böyle şeylerde kavga ederdi. Ama şimdi Şevkette var. Başın belaya girer’ dedim. Bana tek kaşını kaldırarak baktı.
‘Sadece sen biliyorsun. Sen söylemezsen nerden anlayacak?’ dedi.
‘selin salak değil. Şimdi anlamazsa sonra kesinlikle anlar’ dedim. Selin bakışlardan bir sürü şey anlayabiliyordu. Yalan söylediğimizde hemen anlardı.
‘Anlasaydı çoktan anlardı. Ayrıca ben Selimden hoşlanıyorum. Sadece ilk başlarda amacım popüler olmak. Selim değil. Sonradan belki severim’ dedi. İç geçirdim.
‘Sence Selinde Şevketle popüler olmak için çıkıyor olmasın?’ dedi. Şok olmuş bir şekilde ona baktım.
‘Sen aptal mısın? Selin öyle bir kız değil. Ve o gerçekten Şevketi seviyor’ dedim. Yüzü kıpkırmızı oldu. Olmalıydı da. Terbiyesiz. Neler diyordu.
‘Tamam be. Sence Şevket oynatmak için çıkıyor olmasın abisinden intikam almak için filan?’ dedi.
‘Of Ece bu meseleyi artık kurcalama. Onlar birbirlerini seviyorlar. Şevkette seviyor. Onlar senden daha mutlu diye iftira atmaktan vazgeç bunları daha önce de konuştuk. Daha öncede bunları söyledin artık Selin hakkında konuşma!’ diye bağırdım.
‘Of sanki sen konuşmuyorsun’ dedi.
‘Ben mi? Daha çok seni susturmaya çalışıyorum!’ dedim.
‘Tamam be. Neyse ben şu Selim işini ne yapı cam’ dedi. Gene başlamıştık. Başımı ellerimin arasına aldım.
‘Bak Ece bu çocuktan hoşlanmıyorsan onu oynatma!’ dedim.
‘Elbette, hoşlanıyorum. Ama asıl amacım onun üzerinden popüler olmak’ dedi.
‘Ne halin varsa gör’ dedim. Sonra kalkıp bir film koydum izlemeye başladık. Sonra titredim. Telefona mesaj gelmişti. Selindendi.
—Hop kız öldün mü insan bir arar la Başak
Demişti. Gülmemek için dudaklarımı birbirine bastırdım. Hemen cevap yazdım.
—Ölmedim. Ama yakında ölebilirim
Dedim. Sonra filmi izlemeye devam ettim. Eceye baktım uyumuştu. Hemen cevap geldi.
—Neci la?
Dedi. Tekrar güldüm.
—Ece bizde. Sızdı şimdi. Sussun diye film koydum. 
Dedim. Yolladım. Gidip kendime cips paketi alıp geldim mutfaktan. Sonra cevap geldi.
—Yardıma geleyim mi? Birlikte denize atarız.
Dedi. Güldüm. Cevap yazdım.
—Aman uyusun ya ama istiyorsan gel. 
Dedim. Bu kadar arkasından konuşmuştuk kızın tekrar içim suçluluk duygusuyla doldu.
—Yok, Şevketle işlerimiz var. Belki başka bir zaman 
—Tamam, evdeysen msn’ye gel la?
—Evde değilim. Ama gelince girerim.
—Nerdesiniz? Neyse boş ver.
—Söylerim ama sonra.
—Tamam, sen bilirsin. Ben Eceyi uyandırıcım sonra konuşuruz bb.
—Bb canım 
Dedi. Bende Eceyi uyandırmadan önce bütün mesajları sildim. Sonra Eceyi dürttüm.
‘Ha ne?’ dedi.
‘Bir şey yok. Hadi kalk artık’ dedim.
‘Saat kaç?’ dedi.
‘Bilmiyorum da film bitti ama sen hala uyuyorsun’ dedim.
‘Of neyse ben artık kaklıyım ya Selime git cem’ dedi.
‘Kızım bırak artık bu işi evine gidip ne yapacaksın’ dedim.
‘Ya nerde öğrenmem gerek’ dedi.
‘İyi’ dedim. Kapıya kadar geçirip üst kata çıktım. Kendimi yatağa bıraktım. Olanları Seline anlatmalıydım. Ama o zaman Ece ne olacaktı?


(Selin)

Günler her zaman ki olduğu gibi akıp geçmeye başladı. Şevketle son kavgamızdan başka kavga etmedik. Düzenli olarak 2 güne bir Selimi ziyarete gidiyordum. Bazen tek başıma bazen Şevketle artık düzelmeye başlamıştı. Ece hala Selimin nerede olduğunu bilmiyordu. Ailesiyle seyahatte diyerek onu geçiştiriyorduk. Artık gözleri farklı bakıyordu daha az meraklı. Ama vazgeçmediği belliydi. Şevketle her gün birlikte bir şeyler yapıyorduk. Geziyor, sinemaya gidiyor, onların evinde ya da bizim evde takılıyorduk. Bazen Şevket bizde kalıyordu. Bazen de ben onlarda. Babam artık neler olduğunu biliyordu. Zaten annem öldüğü zaman Şevket ona anlatmıştı. Ama bizde kaldığında artık o kadar çok kızmıyordu. Genellikle şehir dışında oluyordu. Abim artık düzelmiş gibiydi. Hala bana nefretle bakıyordu. Ama en azından Şevketle kavga etmemişlerdi. En azından benim gördüğüm yerlerde. Böylece haftalar geçti. Ve sınav haftası gelmişti. Ben Şevketi evden dışarı yollayıp sınavlar süresince okul dışında görüşmedim. Notlarım mükemmeldi. Bir anda sınıfta inek öğrenci gözüyle bakılmaya başlandı bana. Sınav haftasından sonra Selimi görmeye gittiğim bir gün Selimi taburcu ettiler. Artık kurtulmuştu. Ama düzenli olarak kontrol edilecekti. Mertle aramız ilk zamanlardakinden çok daha iyiydi. Hatta oldukça iyiydi. Selimin okula geleceği gün Şevket ve ben onu evinden aldık.
‘Bana çocuk muamelesi yapmayın’ dedi Selim.
‘Yapmıyoruz Selim sadece yanında olmaya çalışıyoruz’ dedim.
‘Aman ne güzel’ dedi. Şevket gözlerini devirerek ona baktı.
‘Tamam, tamam hadi gidelim’ dedi. Okula giderken acaba Ece konusunu açsak mı diye düşünüyordum. Sonra Selim kendisi açtı konuyu.
‘Ece nasıl?’ dedi.
‘Şey iyi. Seni merak ediyordu ama biz hallettik’ dedim. Kocaman bir kahkaha attı.
‘Nerdeymişim peki’ dedi.
‘Ailenle seyahatte’ dedi Şevket ona göz kırparak.
‘Vay ne mükemmel’ dedi Selim hep beraber kahkaha atarak okula girdik. Ece bankların orda Mertle birlikte bekliyordu. Bizi görünce sinirle yanımıza yürümeye başladı. Mert onu kolundan tuttu. Mert’in kolunu sinirle ittirdi. Bize doğru sinirle yürümeye başladı.
‘Ooo çok korktum’ dedi Selim. Omzuyla omzumu dürttü. Güldüm. Ama tedirgin olmuştum. Ece yanımıza geldi. Parmağını Selime doğru sallamaya başladı.
‘Nerdesin sen?’ dedi Ece.
‘Buradayım’ dedi Selim hala dalgasındaydı.
‘Harika. Sen, sen bana hiçbir şey demeden ortadan kayboluyorsun. Tam 43 gün yoksun. Yok, hiçbir yerde yoksun. Evde kimse yok. Okulda yoksun. Telefonlara cevap veren yok. Nerdeydin?’ diye bağırdı. Selim işaret parmağıyla Ecenin ona salladığı parmağını ittirdi. Ece şok olmuş bir biçimde ona baktı. Bir adım geriledi. Sonra Selim ittirdiği elini eline aldı ve okulun dışına doğru onu çekti. Gitmeden önce bana baktı. Göz kırptı ve gittiler. Arkalarından bakakaldım. Sonra Şevkete baktım. Oda tek kaşını kaldırmış bana bakıyordu. Mertte arkalarından bakıyordu.
‘Vay be olmuştur bu iş’ dedi Mert. Şevket omzuna bir yumruk attı. Benim hala kafam karışıktı. Sonra beraber sınıfa doğru gittik. Şevket beni sınıfa bırakırken yanağıma bir öpücük kondurdu.
‘Kendini bu kadar kasma aşkım’ dedi.
‘Tamam. İyi dersler’ dedim. Sonra sınıfa girdim. Derse odaklanmak çok kolay oldu. Böylece okulda bitti. Ve Eceyle Selim hala yoktu. Çıkışta Selimlere gitmeye karar verdim. Şevketin yanına gidip.
‘Selimlere gidebilir miyiz?’ dedim.
‘Tamam gidelim’ dedi. Beraber evlerine gittik. Selim bize kocaman bir gülümsemeyle kapıyı açtı.
‘Gelsenize’ yaptı kapıyı sonuna kadar açıp bizi zorla salona soktu.
‘Bu kadar heyecan yapma zaten giricez’ dedim. Sonra sıkıntıyla koltuğa oturdum. Şevkette yanıma oturup kollarını bana sardı.
‘Ee öt bakalım’ dedim. Bana gülümsedi.
‘Anladık tamam çıkıyosunuz’ dedim.
‘Evet. Sonunda’ dedi. Kocaman bir kahkaha attı. Ben yinede o kadar sevinmemiştim. Ece sanki bir şeylerin peşindeydi. 9.sınıftayken Mert’i seviyordu. Şimdi kafayı Selime takmıştı. Her ne kadar bana daha önce sevdiğine dair beni ikna etmişse de artık ona güvenemiyordum. Ve bunu bulmalıydım.
‘Ee nasıl oldu?’ dedim. Hala gergindim. Selim biraz gerildi sonra tekrar gevşedi.
‘Şey işte ona karşı duygularımı anlattım. Oda bana karşı duygularından bahsetti. Sonra işte öyle oldu’ dedi.
‘Ne güzel’ dedim.
‘Sorun ne Selin?’ dedi Selim.
‘Hiçbir şey ne olabilir ki?’ dedim.
‘Bilmiyorum. Sanki mutlu olmamış gibisin’ dedi.
‘Elbette mutluyum’ dedim. Sonra konuyu başka yerlere çektim. Ece konusuna bir daha gelmedi konuşmamız. Sonra Şevket beni eve bıraktı. Eve gelir gelmez Başak’ı aradım. Öbür gün buluşmak için sözleştik. Bakalım neler biliyordu?

Vay vay vay
Abo fış aney!
Çok güzeldiii taş gibiydiii
yeni bölüm lütfen!

Hahahah teşekkür ederim Yarın mat. öbür gün de geo var perşembe günü de 2 yazılı var girebileceğimi sanmıyorum ama büyük konuşmiyim perşembeye kadar gelemem diyodum ama koydum

Yb ne zaman gelir peki?

canım yb çok güzel olmuş süperdi entrikalar sürüyo ece de az anasının canı değil yani sen sınavlarınla ilgilen biz seni burda bekliyor olacağız

çok güzel olmuş cnm.ellerine sağlık.yb bekliyorum

süper yaaaaaaaaaa

Hey alınıyorum ama adaşıma öyle deme .p şaka şaka de gitsin
Yeni bölüm!

(Selin)
Sabah erkenden kalkıp duşumu aldım. Hazırlanıp okula gittim. Şevket beni kapıda bekliyordu. Hemen yanına gittim. Elini tutup Mert’in yanına doğru yürüdük. Banklardan birine oturup Selimi beklemeye başladık. Başımı Şevketin göğsüne yaslayarak sakinleşmeye çalıştım. Ama olmuyordu. İçimde ki kuruntulardan vazgeçemiyordum. Sonra kapıdan Selim ve Ece el ele geldiler. Hemen yerimde doğrularak onları izledim. Selim bize doğru gülümseyerek geliyordu. Ece ise herkese el sallıyordu. Sanki kraliçe halkı selamlıyordu. İşte bu garipti herkes o ikisine hortlak görmüş gibi bakıyorlardı. Bende ağzım açık Eceyi izledim. Sonradan zorla ağzımı kapatabildim. Yanımıza geldiler. Ece bana baktı.
‘Haberin var değil mi?’ dedi.
‘Olmaz mı’ dedim. Ona ters, ters bakıp tekrar Şevketin göğsüne yattım. Gözlerimi kapattım. Bir süre kimse konuşmadı. Biraz daha bekledim ama kimse konuşmuyordu bu sessizlik garipleşmeye başlamıştı. Gözlerimi açtım. Herkes birbirine bakıyordu.
‘Ne var?’ dedim. Ece bana kibirli bir bakış atmaya çalışarak- ki asla beceremezdi-
‘Derdin ne senin Selin?’ dedi.
‘Pardon?’ dedim. Aklım karışmıştı. Asla birinin altında ezilen birisi olmamıştım bu zamana kadar. Hiçbir lafın altında kalmazdım. Oldukça hazır cevaptım bu konularda. Ama Ece daha önce benimle hiç böyle konuşmamış, hatta Mert’i sevdiğini söylediği zaman onun üzerine yürüdüğümde bile ağzını açmamıştı. Şevket yanımda dikleşti. Ben de hemen kalkıp ona doğru baktım. Bakışlarımdan çekinircesine bana korkuyla baktı. Sonra tekrar o kibirli bakışını atmaya çalıştı.
‘Ne bu hareketler tavırlar kızım?’ dedi. İşte bu sınırı aşmıştı. Yerimden fırlayıp üzerine doğru yürümeye başladım.
‘Sen kime kızım diyorsun be. Hareketlerim tavırlarım sana rahatsız oluyorsan gidersin. Kimse sana kal diye yalvarmıyor. Hah en azından ben. Diğerlerini bilemem. Artık senin oyunlarını çekmeyeceğim. Ne olduğunu bilmiyorum ama öğrenir öğrenmez işin bitecek!’ diyerek bağırdım. Yürümeye başladım. Şevket arkamdan geliyor mu diye dönüp baktım. Hala oturuyordu. Kalbim ağrımaya başladı.
‘Geliyor musun?’ dedim Şevkete. Bir şey demesine fırsat vermeden koşarak okuldan çıktım. Arkamdan ayak sesleri geliyordu. Okuldan biraz uzaklaştıktan sonra arkamı dönüp baktım. Mert ve Şevket koşarak arkamdan geliyorlardı. Sonra durdum. Şevket gelip bana sarıldı. Mert:
‘Hadi bir yerlere gidip konuşalım’ diyene kadar. Şevketin omzunda ağladım. Beraber bir kâffeye gittik.
‘Artık yeter. Ben bunları çekemem. Ya Ecenin hareketleri fark etmedim demeyin bana. Bana dediklerini aklım almıyor. Şu an onu yolmak istiyorum’ dedim. Şevket hiçbir şey demedi. Bir eliyle elimi okşuyordu diğer eli çenesinin altındaydı. Mert bana baktı.
‘Bilemiyorum Selin, belki sen biraz sinirli değil miydin? Elbette hareketleri ortada ama sen bugün biraz üstüne gittin sanki’ dedi.
‘Ağzımdan tek bir kelime çıktı mı? Evet, bugün sinirliyim olabilir. Ama dedikleri. Onun Selime karşı en ufak bir şey hissetmediğine karşı bahse girerim. Tek amacı popüler olmak’ dedim. Bunu dediğim an ikisi de bana baktı. Ve güldüler.
‘Komik değil. Geçen yıl Ece Mert’i seviyordu’ dedim. İkisi de bir an kas katı kesildi. ‘Çünkü okulda herkesin onu tanımasını istiyordu. Bu yüzden o zaman onunla kavga etmiştim. O zamandan beri bana hiçbir şeyini anlatmaz. Ama ne zamana kadar Selim’e kadar’ diye ekledim.
‘Oha!’ dedi Mert.
‘Şimdi kim haksız’ dedim. Şevket bütün konuşma boyunca hiçbir şey demedi.
‘Sen neden hiçbir şey demiyorsun’ dedim Şevkete.
‘Ne diyeceğimi bilemiyorum. Eğer bu olay kötü biterse her şey değişir Selin’ dedi. Ben şok olmuş bir biçim de bakakaldım ona. Mert dikleşti.
‘Ne demek istiyorsun?’ dedim.
‘Selim daha yeni bıraktı eğer bunları öğrenirse tekrar başlar. Ve Selim tekrar başlarsa ilkinden kötü olur. Bu sefer ölebilirde’ dedi. Bunu tamamen unutmuştum. Eceye o kadar çok yoğunlaşmıştım ki Selimi unutmuştum.
‘Anladım sadece bu mu?’ dedim.
‘Yeterli değil mi? Dua edelimde kötü şeyler olmasın’ dedi. Bir süre daha oturup eve gitmek üzere yola çıktık. Eve geldiğimizde Şevketle odama doğru çıktık. Hemen yatağa uzandım. Kollarını bana doladı.
‘Çok kötüyüm’ dedim. Ağlamak üzereydim.
‘Anlıyorum. Ama düzelecek. Bugün onun üzerine nasıl yürüdün öyle’ dedi.
‘Sinirlerime hâkim olamadım. Kimse bana ne yapacağımı söyleyemez’ dedim. ‘Bu iş nasıl yoluna girecek? Selim tekrar başlamasın diye Ecenin oyunlarına göz yumamam’ dedim.
‘Sakin ol aşkım. Belki de gerçekten hoşlanıyordur’ dedi.
‘Ona inanmıyorum!’ dedim. Sonra telefonum çalmaya başladı. Cebimden çıkartıp baktım. Arayan Eceydi. Sinirle telefonu açtım.
‘Ne var?’ dedim. Şevkette kulağını telefona dayayarak dinlemeye başladı.
‘Sana söyleyeceklerim var’ dedi. Sesi gayet normaldi.
‘Ne söyleyeceksen söylesene kızım’ dedim.
‘Bugün neden öyle üzerime yürüdün?’ dedi.
‘Birincisi sen bana hesap soramazsın. İkincisi sen doğru düzgün konuş diye yürüdüm. Bir sakıncası mı var?’ dedim.
‘Şey hayır. Ama sen neden yani bence gayet düzgün konuştum’ dedi.
‘Sen öyle san. Hareketlerine bir dikkat et. Ben aptal değilim. Gerçekler eninde sonunda ortaya çıkar’ dedim.
‘Yalan yok ki’ dedi Ece. Şevket telefonu elimden çekti.
‘Kızım sıktın sen artık. Seninle gerçekler ortaya çıkana kadar konuşmayacağız’ dedi ve telefonu suratına kapattı. Ben şok olmuş biçimde ona baktım.
‘Birinin seni koruması lazım. Evet, kendin cevap verebiliyor olabilirsin ama en azından yanında ben varım. Bunu herkes bilmeli’ dedi.
‘Kimseye bir şey ispatlamak zorunda değiliz’ dedim.
‘Değiliz. Ama ben istiyorum’ dedi.
‘Pekala’ dedim. ‘Şevket ben çok kötüyüm. Böyle bir şey yaşamak istemiyorum. Ama bilmiyorum. Ben Başak’ı çağırı cam’ dedim. Yanına gidip telefonu aldım. Başak’a bize gel diye mesaj attım. Onu beklerken duşa girmek için Şevket’i aşağı yolladım.

(Şevket)

Beni aşağı yolladıktan sonra oturup televizyon izlemeye başladım. Sonra kapı çaldı. Başaktır diye gidip açtım. Ama karşımda Selimle Eceyi görünce şaşırdım. Ece gene kibirli bir bakış atmaya çalışarak yanımdan geçti. Selim hala şaşkın gibiydi. Ece Selimin elini hiç bırakmıyordu.
‘Selin nerede?’ dedi Ece.
‘Banyoda’ dedim. Geçip oturdular bir süre bekledikten sonra Selin geldi. Üzerinde siyah bir pantolon ve sarı bir bluz vardı. Çok yakışmıştı. Saçları hala ıslaktı. Bu yüzden dalgalıydı. Boynunda Şevket yazan kolyesi vardı. Çok güzel gözüküyordu. Eceyi görünce suratı asıldı. Ama her zamanki kendine güvenen duruşu hiç sarsılmadı.
‘Hoş geldiniz’ dedi. Gelip yanıma oturdu. Bir süre herkes birbirine bakındı.
‘Bir şey içer misiniz?’ dedi Selin. Herkes hayır deyince kimsenin açamadığı konuyu açmaya karar verdim.
‘Evet konuşun bakalım bu meseleyi artık kapansın bu konu’ dedim.
‘Kesinlikle. Artık ne olacaksa olsun ben bu konuya daha fazla kafa yormak istemiyorum’ dedi Selin. Sonra Selim şaşkınlıkla Seline baktı. Selinde ona baktı. Selimin bakışları üzgün gibiydi. Selinde öyle bakıyordu. Ece boğazını temizledi.
‘Konumuza dönersek’ dedi. Selinle Selim hala birbirlerine bakıyorlardı. Ben asla kötü bir şey düşünmedim. Ama Ece yerinde kıpırdandı. Sonra elini Selimin çenesinin altına koyup kendine çekti. Selin hemen bana baktı.
‘İğrenç’ yaptı. Göz kırptı. Sonunda bitince.
‘Konumuza dönersek’ dedim bu sefer ben.
‘Ah elbette’ dedi Selin gayet dik ve asil bir şekilde konuştu. Bacak, bacak üzerine atıp konuşmaya başladı.
‘Bu konuyu Mert ve Şevketle konuştuk. Ben artık kimin üzülüp üzülmemesi gerektiğine karar verdim. Ve ben kim haklıysa onun tarafındayım. Selim. Ben Ecenin hareketlerini yapmacık buluyorum. Yani eski Eceyle yeni Ece arasında o kadar çok fark var ki ikisi aynı kişi mi bilmiyorum’ Selin ayağa kalktı. Gidip Selimin önünde dizlerinin üzerine oturdu. Selim ona şaşkınlıkla baktı.
‘Ben senin üzülmeni istemiyorum Selim. Sen benim en iyi arkadaşımsın. Senin üzülmene dayanamam ya da çaresiz olmana. Ece seninle sadece popüler olmak için çıkıyor’ dedi. Selim sırıttı. Ecenin yüzü kıpkırmızı oldu. Sonra kendini toparladı.
‘Kanıtla’ dedi. Ben nefesimi tutmuş bekliyordum. Selin ayağa kalktı. Hala Selimle Eceye doğru bakıyordu.
‘Neden Başak’ın gelmesi için kapıyı açmıyorsun Şevket?’ dedi.

Offf fena halde koydu bu banaaa
Süperdiiii nerede bıraktın kızım ya
Bu kız işi biliyor harbi bakın bu kız az değil he
Yeniii bölümmmm

Hahahah yorum için teşekkürler
1 saate koycam yazıyorum şimdi

(Başak)
Kapıya geldiğimde Seline kapıda olduğumu söyleyen bir mesaj attım. Eceyi arkasından bıçaklamak bana kötü gibi gelse de ben doğru olanı yapacaktım. Kapıda kapının açılmasını beklerken bunları düşünüyordum. Sonra kapıyı Şevket açtı. İçeri girmem için kafasıyla bir işaret yaptı. İçeriye geçtim. Selin içeride Ece ve Selimin başında dikiliyordu. Elleri belindeydi. Ece korku dolu gözlerle bir Selime bir Seline bakıyordu. Selimin suratı anlaşılması en zor olandı. Korku, öfke, hayal kırıklığı, acı ve yine acı. İçeriye geçip koltuklardan birine oturdum. Selin gelip yanıma oturdu. Şevkette gelerek onun yanına oturdu. Kollarını beline sardı. Ben korkuyordum. Kaybetmekten korkuyordum. Ya da arada kalmaktan korkuyordum. Şu durumda Ecenin benimle konuşmayacağını biliyordum.
‘Evet, Başak bize bildiklerini söyle de bitsin bu iş artık’ dedi.
‘Öncelikle ben arada kalmak istemiyorum. Ama Ecenin yaptıkları biraz fazla ve ben artık buna ortaklık edemem’ dedim. Derin bir nefes alıp başladım.
‘Ne bilmek istiyorsunuz?’ dedim. Selim yerinde doğruldu.
‘Selinin anlattıkları doğru mu? Benimle sadece popüler dediğiniz o saçma sapan şey yüzünden mi çıkıyor’ dedi.
‘Evet. Yani hayır. Bir dakika açıklayayım. Büyük ihtimalle Selin söylemiştir. Ece geçen yıl Mert’i seviyordu. Ama öylesine herkes onu tanısın diye. Bu yıla da başlarken böyle olmak istedi. Sizden birisiyle çıkmak istedi. Başkası da olabilirdi ama o sizden birini istedi. İlk başta sizin elebaşınız gibi gözüken Şevketi istedi. Bu kadarını Selinde bilmiyor. O zaten sadece geçen yılki Mert olayını biliyor’ dedim. Selin yanımda dikleşti. Gerildi. Devam ettim.
‘Ama Şevketin Selini nasıl denir bilmiyorum. Onunla ilgili olduğunu bildiği için vazgeçti’ dedim.
‘Aman ne büyük fedakârlık’ dedi Selin. Onu duymazdan geldim.
‘Sonra tekrar Mert’i düşündü hatta birkaç hafta onunla ilgilendi. Ama sonra onun yanında seni gördü. Diğerlerinden daha belalı ve daha soğuktun. Herkesin korktuğu biriydin. Seninle birlikte olduğunu herkes bilirse herkeste onu tanır diye düşündü’ dedim Selime bakarak. Sonra Eceye baktım. Çok üzgün gözüküyordu. İçim acıdı ama madem başlamıştım bitirecektim.
‘Sonra Selin Şevketle çıkmaya başladığın da fırsat olarak görüp, beni yalnız bırakıp gitti’ dedim. Bu yüzden ona olan sinirim hiçbir zaman geçmeyecekti.
‘Senden hoşlanmaya başladı. Sizin hepiniz birlikteyken izliyordum. Sen nasıl davranırsan öyle davranıyordu. Senden hoşlandığını düşündüm. Uzun süre bekledim. Belki vazgeçer diye. Senin garipliklerin onu sıkmaya başladı. Biliyordum. Çabuk sıkılırdı. Ama sonra geçenlerde tekrar bu ilk günlerdeki gibi olmaya başladı. Senden hoşlanıyor gibi ama önceliği herkesin onu tanıması’ dedim. Sonunda bitince içime öfke dolmaya başladı. Öfkenin yanında intikamda vardı. Sonra Selin konuştu.
‘Teşekkürler’ dedi bana bakarak. Sonra Selime döndü. ‘Karar senin gerçekleri öğrendin ister devam edersin ister etmezsin. Ben bundan sonra Ece diye birisini tanımıyorum. Lütfen evimden çıkar mısın?’ dedi Selin Eceye bakarak. Ece kafası yerde çıktı. Kapıya geldiğinde arkasını döndü. Hepimiz ayaktaydık gidişini izliyorduk.
‘Bunu ödeyeceksiniz’ dedi. Dudakları kibirle yukarıya doğru kıvrıldı. Sırıttı. Selin hemen koşarak oraya doğru yürümeye başladı.
‘Sen hangi hakla tehdit ediyorsun bizi!’ diye bağırmaya başladı. Yanımdan geçerken kolundan
Tuttum. O arada Ece gitmiş. Kapıyı çarparak çıkmıştı. Herkes az önce olanlar yüzünden şoktaydı. Bitmişti. Artık ne Selini ne de başkasının arkasından konuşmak zorunda kalacaktım. Ama hiçbir şeyin eskisi gibi olamayacağını biliyordum. Her şey değişecekti. Her şey.
Selin yerinde dört dönüyordu. Bir oraya bir buraya yürüyordu. Ben ise oturmuş bizi tehdit ederek ne yapacağını düşünüyordum. Şevketin gözleri Selimin üzerindeydi. Selim çok üzgün gözüküyordu. Suratı asıktı. Yere bakıyordu. Sonra bir anda kalktı.
‘Ben gidiyorum’ dedi. Selin hemen yerinde durup ona doğru yürüdü.
‘Hiçbir yere gitmiyorsun’ dedi Selin. Selim gözlerini devirdi.
‘Bana biraz güvenir misin?’ dedi. Şevket ayaklandı.
‘Onu ben götürürüm aşkım’ dedi. Sesi bıkkın çıkmıştı. Ve üzgündü. ‘Benim yanımda güvende’ dedi. Neler oluyordu. Selin neden bu kadar korumacıydı. Ve neden böyle davranıyordu.
‘Harika’ dedi Selim tekrar gözlerini devirdi. Sonra Şevket Selini öpüp çıktı. Selin bana döndü.
‘Oldukça kötü’ dedi.
‘Öyle olmalı. Onu seviyordu bence’ dedim.
‘Evet’ dedi.
‘Ben. Ben biraz yalnız kalmalıyım’ dedim. Kalktım.
‘Sen bilirsin’ dedi. Beni geçirdi. Kapıyı kapatırken. Öfke ve intikam yerini korku ve acıya bıraktı.


(Selim)
İçim acıyordu. Kalbim ağrıyordu. Sanki içimde büyük bir şey patlamış. Her yerimi yakıp yıkmıştı. Acımın dinmesi için ne yapacağımı biliyordum. Bunu yapmama engel olan Selin ve Şevketti. Yoksa çoktan alıp her şeyi unuturdum. Her şeyi. Birine karşı bir şeyler hissetmeye başlamıştım. O pisliği aldığımdan beri ikinci defa bir şeyler hissetmiştim. İlki Selinin annesinin öldüğü zamandı. O zaman kardeşim olmasını istediğim kadar yakın gördüğüm kişinin annesi ölmüştü. Kendi parçam kopmuş gibiydi. Sanki ona olan bana olmuştu. Onun o çaresizce yanan gözleri beni bitirmişti. O zamanki Şevket o zaman oda öyleydi. Çocukluk arkadaşımı en yakınımı daha önce böyle görmemiştim. Elimden hiçbir şey gelmiyordu. İkincisi Eceydi. Evet, ben ilk defa kendim için bir şey istemiş. Onu istemiştim. Ama o beni kullanıp attı. Ve şimdi içim acıyordu. Gene çaresizdim. Ben içimde fırtınalar koparken Şevkete baktım. Oda üzgündü.
‘Senin neyin var?’ dedim. Bu garipti çünkü kolay kafası karışmazdı.
‘Abi az önce resmen bir kız kavgasına karıştık. Yani bu beni sarstı. Yani Selini öyle görmek tabiî ki kendine güveni takdir edilecek bir şey ama bilemiyorum. Ben biraz şaşırdım. Bu kadar çabuk onu bırakmalarına’ dedi.
‘Bilmiyorum. Selin çok sarsıldı. Onu suçlama. O doğru yolunu bulur’ dedim.
‘Evet, haklısın. Onu çok seviyorum’ dedi. Keşke bende birilerini sevebilseydim.
‘Benim tek sevdiğim o şey’ dedim.
‘Evet, evet. Ama artık olmayacak. Sende seveceğin birini bulacaksın. Senin yanındayız’ dedi.
‘Saol’ dedim. Beni eve bırakması için yolumuzu değiştirdik. Eve geldiğim de yeni bir karar vermiştim. Kendi yolumu bulmaya başlamıştım…

(Selin)

Olayları o günden sonra bir daha konuşmama kararı aldık. Selimi daha fazla üzmemek için. Ece okula gelmedi. İçimde suçluluk duygusu vardı. Bu kadar ileriye gitmesi kötü olmuştu. Aradan uzun zaman geçti. Ece yavaş, yavaş unutulmaya başlandı. Artık herkes kendi işine bakmaya başladı. Kavgadan bir ay sonra Eceyi aradım. Ama telefon kullanılmıyordu. Hattını değiştirmiş olmalıydı. Daha sonra Başakla evlerine gittik. Ama yoklardı. Bu olay bu kadar büyümüşümüydü. Fazla abartıydı. Onu öldürmeyecektik ya. Hatta evlerine gittiğimiz de barışmak için gitmiştik. Ama yoktu. Bizde bırakmaya karar verdik. Yarıyıl tatili de bittikten sonra artık meraklanmaya başlamıştım. Babama araştırmasını söyledim. Bana hemen akşam cevap verdi söylediğine göre başka bir yere taşınmışlardı. Ecede oradaki okula gidiyordu. Okul devlet okuluydu. Biz özel okuldaydık. Neden özel okula gitmemişti. Adreslerini ve okulu öğrenip bizimkilere haber verdim. 1 saat sonra hepsi evin önündeydi. Okula gitmeyip Ecenin yanına gitmeye karar verdik. Herkes meraklı gözüküyordu. Okula geldiğimizde çıkışı beklemeye karar verdik. Ve ne yapacağımızı konuşmaya başladık.
‘Bence bir yerlere oturup konuşalım’ dedi Başak.
‘En mantıklısı’ dedim.
‘Selim sen iyi misin yani eğer kötü hissedeceksen git’ dedi Şevket.
‘Hayır iyiyim. Aslında merak ediyorum’ dedi.
‘Pekala başlıyor’ dedim. Yanımda kaderimin elini tutup. Hatalarımıza doğru yürüdük.

Vay canına,süperdi
Ağzım açık kaldı resmen süperdii! Yürü be Selin kim tutar seni!
Yeni bölüm

Hhahaha çooooooook teşekkür ederim
bugün koyucam ama ne zaman koyarım bilmiyorum

Yenii bölüm

Sen koy bende koycam
yeni karakterler geliiii

Hemen bakıyorum bu arada sana bir mesaj yolladım cevabını bana ilet ayrıca ben daha yazmadım aslında sıra Pınar'da!

-Cem




-Barış




-Mete




Yeni Karakterler Yeni Bölüm Birazdan