Yaşamak için [19. Bölüm]

Teşekkür ederim arkadaşlar, en kısa zaman da yazıcam yeni bölümü

Batu gülümsedi ve ... boşluğu doldurun .D öptü dimi
Süperdi

vaayyy sude süper olmuş yaa.ellerine sağlık.yb bekliyorum

Sağol canım insan zeki olmasın

Bölüm 8

Dansımıza son noktayı koydu, beni belimden tutarak yatırdı. Dudaklarıma öpücük kondurdu.
Öpücük!Öpücük!Öpücük!Öpücük!Öpücük!...
Herkes alkışlamaya ve renkli peçetelerden atmaya başladı bize. Tam bir sersem gibi yürüyerek şarabımdan bir yudum aldım.
Çok sinirlenmiştim.
Hiç bir şey konuşmadan son model arabamıza bindik. Ne o konuşuyordu, ne ben. Pencereden dışarı bakıyordum sessiz sessiz. Bir süre ilerledik böylece daha sonra bakışlarını üzerimde hissettim. Yine de tepki vermedim. Donuk bir ifadeyle seyrediyordum boş boş dışarı. O kadar hızlı kendi etrafında döndürdü ki arabayı, korkudan koluna yapıştım.

" Ne yapıyorsun!" Sonunda durdu ve bir köşede park etti.

" Neden konuşmuyorsun melodi?"

" Ne konuşmamı bekliyorsun?"

" Şu an inanılmaz güzel bir şey yaptık."

" Ne inanılmazı!"

" Görevi bitirdik Melodi!"

" Beni öptün!"

" Ne? Sen o yüzden mi susuyorsun böyle?" Kahkaha atmaya başladı.

" Beni öpmen çok gereksizdi. Gerekmezdi." O kadar çok güldü ki gözlerinden yaş bile geldi. Lanet olasıca pislik! Sonunda gülmesi bitti.

" Neden öpemez miyim seni?"

" Dudaklarını birbirine dikerim senin."

" Biz bir görev yapıyoruz ve ortağız. Gerekirse inandırıcılığını kanıtlamak için böyle şeyler yaparız."

" Zaten kanıtlamıştık!"

" Bak, seni, öpmeye, hiç, meraklı, değilim. Anlıyor musun?" Tek tek hecelemişti. Gözlerinde o kadar umursamaz bir tavır vardı ki... Çıldırdım adeta.

" Bana bir daha dokunursan seni öldürürüm, ant olsun öldürürüm!" Dokunsalar ağlayacaktım.

" Bunu, kerhanede çalışan kızlar gibi onun bunun altında olmuş olan bir kız mı söylüyor?" Resmen tokat yemiştim suratıma kocaman...

" Sen..."

" Bana bak, ağzımı açtırtma benim ve lanet olası görevleri en iyi şekilde bitirmek için çabalayalım. Yoksa o mal tenine dokunacak değilim, kendini bu kadar yüksek görme güzelim..." Gözlerimden yaşlar düşmeye başlayınca sustu.

" Seeeen...sen.. sen... iğrençsin... seni asla ama asla... affetmicem..."

" Melodi..." Sesi çok ince bir fısıltı gibi çıkmıştı. Arabadan aşağıya indim, hızlı hızlı yürümeye başladım. Arkamdan koştu ve beni tuttu.

“ Bıraaaaaaak!!!!!” Kolumu sertçe çektim yürümeye başladım ama beni izliyordu.

“ Me..melodi?”

“ Geeelme!!” O kadar çok bağırıyordum ki korkmuştu sanki. “ Sakın, peşimden gelme!”

“ Bekle dur. Özür dilerim. Melodi.” Ağlaya ağlaya yürüyordum. Hala yürüyordu.

“ Gelme!” Sonunda durdu. Hızlı hızlı yürürken ayağım topuklu ayakkabıda dengeyi sağlayamadı ve düştüm.

“ Me..!”

“ Susss!” Ayakkabılarımı çıkardım ve çıplak ayakla ağlaya ağlaya yürümeye başladım.

“ Nereye gidiyorsun?” Sesi bir fısıltı gibi kaybolmuştu, ondan uzaklaşmıştım sonunda. Yürüdüm… yürüdüm… Yolda ki herkes dönüp bir kere bana bakıyordu. Kıyafetime, ağlamama, ayaklarıma.
Sonunda deniz kenarına geldim. Kimse yoktu. Kumların üzerine bıraktım kendimi dizlerimin üzerine. Kumları sıktım, parmak aralarımdan çıktı. Ağladım ağladım…
Kendi kendime, " Neden... Neden... Neden böyleyim.... bunu hak edecek ne yaptım..." Biraz hıçkırdım. " Ben... ben... mal mıyım.. hani görevdi yaptığımız... neden... neden..." Sustum bir süre. " Onu asla... affetmicem.... nefret ediyorum ondan... kimse canımı bu kadar acıtmamıştı..."
Bir süre, dizlerimin üzerinde, başım önümde öyle oturdum sonra yavaş yavaş ayağa kalktım.
Onu karşımda gördüm.
Ondan gözlerimi çevirip yürümeye başladım. Onunda gölgesini görüyordum oda yürüyordu. Geldi kolumu kuttu. Durdum. Elini çekmesini bekledim bir kaç saniye ama çekmedi.

" Bana dokunma demiştim!" Dedim ve kolumu hızlıca çektim.

" Ben... ben... özür dilerim... melodi... çok özür dilerim."

" Kes sesini."

" Bencede kes sesini." Atilla'nın sesi beni şaşkına çevirdi.

" Efendim, ben..."

" Sus genç. Hadi git sen."

" Ama Melodi?"

" Melodi benimle."

" Melodi'yi almadan şurdan şuraya gitmem."

" Melodi'yi almadan gidiyorsun." Sesi çok sertti. " Hemen." Sinirli sinirli bizi izliyordu. Atilla'nın o sinirli suratı bana çevrilince yumuşadı.

" Çok.. çok çirkin gözüküyorsun." Kıkırdadı. " Makyajın akmış."

" Ağladım." Ceketini çıkardı bana verdi. Döndüm Batuhan'a,

" Sen hala burada ne arıyorsun?" Hışımla arabasına bindi ve gitti.Bizde arabaya bindik. Balık ekmek yedik, güldük, konuştuk. Beni rahatlattı. Sonra evime bıraktı beni gece. Saat İki olmuştu.
Kapıyı açtım ve içeri girdim. İnşallah uyumuştur diye düşünürken onu yatağında oturur bir vaziyette buldum. Beni mi bekliyordu acaba?
Hemen banyoya girdim. Duş aldım uzun uzun. Çıktım, bu sefer uyumyştur diye düşünürken yine oturuyordu. Beni görünce sigarasını söndürdü ve ayağa kalktı.
Dik dik ona baktım.

" Gelme." Geldi ve kollarını açtı. Bir adım geriledim,

" Gelme!"

" Melodi özür dilerim..." Ağlamaya başladı. İlk defa ağlarken görüyordum onu.

" Yarın konuşucam ve ortaklık biticek, o yüzden son günümüz."

" Yapma bunu, olmayacak bu. Haksızım biliyorum. Fakat, o kadar stres yaşadım, mutlu oluruz diye beklerken böyle beni öptün demene kızdım. Ne bileyim işte..." Sonra geldi bana sarıldı. Ağlaması beni şok etmişti.

" Kamera bizi çekiyor, birazdan odamızı basarlarsa hiç şaşırma." Diye fısıldadım ve resmen kaçtı benden.

" Unutmuşum..."

" İyi geceler..." Yatağıma girdim.

" Melo?" Cevap vermedim. " Seni kırdığım için özür dilerim çok... kendimi asla affetmicem." Gözlerimi kapattım ve uykuya bıraktım kendimi.
Ertesi gün erkenden kalkıp gizlice çıktım evden. Patronumuzla konuşmak istiyordum, onunla çalışmak istemiyordum ama öğlene kadar bulamadım onu. Öğlen odasının kapısının önünde beklerken, Batuhan'la beraber dışarı çıktılar. Çok şok olmuştum.

" Efendim."

" Evet Melodi?"

" Sizinle konuşmak istediğim özel bir şey var."

" Ha, biz hallettik Batuhan'la."

" Neyi?"

Neyi?
neyi hallettiler batuhanla...oha süper

Neyi????? Tahmin ettiğim şey mi acaba? Batu Foreverr!Atilla böö Yeni bölümmm bacım

Sağolun arkadaşlar Yeni bölümde görüceksiz inşallah çok teşekkür ederim!

Deadly demiş ki:Neyi????? Tahmin ettiğim şey mi acaba? Batu Foreverr!Atilla böö Yeni bölümmm bacım

aynen ya
atillaya ölüüüm

atillayı öldürek...(batuyu kaçırak)
Yb ne zaman geliyor

Güzell! katılıyorum bölümm sudee

Sudee bölüm nerede!

neredeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee bu bölüüüüüüüüüüüüüüüüüüüüüüüümmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmm

Evett nerede!

ah nerede vah nerde nerde unuttum kalbimi acaba
off :d

huhhhuuu...yazarcığım gör bizi lütfennn...
Bacım hani bizim ybmiz

Vericem arkadaşlar oy

nerde ya

Bölüm 9

Bir gülümsedi. " Kızım, ortaklığınızı kutluyorum. Batuhan Bey, bana anlattı son görevinizi ve konuştuk bazı şeyleri."

" Eee sonuç? Ben sizinle özel konuşmak istiyorum!" Sesimi patronuma karşı yükseltmiştim ama beni anlaması lazımdı. Batuhan kocaman gülümseyerek, " Ben sizi yalnız bırakayım." Dedi ve gitti.

"Batuhan ortaklığınızın gücünü anlattı bana. Şu ana kadar en iyi ortaklardan bir tanesisiniz. Harika görevler vermeyi düşünüyorum artık.

Ne... Daha farklı, daha başka görevler mi....

" Efendim neden biz?"

" Çünkü çok uyumlusunuz. Yeteneklerinizden tut, fiziki özelliklerinize rağmen."

" Ortaklığımızın bozulması durumda ne olur?"

" O durum hiç olmayacak."

" Anladım."

" Sahi sen benimle ne konuşacaktın Melodi?"

" Boşverin..." Dedim ve döndüm. Neler anlatmışsa, adamın gözünü boyamıştı! Öve öve bitiremedi beyfendi bizi...

" Melodi?" Arkamı döndüm. " Bu gece sizi inanılmaz bir görev bekliyor, Batuhan anlatsın sana."

" Pekala bakalım..." Diye fısıldadım, duydu mu? bilemem.

Öğlen yemeğine kadar dosya incelemesi yaptım. Geçmişteki görevlerden, başarılı insanlardan, ölenlerden, yok olanlardan... Bir çoğuna baktım ve bir çok şey öğrendim. Zihnim dolmuştu. Saate baktım. Yemeğe çıkmaya karar verdim. O sırada Batuhan içeri girdi.

" Girebilir miyim?" Ayağa kalktım.

" Gel bakalım! Neler anlattın ona da böyle bu kadar değişikti!"

" Anlatılması gerekenleri."

" Ne gerek allah aşkına?"

" Senin gibi bir ortağı kaybetmek istemiyorum."

" Yaa! Öyle demek."

" Evet. Çok iyi yapıyorsun görevlerini, canını ortaya koyarak savaşıyorsun. Bana da bu lazım." Aptal...aptal...aptal...aptal... Hala görevde iyisin diyor!

" Görevden başka bir hiçim demek ki?"

" Öyle olmalı. Senin gözünde ben bir hiçim mesela."

" Aynen öyle!"

" Neyse... Yemekte tavuk var. O yüzden bende dışardan bir şeyler aldım." Elinde ki poşeti yeni farketmişsin.

" Hmm peki. Ben yemeğe çıkıyorum."

" Sana da aldım." Gözlerine boş boş baktım.

" Sana al diyen mi oldu?"

" Tavuğu sevmediğini bildiğim için aldım zaten. Yoksa ben tavukta yerim. Yalnız yeme diye eşlik etmek istedim ama istersen çıkarım ben yemeğe, sen otur." Oha... Tavuğu sevmediğimi bilmesi beni çok şaşırttı. İnanılmaz şaşırdım... Birden içim yumuşadı.

" Yok, gel yiyeyim." Dedim yumuşak yumuşak.

Yemeğe başladığımızdan beri bir şey fark ettim. Oda benim gibi hızlı hızlı yiyordu. Resmen aylardır aç insan gibi yemek yiyorduk. Adadan kalma bir şey bu kesinlikle. Sonra birden dedim ki,

" Tavuğu sevmediğimi nereden biliyordun?"

" Çünkü yemek yerken tavuklarını hep bırakıyordun."

" Bıraktığımı gördün yani."

" Evet, seni izliyorum Melo."

" Beni mi izliyordun?"

" Evet." Şaşırmıştım. Hoşumada mı gitmişti sanki? Aman Melodi... Bu hıyardan iki güzel bir şey duyup veya görünce şaşırıyorsun işte.

" Akşam için hazırlanalım mı?"

" Akşam?"

" Hadi kalk anlatıcam."

Akşam için giyindik, silahlandık ve çok güzel, bir o kadar da zorlu bir görev için hazırlandık.
Şimsiyah dar bir pantolon ve sıfır kollu bir üst giyindim. Saçlarımı arkadan topladım ve yük taşımak için belime bir kemerle küçük bir çanta taktım.
Görevimiz şuydu. Çok özel ve büyük bir eve girip, kimseye bir şey belli etmeden,istediğimiz odaya giricektik. O oda da bize ait olan çok değerli bir şeyi çalacaktık onlardan geri.
Fakat, her yerde adam vardı ve her yerde kamera...
Onları aşmanın bir yolunu bulmalıydık. Kimse bir şey çakmamalıydı. Lakin, biri bir şeyi farkederse; Alarmlar, ziller ve kapana kısılmalar vardı. Ordu kadar insan başımıza çökecekti.
Bir yolunu bulmalıydık...

" Hazır mısın Melo?"

" Evet."

Havalandırma arasında yürüdük bir süre. O havalandırma yolundan devam ederken bende tavanda yürümeye başladım borulara tutuna tutuna. Kamera burayı çekmiyordu. Yürüdük, Batu'yla eş zamanlı. Sonunda bir adamı görmüştüm. O bir tehlikeydi! Kameranın çekmediği bir yere kadar yürümesini bekledim. Tam o noktada boynuna bayıltıcı darbeyi vurarak onu tuttum. Batu'nun kırdığı delikten içeri soktuk ve o deliği geri kapattık. İlerlemeye devam ettik böylece bir süre. Sonra havalandırmaya geri girdim.
Her şey çok kolay olmuştu. Borularda yürümeye devam edip diğer deliğe ulaştık. Batuhan asansöre girdi bende o deliğe.
Sonunda o odaya ulaştık. Kimse bir şey farketmedi. Asansörde beni bekleyen Batuhan'ı daha fazla bekletmemek için. Odanın havalandırma deliğinden şöyle bir baktım. Kimse yoktu!
Deliği açtıktan sonra bir ip sallandırdım. İpten yavaşca indim fakat beni bekleyen tehlikenin farkında değilmişim.
Bir adam boynumdan tutarak beni aşağıya çekti. Yere yuvarlandım. İki adam üzerimee ayaklarıyla bastı. Çığlık attım.

aaaaaaaaaaaaa....Kurtarın meloyu...Gitti kızcağız
Tavuk sevmezmi...vay çakal batuhan

Evet sevmezmiş

Vay beee! Süperrdii Sudiş hadi ybb

çok güzel
ybybybyb

10. bölüm

Ayaklarını üzerimden çekti iriyarı bir adam beni omuzlarımdan tuttu havaya kaldırdı. Sarstı.

" Kimsin sen!" Cevap vermedim. Gözlerine baktım.

" Kimsin sen! Bu oda da insan olmadığını sanan bir akıllısın değil mi."

Diğeri, " Şimdi kim olduğunu ve nereden geldiğini bize anlatacaksın. Bizden başka kimse bilmiyor şuan. Öğrenmeden ayağa kaldırmadım ortalığı ama en ufak bir yanlışında içerisi bir sürü adamla dolar haberin olsun!"

" Anlat!"

" Size anlatacak bir şeyim yok." Bana bir tokat attı, diğer tarafa savruldum. Saçlarımdan tuttu ve beni havaya kaldırdı.

" Anlatıcaksın! Yoksa seni öldürürüm!"

" Öldür!" diye fısıldadım. Birden döndüm bana tokat atan adamın üzerine sıçradım. Boynunu tuttum ve çevirip kırdım. O kırılma sesi içimi bir hoş yaptı. Diğer adam beni tuttu ve yere attı. Üzerime koltuğu attı ve çarptı. Bastırmaya başladı.
Çığlık atarken elimle susturdum kendimi.
Çığlık atarsam içeride bir şeyler olduğunu anlarlardı.

Melodi... Melodi... Dayan...
Aklıma eski bir görev geldi... Geçmiş...

Atilla! Bana elektirik şoku veriyordu. Çığlık attıkça şoku yükseltiyordu. Çığlık atmadıkça düşürüyordu. Sıktım dişimi. Dayandım. Bir çığlık bile atmadım. Canı sıkıldı... Bu kadar hırslı olduğumu çekememişti.

' Şoku yükselt' dedi Kafamı kaldırdım baktım. İnat ettim! İkinci kere yükselt demişti. Sustum... Delirdi!

' En yüksek.' dedi. Adam verince, avazım çıkığı kadar çığlık attım... İstemsiz...

Yıldızlı bir başarımdı bu. Şimdi... Melodi o görev başarını hatırla. Eğer... çığlık atarsan her şey biter.
Bastırdı koltuğu. Kaburgalarım kırılmak üzereydi. Dayanamıyordum.

" Geber seni *rospunun s*çtığı!"

“ Yaa.ya..ya..pma…” O sırada elime kan sıçradı ve üzerimde ki yük birazcık hafifledi. Adam yere düştü. Kendimi çok sıkmışım, salınca birden boşluğa düştüm. Bayılma ile bilinç arasında gidip geldim. Üzerimde ki koltuğu alıp beni ters çevirdi.

“ Melodi! İyi misin Melodi!”

“ İyiyim… sağol…”

“ Bir şeyin yok değil mi? Bekle!” Gidip bir süre bir şeyler yaptı.

“ Hayatım, aldım ben! Şimdi hızlıca çıkarsak görev tamam. Kalkabilirsin değil mi?”

“ Kalkarım.” Biraz kendime gelmiştim ama vücudum çok acıyordu. Beni sırtına aldı ve delikten içeri soktu. Biraz öyle ilerledik.

“ Asansörde yer yaptım, oradan çıkarız.”

“ Tamam.”

“ Benden sonra atlayabilirsin değil mi Melodi?”

“ Evet..”

Atladı. Nefesimi tuttum ve atladım! Yavaş yavaş aşağıya indik.

“ Hadi Melodi son bir adım.” Tam atlayacakken, “ Dur!” Durdum.

“ Ne oldu?”

“ Hareketlenme var.”

“ Ne yapıcaz?”

“ Tamam, atla ve koşmaya başla arabamıza kadar. Koşarsın değil mi?”

“ Ay! Evet!”

Atladım ve koştum arabaya kadar. Oda geldi. Arabanın içine girdi ve bir süre ilerledik. Bir süre ilerledikten sonra bir yere park etti.

“ Ohhhh bitti….”

“ Evet, sayende.”

“ Sende yaptın!”

“ Ben yüzüme gözüme bulaştırdım her şeyi.” Düz düz ilere bakıyordum , elini çeneme götürdü ve bana baktı.

“ Sana bir şey oldu diye çok korktum.”

“ Bana bir şey olduğunu nereden bildin?” Bu sorunun cevabını çok merak ediyordum açıkcası.

“ Hissettim… Melodi… İnanır mısın kalbim sıkıştı. Sana bir şey olacak diye nasıl geldiğimi hatırlamıyorum.”

“ Benim için bu kadar endişelenme. Benden nefret ediyorsun.”

“ Bazı şeyler nefretle başlıyor!” Sesi çok yükseldi birden öksürdü gözlerini benden ayırdı. Yola devam etmeye başladı. “ Dinlen sen.. ben bu emaneti vericem.” Huzurlu, mutlu gözlerimi kapattım uyudum…

YB!!!