İmmortal(Ölümsüz):Final bölümü sayfa 106'da!!Okuyan herkese teşekkürler!!!!

Tanıtım:
Vampirler var mıdır?Elbette vardır.Ama kitaplarda okuduğunuz gibi sevgi dolu ve iyi vampirleri her zaman bulamazsınız.İçlerindeki intikam duygusu köreltir iyiliklerini.Asla ayıramazsınız onları çünkü iyilik ve kötülük birbirlerine girmiştir içlerinde.
Seçimler,kararlar,sonuçlar ve şartlarla dolu büyülü bir dünyaya hazır olun.Kapınızı aralayıp içeride neler olduğunu görmek istemez misiniz?Ama unutmayın.Bu bir sır.Büyülü dünyalara adımınızı attığınız anda hiç bir şey aynı olmayacaktır.
Karakter Tanıtımı:

Rose:Hikayemizin baş kahramanı.Vampir.İyi,cesur ama bazen yanlış kararlar alabiliyor.Bu genellikle bir karar almaya zorlandığında veya başı dertte olduğunda başına gelen birşey.Tabiki sonuç olarak işler daha da arap saçına dönüyor.

Daniel:Korkusuz,savaşçı ve vampir.Asıl adı Harry ama o Daniel ismini kullanıyor.Tabiki süper yakışıklı.Ama gizemli bir yanı var.Birşeyler saklıyor ama ne?Geçmişiyle ilgili mi yoksa geleceğiyle ilgili mi?

Felix:Rose'u dönüştüren vampir.İşte size tehlikeli ve herşeyi yapabilecek bir adam.Çeşitli planları var.Neyle ilgili olduğunu kimse bilmiyor ama Rose'u kaybettiği günden beri nefretle dolu.Ve onu bulmaya çalışıyor.

Jack:Rose'u Felix'ten kaçıran vampir ve onlar şimdi kardeş gibi.Rose'u kurtardığı için hiç pişman değil ve onun için savaşmaya hazır.Çünkü onlar artık bir aile.Ama Rose'u bu karmaşadann kurtarmaya gücü yetecek mi?
Not:Arkadaşlar eğer beğenirseniz devamını atacağım.Yorumlarınızı bekliyorum.

Oha !

Karakter tanıtımı süper olmuş !

Ve kesinlikle devam etmelisin, bence harika bir hikaye olacak.

ben de katılıyorum süper olmuş....yb at lütfen

Biraz daha yorum gelsin sonra belki atarım

İnsanlardan uzakta bir ormandaydım.Ormanın en derinliklerinde.Tam öğlen saati olduğu için merkez çok kalabalıktı ve şu anda orada olmak istemiyordum.Boş boş otururken aklıma nasıl vampir olduğum geldi.Aslında geçmişimin puslu ve karanlık olması gerekiyordu ki genelde böyleydi.Ama son anımı çok iyi hatırlıyordum.
Bir şekilde ailemden arkadaşımda gece saat 10'a kadar takılmak için izin alabilmiştim.Ama söz verdiğim saatten yarım saat geçmişti.Bu yüzden hızlı adımlarla boş ve karanlık sokaklarda yürüyordum.
1950'li yıllardan bahsediyorum.Bu saatlerde o dönemde sokaklar çok tehlikeli olurdu.Bu yüzden adımlarımı hızlandırdığımı hatırlıyorum.Kestirmeden gitmek o an için çok güzel bir fikir gibi gelmişti bana.Sadece ufak bir karar.Ama bütün hayatımı değiştirmişti işte.Saniyelik bir seçim.
Girdiğim kestirme yolun yarısına gelmiştim ki elinde bira kutularıyla önüme bir kaç adam çıktı.Hemen adımlarımı yavaşlattım ve en sonunda durdum.
"Hey.Tatlım takılalım mı?"
"Çok güzelsin bebeğim.Hadi gel.Seni de götürelim."İşte o anda ne yapmam gerektiğini anlamıştım.Hızla geriye döndüm.Koşakcaktım.
"Josh önünü kapa."İşte o anda etrafım sarıldı.Bir sürü sarhoş adam.Aralarından geçmeye kalktım ama beni geriye doğru ittirdiler.
"Bak tatlım.Sana bir seçim sunuyorum.Ya bizi eğlendirirsin ya da seni öldürürüz."Benimle konuşan adam diğerlerine göe daha ayık duruyordu.Ama anlattıkları çok saçmaydı.Elinde siilah ya da benzeri bir şey yoktu ve eğer çığlık atarsam herkes koşardı.
"Sizin eğlenceniz olmayacağım."
"Tekrar düşün.Üç saniyen var.Bir iki üç.Kararın nedir?"
"Aynı."İlginç bir şekilde karşılarında cesurca duruyordum ama aslında altıma sıçmak üzereydim.
"Yazık olacak.Git ve bitir işini Sam."Önüme kısa boyulu bir adamı attılar.Adam tereddüt etti ve yüzüme baktı.
"Hadi Sam.Bu kadar korkak mısın?Alt tarafı savunmasız bir kız."Bir kahkaha koptu ve adam hiç tereddüt etmeden silahını çıkardı.
"Üzgünüm."Sialhın sesi kulaklarıma baskı yaparken yere düştüm.Çığlığım kahkahalara karıştı.Sanırım boşluğumdan vurulmuştum.Elimi yaralı yere bastırdım.Tanrım.Çok acıyordu.Ve çok kanıyordu.
Gözlerimi pencerelere çevirdim.Bir kıpırtı gördüm.Biri camdan şöyle bir baktı.Yardım istemek için ağzımı açtım ama sesim çıkmıyordu.En sonunda perde de kapandı.
Kanım akmaya devam ederken ne kadar geçti bilmiyorum ama bir ses duydum.Kafamı çevirdiimde bana birinin yaklaştığını gördüm.Gözlerimiz karşılaşınca durdu.Bana gülümsedi.
"Fena yaralanmışsın.Serseriler yaptı değil mi?"Evet der gibi başımı salladım ama hiçbir şey anlamamıştım.Şu anda ambulansı arıyor olamlıydı.Nasıl bu kadar soğukkanlı olabiliyordu?
"Adını söyler misin bana?"Çok zor ve bir o kadar da acı çektiren çabamla adımı fısıldadım.
"Rose."
"Rose...Ne kadar güzel bir isim.Ben de Felix.Seni kurtarmamı ister misin Rose?"Şaka mı yapıyordu?Tekrar başımı salladım.
"Ama bunun bir bedeli var tatlım.Buna hazır mısın?"Bedel.Lanet olsun.Umrumda değildi.Şu anda bu acıdan kurtulmak için herşeyi yapardım.Tekrar başımı salladım.
"Pekala.Ama bu biraz acıyacak.Daha sonra iyileşeceksin.Sanki hiç yaralanmamış gibi olacaksın."Konuşmayı kesti ve elimi yaralı yerden kaldırdı.Kanımın kokusunu içine çekti ve elimi tazikçe tuttu.Daha sonra dişlerini koluma bastırdı.O anda çığlık atmayı başarabilmiştim.
Bu hissettiğim acıdan da beterdi.Isırdığı yer yanıyordu ve oradan kanıma yayılan birşey vardı.Hissediyordum.O şey herneyse yayıldığı yerlere de aynı acıyı taşıyordu ve ben artık baştan ayağa yanıyordum.O anda ben ne olduğunu anlamadan hiç varolmayan bir rüzgar esti ve Felix yok oldu.Başımı çevirdiğimde başka bir adamla karşı karşıya geldiğini gördüm.
"Buna karışma Jack.Onu ben buldum."
"Hayır.Bu kaçıncı oldu Felix.Dur artık."Gözleri bir anda bana kaydı.Felix bundan yararlanarak ona çok hızı-benim göremeyeceğim kadar hızlı- bir hareket yaptı.Nasıl olduysa yerleri değişmişti ama o adamda -Jack-hiçbir şey yoktu.
"Neden durayım ki?Lanet olası kurallardan bıktım artık."
"Felix.Ne yaptığını görüyor musun?Masum insanları pis oyununa alet ediyorsun."
"Ne olacak biliyor musun?Benimle kalacak ve mükemmel bir kız olacak.Çok güçlü ve güzel."
"Sen ve iğrenç planların."
"Hadi boz o zaman."
"Zevkle."Ne olduğunu anlayaamdım çünkü çok hızlı hareket ediyorlardı.Ben acıdan kıvranırken ne olduğunu göremedim.Bir anda Felix duvaar çakıldı.Jack yanıma ulaştı.
"Üzgünüm.Biraz canın yanacak."Beni kucağına öyle bir hızlı kaldırdı ki nefesim kesildi.Onun kucağındayken hiçbir şey göremedim.Hareket ediyorduk ama çok hızlıydık.Bir insan asla bu kadar hızlı olamaz diye düşündüm.O zaman neydi bunlar?
Arkamızdan kimse gelmiyordu.Nasıl olduğunu anlamadan bir yatağa yatırıldım ve Jack hızla yan odaya gitti.İlginç olan acı çekiyor olsam da kendimi güçlü hissediyordum ve yan odada konuşulanları duyabiliyordum.
"Luke.Felix.Yine bir insanı kurban seçmiş.Sanırım yaralanmış ama bunu Felix'in yaptığını sanmıyorum.Çünkü kurşunla yaralanmış.Felix kanının kokusunı takip etmiş ve onu bulmuş.Sonra da ısırmış.Ama sanırım geç kaldım çünkü dönüşümünü tamamlamak üzere."Kapı açıldı ve içeri Jackla birlikte sarışın bir adam girdi.Bana fazla yaklaşmadan bir kaç adım ötemde durdu.Jack'e döndü.
"Artık yapacak hiçbir şey yok."Sonra aban acıklı bir gülümsemeyle baktı.
"Yeni dünyaya hoşgeldin."Ve o anda acı sona erdi.
Pekala artık düşünmeyi bırakıyorum.Eski anılar çok acı verici ve bana Felix'i hatırlatıyor.
"Vampirlerin bu kadar dalgın oalbilecekleri aklıma gelmezdi."Bu yeni sese doğru başımı çevirdim.

süper tek kelimeyle

süper olmuş.ellerine sağlık.ybybyb..

bence de kesinlikle süper

çok teşekkür ederim duygulandırdınız beni

Hadi ağla

Süper olmuş Ama ben demiştim değil mi süper olacak zaten diye

İlginiz için teşekkür ederim ay çok resmi oldu galiba nese yb
Sese doğru başımı kaldırdığımda sarışın,mavi gözlü,yakışıklı ve kesinlikle vampir bir erkekle karşı karşıya geldim.Hafifçe gülümsedim.
"Evet.Ben diğer vampirlerden biraz farklıyım."
"Bunu anlamıştım zaten.Ben Daniel."
"Ben de Rose."
"Çok güzel bir ismin varmış."
"Teşekkürler."Bunu ilk söyleyen o değildi.Pekala düşünmüyorum.
"Bu taraflarda çok vampir yok sanırım.Çünkü sadece senin kokunu aldım."
"Kaliforniya'da ben ve ailemden başka vampir yok.Şehrin dışına doğru birkaç vampir olduğunu biliyorum."Neden bu kadar dostça konuştuğumu bilmiyordum.Çünkü yeni tanıştığınız bir vampire karşı öncelikle mesafeli davranmanız gerekir.Üstelik benim gibi bir kaçaksanız.Ama şu an onu kendime yakın hissediyordum.Ah!Jack beni öldürecek.
"Oturabilir miyim?"
"Tabiki."Biraz yana kaydım ve ağaca dayanabilmesi için ona yer açtım.Otururken tişört kolundan biraz sıyrılmıştı ve dövmesini görmüştüm.Dövme?Vampirlerin dövmesi olmaz ki.Eğer savaşçı değilse.
"Sen savaşçı mısın?"Hızla bana döndü ve koluyla tişörtünü düzeltti.
"Evet.Aslında bunu çok çabuk öğrendin.Daha kendimi bile doğru düzgün tanıtmadım."Korkmam mı gerekiyordu?
Bundan yüzyıllar önce vampirler kendi çıkarları için büyük bir savaş başlatmışlardı.İnsanları dönüştürüp onları savaşçı yapıyorlardı.Ve onları ayırt edebilmek için dövme yaratmışlardı.Bütün bu savaş içinde binlerce vampir ve insan öldü.Konsey bu savaşı çok zor durdurdu ve savaşı başlatanları çok büyük bir cezaya çarptırdı.Ama hala günümüzde o savaşçılar var.
"Hangi taraftansın?"
"Taraf değilim.Onların pis oyunlarına alet olamamak için kaçıyorum."Bana bu sırrı saklamam için gözleriyle yalvardı.Yeni tanışmıştık ama gerçekten...Bir daha söylüyorum Jack beni öldürecek.
"Kaçaksın yani."
"Evet.Sen benimle ilgili daha ilk dakakada birçok şey öğrendin.Ya sen?"
"Aslında ben de kaçağım."Lanet olsun.Bunu söylemeye niyetim yoktu.
"Sen kimden kaçıyorsun ki?"
"Yaratıcımdan."
"Özel bir yeteneğin mi var?"
"Hayır.Ama benimle ilgili bir takıntısı var."
"Ne kadar çok ortak yönümüz varmış."
"Evet.Öyle.Burada ne kadar kalmayı düşünüyorsun?"
"Bilmiyorum.Beni bulduklarında gideceğim."
"Sanırım bende."Bir süre konuşmadan durduk.Onun hayatını merak etmeye başlamıştım ama soramıyordum.Onunla ilgili ne kadar az şey bilirsem iyiymiş gibi geliyordu.Çünkü onun peşinde olanların Felix'ten daha tehlikeli olduğunu düşünüyordum.Daha sonra gözlerinde yanan kızıllığı fark ettim.
"Uzun zamandır avlanmıyor musun?"
"2 hafta oldu."
"Neden o kadar uazttın."
"Kendimi denemek istedim.Sınırlarımı görmek."İşte o anda insan kokusunu duydum.Buraya doğru gelen iki insan vardı.
"Ağaca çıkalım."Daniel kendini zor tutuyor gibiydi.Ona dokunduğmda harekete geçti.Önce o hızla ağaca tırmandı ve en üst dala çktı.Sonra bende peşinden gittim ve onun yanındaki dala tırmandım.İnsanları görebiliyordum.Biri daha küçücük bir çocuktu.Babasının elinden tutmuş gidiyordu.Gözlerim Daniel'a kaydı.
Çocuğa yiyecek gibi bakıyordu.Derin bir nefes aldı ve çocuğun kokusunu içine çekti.İnsanların duyamayacağı bir sesle fısıldadım.
"Nefes alma Daniel."
"Neden kendimi zorluyorum ki?Bu benim doğamda var."
"Avlanacağız Daniel.Ama gece.O küçük çocuğu öldürmek istiyor musun?"Bunu umursamayan vampir çok vardı ve ben onun umursayıp umursamayacağını bilmiyordum.Hala saldırmaması umursadığının bir göstergesiydi.Gittiklerinde ağaçtan indik.
"Beni engellediğin için teşekkür ederim.O çocuğu öldürmek istemiyordum."Ama hala gözlerinden gitmeyen kızıllık alev alev parlıyordu.İnsan içine karışltığında birine saldıracak gibi bir hali vardı.2 hafta çok uzun bir süre.Kolumu ona doğru uzattım.
"Isır beni."

ısır beni!!!!!!!!!!!Wouwww harika lütfen bugün bir bölüm daha atar mısın

süper olmuş yaa.ellerine sağlık.bence de bugün 1 bölüm daha gelsin

evet ya bir bölüm daha gelsin

ohaa:| çok güzell olmşş devamnı getrmelsnn

Zuhaha
Başını okumadan direk "Isır beni" kısmını okudum yanlış anladım
Yoksa doğru mu anladım

Ne anladığına bağlı tatlım

Sapık bir şey
İçim fesat benim

Neyse canım sen hazır yb'n varsa gönder bence

evt.lütfen gönder

Hafifçe gülümsedi.
"Bunu isteyeceğini sanmıyorum."Şaşırmamış gibi yapmaya çalıştım.
"Sadece herhangi bir insanı öldürmemen için söylüyorum."
"Başka bir amacın yok yani?"
"Tabiki yok.Ama eğer istemiyorsan-"Tam kolumu çekecekken yakaladı.
"Benim için bir mahsuru yok.Ayrıca şaka yapıyordum.Kana çok ihtiyacım var."
"İyi."Kolumu avuçları içine aldı.Bir süre elini tenimde gezdirdi.İçim bir tuhaf oluyordu.
"Gördüğün ilk insana güvenir misin sen?"
"Hayır.Sanırım bu ilk."Gülümsedim.
"Ve son olmalı."Daha fazla konuşmadı.Dişlerini etime geçirdiğinde hafif bir acı duydum ama sonra geçti.Bunu daha önnce yapmamıştım.Ne hissettireceğini bilmiyordum ama bu kesinlikle farklı birşeydi.Sanki o benim içimde ben de onun içindeydim.Kanımı emerken aldığı zevki görebiliyordum.Yaşadığı zevki bende hissediyordum.Ve mutluydum.Bir canavar kanımı içiyor değil de sanki sevdiğim erkek bana aşkını itiraf ediyormuş gibi duygular yaşıyordum.Heyecanlı ve...
Kolumu omzuna attım.Biraz bana destek olması gerekiyordu çünkü dengemi yitiriyor gibiydim.Elimi sıktı ve daha sonra belime koydu.Birbirimize çok yaklaşmıştık.Farklı şeyler hissetmemek için kendime bazı şeyleri hatırlatmam gerekiyordu.Mesela bunu bir insanın hayatını kurtarmak için yaptığım gibi.
"Rose.Kanın çok güzel.Eşsiz.Bunun gibi birşey hiç tatmadım."Tekrar dişlerini etime bastırdığında kendimi halsiz hissettim.Daniel sanki bütün kanımı emmişti.Benim neredeyse düşecek gibi olduğumu gördü ve kolumu nazikçe bıraktı.Açılan yaraya diliyle dokundu ve yara hızla kapandı.
Düşmemem için beni kolumdan tutup oturduğumuz ağaca getirdi.
"Üzgünüm.Kendimi tutamadım.Sanırım çok ileri gittim."
"Önemli değil.Bunu bir insanı kurtarmak için yaptım."Gözlerini devirdi.
"Eğer vampir oolmasaydın kesinlikle iyilik meleği falan olman gerekirdi."
"Sen ne olabilirdin acaba?"
"Bilmiyorum ama tek bildiğim birilerini öldürmek istemediğim.İnsan ya da vampir."Bitkin bir şekilde yüzüne baktım.Hala sormakla sormamak arasında kalmıştım ve sormamayı seçtim.Gerçekten.Yaşadıklarımı Jack eğer öğrenirse buradan gitmek zorunda kalırdık.Çünkü sırrımızı bilen fazladan biri bile tehlike demekti.En azından Jack ve Luke böyle düşünüyordu.
Bir süre daha orada kaldım.Daniel kendime gelmem için sessizce yanımda oturup beni izliyordu.Bense kendime gelmeye çalışırken sorularla boğuşuyordum.Orada yaşadığımız şeyin adı neydi?
"Sanırım gitsem iyi olacak."
"Emin misin?Yani iyi olduğuna?"
"İyiyim.Ama sanırım bu akşam avlanmama gerekecek."
"Birlikte avlansak?"
"Olur."
"Şey...İnsan mı avlayacağız hayvan mı?"
"Eğer insan avlayacaksak uykularında yapabiliriz.En azından hiçbir şey hissetmiyorlar."
"Ya hayvan avlarsak?"
"Aslında bu daha eğlenceli çünkü hayvanlar tehlikenin geldiğini seziyorlar ve sana karşı koymaya çalışıyorlar.Onlarla güreşmek eğlenceli oluyor."
"Güreş seven bir kız daha önce görmemeiştim."
"Ben sana söylemiştim.Diğer vampirlerden farklıyım."
"Pekala.Rose.O halde saat tam 12 de burada ol."
"Anlaştık."
Hızla eve dönerken bunu Jack'e söylemelimiyim diye düşünüyordum.Ama ne olursa olsun gece tam 12'de burada olacaktım.İsterse Jack de gelebilirdi.Ama ben kesinlikle orada olacaktım.

ha-ri-ka!!!!!!!!!en kısa zamnda lütfen yb gelsin

Ühehhehe

Saol bebeğim yb gönderdiğin için

Ve gene harika olmuş

kızın hikayeler çılgın bir asimiz vardı şimdi ölümsüzümüz oldu

saol tatlım ya mucuk mucuk öptüm

bende öptüm canım