Anasayfa
Dimi çok güzel bir hikaye yeni bölüm Berra 
+17
Heath-Zo
'supernatural'
okuyombenyae
Deadly
asezgin
arzu8
steavie_rae_aşkımm
happy
ZoeyCixx
ges_emine
Ash_
ebru
gecenin kızı
Sude
jamestark
mavi_keßeLeck
Brra.
21 posters
Kalbinin Sesini Dinle. Final.
Deadly- Moderatör
- Mesaj Sayısı : 3358
Kayıt tarihi : 05/02/10
Yaş : 26
Dimi çok güzel bir hikaye yeni bölüm Berra 
ges_emine- Untamed
- Mesaj Sayısı : 641
Kayıt tarihi : 03/11/10
Yaş : 26
Hadi ama yeni bölüm gelsin artık
Deadly- Moderatör
- Mesaj Sayısı : 3358
Kayıt tarihi : 05/02/10
Yaş : 26
Dimi ya! ben şimdi koyucam artık he Berra hadi
ben şimdi koyucam artık he Berra hadi
ges_emine- Untamed
- Mesaj Sayısı : 641
Kayıt tarihi : 03/11/10
Yaş : 26
hangisini 
Deadly- Moderatör
- Mesaj Sayısı : 3358
Kayıt tarihi : 05/02/10
Yaş : 26
Im..Cadı'yı atmayı düşünüyorum :p
ges_emine- Untamed
- Mesaj Sayısı : 641
Kayıt tarihi : 03/11/10
Yaş : 26
at sen bence düşünme
Brra.- Untamed
- Mesaj Sayısı : 520
Kayıt tarihi : 16/10/10
Yaş : 28
Oooo
Neyse yazdım ama şimdi evde değilim gidince atarım
Neyse yazdım ama şimdi evde değilim gidince atarım
ges_emine- Untamed
- Mesaj Sayısı : 641
Kayıt tarihi : 03/11/10
Yaş : 26
tamam
Deadly- Moderatör
- Mesaj Sayısı : 3358
Kayıt tarihi : 05/02/10
Yaş : 26
Yaşasın!
Brra.- Untamed
- Mesaj Sayısı : 520
Kayıt tarihi : 16/10/10
Yaş : 28
Ece benim mesaja cevap versene 
Brra.- Untamed
- Mesaj Sayısı : 520
Kayıt tarihi : 16/10/10
Yaş : 28
25.Bölüm
(Şevket)
‘Ne?’ dedim.
Gülüşüm boğazıma takıldı resmen. Bu çocuk ne yapmak istiyordu.
‘Beni duydun’ dedi Emre.
‘Sen kendinde misin? Bunu nasıl böyle düşünebilirsin?’ dedi Selim.
‘Hey, hey kavga yok’ dedi Selinin babası.
‘Selin sizin yüzünüzden burada’ dedi tekrar.
‘Ne yaparsan yap Emre’ dedi Babası. Ve homurdanarak gitti.
‘Boş ver’ dedi Selim. Beni kolumdan tutup çekiştirmeye çalıştı.
‘Ezikler. Ne oldu korktunuz mu?’ dedi Emre.
‘Emre!’ dedi Başak sinirle.
‘Başak, bırak’ dedim tiksintiyle.
‘Sen onunla kim oluyorsun da konuşuyorsun?’ dedi Emre.
‘Biz onun arkadaşlarıyız’ dedi Mert.
‘Eğer bir sorun varsa dışarıda halledelim’ dedi Selim.
‘Lanet olası kavganızı şimdi yapmak zorunda mısınız? Selinin iyi olduğu haberini alır almaz kendinizi bir kavganın içine atarak onu üzeceğinizin farkında değil misiniz?’ dedi Başak.
‘Kesinlikle!’ dedim.
Ne diyebilirdim ki Selinin iyi olduğunu görmeden rahat edemezdim. Saat daha 11’di. Sabaha çok vardı. Onu görmem lazımdı.
‘Bunu dışarıda konuşsak’ dedim. Hastane kokusu beni kötü yapıyordu. Ve kafamı toplayamıyordum. Zaten her şey o kadar zordu ki.
‘Tamam’ dediler ve dışarı çıktık.
Hastanenin arka tarafına geldik. Kimsenin olmadığı bir yere doğru yürüdük. Sonunda ağaçların arkasında bir yerde durduk.
‘Derdin ne?’ dedi Selim. Hiç karışmamaya karar vermiştim. Zaten dertlerim yeterdi. Bir de bu çocukla uğraşamazdım.
‘Benim derdim sizsiniz’ dedi. Parmağıyla bizi göstererek sonra devam etti.
‘Selinle sevgili olduğun yetmedi-bunu bana bakarak söylemişti- birde sizler onun arkadaşları oldunuz’ dedi.
‘Emre lütfen kendine gel. Selini düşün uyandığın da öğrenirse ne kadar çok üzülür’ dedi Başak. Ama onu duymamış gibi davrandı. Gözlerini bana dikmiş bakıyordu.
‘Sana mı soru caz lan kiminle arkadaş olacağımızı!’ dedi Selim.
‘Arkadaş olduğunuz kişi benim ‘kardeşim’’ dedi. ‘Kardeşim’ lafını özellikle bastırdı.
‘Oda bizim arkadaşımız. Senin sahip çıkmadığın zaman da yanında bizler vardık. Sen neredeydin? Aklına gelince mi kardeşin oldu’ dedi Mert.
Sadece izliyordum. Başak üzüntüyle Emre’ye baktı. Sonra gözlerini bizim üzerimiz de gezdirdi. Korkuyla. Onu seviyordu. Ama bıkkınlık vardı gözlerinde. Sonra bana baktı. ‘Hayır’ anlamında başını iki yana salladı. Ben ona zarar vermememizi istediğini düşündüm. ‘Tamam’ der gibi kafamı salladım. Onlar da hala birbirlerine öfkeyle bakıyorlardı.
‘Hey, hey kendinize gelin’ dedim. Aralarına girdim.
‘Şerefsizler!’ dedi Emre.
Sonra arkamdan Mert çıktı. Nasıl oldu bilmiyorum ama koşarak onun önünde durdu ve kafa attı. Başak bir çığlık kopardı. Hemen Selim Mert’i yerden kaldırdı. Hastaneye doğru gittiler. Emre yerde yatıyordu. Kaşı patlamıştı. Başak ağlıyordu ve söyleniyordu. Benim orada olduğumdan haberi yok gibiydi.
‘Ne yaptın sen? Bıktım artık Emre’ dedi. Sonra Emre eli kaşında doğrulmaya çalıştı.
‘Neyden bıktın?’ dedi.
‘Bu şeylerden sürekli onlarla kavga ediyorsun. Ben yoruldum Emre’ dedi Başak.
Daha fazla konuşurlarsa kavga edip ayrılabilirlerdi. Ağaçların arkasından çıkarak yanlarına gittim. Emre’yi kolundan tutup kaldırdım.
‘Bırak beni!’ diye bağırdı.
‘Yardım etmeye çalışıyorum geri zekâlı. Biraz akıllı ol’ dedim.
‘Sana mı sor cam lan?’ dedi.
‘Evet. Şimdi kes sesini de kaşına baktıralım’ dedim. Tam ağzını açacaktı ki Başak araya girdi.
‘Emre yeter artık. Sus ve yürü’ dedi.
Onun emriyle şaşırmış bir şekilde yürüdü. Emre önden yürümeye başladı. Bende arkasından gidiyordum sonra Başak gelip kolumdan tuttu.
‘Teşekkürler’ diye fısıldadı. Sonra koşarak Emre’nin yanına gidip koluna girdi.
Selin. Onu çok özledim. Onun kokusunu. Saçlarını. Yüzünü. Gülüşünü özledim. Her şeyiyle onu özledim…
Hastaneden içeri girdiğim de Selim ayaktaydı. Beni görünce yanıma geldi.
‘Odaya aldılar’ dedi.
‘İyi bir şey değil mi?’ dedim emin olmayarak.
‘Evet’ dedi. Gidip Mert’in yanına oturdum. Selinin babası ortalıkta yoktu.
‘Nerde?’ dedim.
Selim bana baktı. Kimi sorduğumu anladı.
‘Eve gönderdik. Kötü gibiydi. Biz buradayız nasıl olsa’ dedi.
‘Evet, evet kalabalığa gerek yok’ dedim. Saatler geçmek bilmiyordu. Ayağa kalkıp volta atmaya başladım. Mert koltukta ağzı açık halde uyuya kalmıştı. Horluyordu. Selim de kahve içiyordu. Sabaha daha 5 saat vardı. Ben nasıl bekleyecektim.
‘İstersen sen de uyu biraz’ dedi Selim.
‘Hiç sanmıyorum. Sen uyu bence’ dedim.
‘Ben böyle iyiyim. Kafein komasına girmek istiyorum’ dedi.
‘Ben de gidip kendime bir tane alıyım’ dedim.
‘Dur, dur ben alırım’ dedi.
‘Aklımın dağılması gerek’ dedim.
‘Anladım’ dedi.
Merdivenlere doğru yürüdüm. Yavaş, yavaş gidiyordum. Zamanın geçmesi için. Aşağı indim. Ve bir kahve aldım. Orada ki masalara bir göz attım. gördüğüm manzara karşısında şok oldum. Başak bir masada oturuyordu. Tamam burada bir şey yok. Ama yanında ki. Onun burada ne işi vardı. Ece. Hangi yüzle? Hemen yanlarına gittim. Sakin görünmeye çalışarak sanki o yokmuş gibi davrandım. Gidip Başak’ın yanına oturdum.
‘Emre nerde?’ dedim.
‘Az önce eve yolladım’ dedi.
Sonra oda hiçbir şey yokmuş gibi davranmaya devam etti. Anlaşılan konuşamayacaktık. Cebimden telefonu çıkartarak Başak’a mesaj yazdım.
—Onun burada ne işi var?
Telefonu titredi. Yerinde huzursuzca kıpırdandı. Kafasını kaldırıp Ece’ye baktı. Sonra cebinden telefonu çıkarttı. Cevap gelmesini beklerken yan gözle Eceye baktım. Bizden tarafa doğru bakmıyordu. Üzerinde beyaz bir bluz vardı. Önü o kadar açıktı ki her yeri gözüküyordu. Bu haliyle tam kendi gibiydi. Bir sürtük. Sonra elimde ki telefon titredi.
—Burada oturuyordum. Yanıma gelip oturdu. Ne işin var diye sorunca da eski bir arkadaş hastaymış gibi bir şeyler geveledi. Başka bir şey sormadan sen geldin zaten.
Yazmıştı. Anlaşılan ben sormalıydım. Başak’a bakıp kafamı salladım.
‘Ece?’ dedim. Cevap vermedi.
Duymamış mıydı acaba?
‘Ece?’ dedim tekrar. Zorla gözlerini kaçırarak bana baktı.
‘Evet?’ dedi.
‘Burada ne işin var?’ dedim.
‘Burası bir hastane’ dedi.
‘Farkındayız. Ama gelip Başak’ın oturduğu yere oturmuşsun ve bir açıklama bekliyoruz’ dedim.
‘İstediğimin yanına oturabilirim’ dedi.
‘Biz istediğin birileri değiliz Ece. Biz istersek ancak isteyebilirsin’ dedim. Anlaşılmaz cümleme kaşlarını çatarak baktı. Hiç umursamaz tavırla tekrar eski baktığı yere baktı. Masanın önüne doğru eğilip sinirle masaya vurdum. Dönüp baktı.
‘Burada ne işin var? Sana neler yapabileceğim hakkında en ufak bir fikrin yok. Hele ben böyle sinirliyken beni daha fazla kızdırmada konuş’ dedim.
Korkmuş gibiydi.
‘B-Ben konuşmak için S-Selin’in evine gitmiştim. Sonra o açmadı. Senin evinde olabileceğini düşündüm. Oraya gittiğimde de kimse yoktu. B-Ben sonra giderken yan binadan bir kadın sizin evin önünden geçiyordu. S-Sizi t-tanıyıp tanımadığını sordum. Oda şey… Bir kızla birlikte hemen gittiğinizi söyledi. Kızın kustuğunu filan söyledi. B-Ben sonra Selinin babasını aradım. Ve buraya geldim’ dedi.
Şaşkınlıkla onu dinledik. Kafamı çevirip Başak’a baktığımda oda ağzı açık bir halde bakıyordu.
‘Ne yüzle ya’ dedim.
‘B-Ben… Selinin durumu iyi mi?’ dedi.
‘Sana ne’ dedim. Ayağa kalkıp Başak’a kalk işareti yaptım. Oda hemen kalktı. Arkamı dönüp gidiyordum ki kolumdan tuttu. Elini ittirdim.
‘Ne?’ dedim.
‘Bir şey sordum’ dedi.
Sinirlenmiştim. Kibirle gülümdüm. Şaşırdı. Sonra oda gülümsedi. Ama gülümseme mi yanlış anlamıştı. Masanın kenarlarından tutup ona doğru eğildim. Aramızda sadece 3–4 santim vardı.
‘Biliyor musun Ece?’ dedim.
‘Neyi?’ dedi. Hemen kendini kaptırmış bana daha da yaklaşmaya başladı. Bu kız tam bir sürtüktü.
‘Ne sorduğun umurumda değil. Sen de umurumuzda değilsin. Seni f***e’ diye fısıldadım. Sonra geri çekildim. Suratına baktım. Sarsılmış gibi gözüküyordu.
‘Hadi gidelim Başak’ dedim. Ve arkamı dönerek yürüdüm. Selimin yanına gittiğimiz de aynı yerde duruyordu.
‘Vay. Kahve ve bir kız mı getirdin?’ dedi bıkkın bir kahkaha attı.
‘Ya öyle. Aşağı da kim vardı tahmin et’ dedim.
‘Kim?’ dedi.
‘Ece’ dedi Başak.
‘Hadi be. Ne dedi?’ dedi Selim.
‘Başak sen anlat’ dedim.
Yorgundum. Gidip Mert’in yanına oturdum. Başımı koltuğun kenarına koyarak gözlerimi kapattım. Uyumayacaktım. Zaten Başak’ın sesiyle uyuyacağımı zannetmiyordum. Heyecanlı bir şekilde anlatıyordu. Selim de ‘aa, oha, ciddi misin’ falan gibi tepkiler veriyordu. Onları duymazlıktan gelerek sadece Selini düşündüm. Yaşadığımız güzel günleri. Bizi korumaya çalışırken ki öfkesi. Onu sevdiğimi söylediğim de ağlaması. İlk öpüşmemiz. Benden onunla birlikte olmamı istediği gün ki hali… Her şeyi düşündüm. Okul bu hafta bitiyordu. Ve biz o kadar uzun süredir birlikteydik. Sorunlarımız olmuştu. Ama her zaman sevgimiz önümüze geçmişti… Sadece birbirimize olan sevgimiz… Ve aşkımız…
(Selin)
Gözlerimi açtığımda hastanedeydim. Bir odadaydım. Neler olduğunu hatırlamaya çalıştım. En son hatırladığım Şevket’ti. Tabiî ki. Ve onun kucağında vahşice kustuğumdu. İğrenç. Sonra başımda bir ağrı hissettim. Ve boğazım da iğrenç bir tat. Ve her yerim tutulmuştu. Ağrıyordu. Elimi başıma götürdüm. Ve oda ne? Başımda saçlarımı hissetmiyordum. Sadece bir şey hissediyordum. Ama ne olduğunu anlayamadım. Sonra elimin birini kaldırıp hemşireyi çağıran düğmeye bastım. Beklemeye başladım
Şevket. O neredeydi acaba. Eminim çok üzülmüştür. Of. Ve Selim. Başak. Mert. Abim. Babam. Cem. Ah Cem, onun haberi olduğunu zannetmiyordum. Olmasa da olurdu. Onu neden önemsiyordum ki. O benim sevdiklerimi önemsememişti. Onu önemseyemezdim. Kendi kendime bunu tartışırken hemşire içeri geldi. Bana gülümsedi.
‘Demek uyandın’ dedi.
‘Evet’ dedim. Kendi sesimi duyamamıştım. Ama o duymuşa benziyordu. Bana gülümsedi.
‘Bir isteğin var mı?’ dedi.
‘Evet. Aslında su’ dedim.
‘Bir dakika bekle. Suyunu getireyim ve doktoru çağırayım da sana bir baksın’ dedi. Çok şeker bir bayandı.
Onu beklerken Şevketin nerede olabileceğini düşündüm. Acaba hala burada mıydı? Tabi ki öyle olmalıydı. Sonra içeri hemşire geldi. Yatağı dikleştirdi ve elime bardağı verdi.
‘Teşekkürler’ dedim. Hemen içtim. Çok susamıştım.
‘Afiyet olsun’ dedi hemşire bardağı verirken. ‘Doktor Bey birazdan gelecek’ dedi ve arkasını dönüp yürüdü.
‘Pardon?’ dedim.
‘Evet?’ dedi.
‘Şey… Ben bir şey sorabilir miyim?’ dedim.
‘Elbette’ dedi.
‘Şey… Dışarıda beni bekleyen birisi var mı?’ dedim. Korkuyla sormuştum.
‘Evet. 3 erkek, 1 kız ve ağabeyinle baban vardı. Ama şimdi abin ve baban yoklar’ dedi.
‘T… Teşekkürler’ dedim.
Daha kendime ne olduğunu bilmiyordum. Ama Şevketin dışarıda olması benim için en önemlisiydi. Sonra doktor geldi.
‘Nasılsın bakalım?’ dedi.
‘İyiyim’ dedi. Gözlerime ışık tuttu. Takip etmemi filan söyledi. Sonra
‘İyi görünüyorsun’ dedi.
‘Şey… Bana ne oldu?’ dedim.
‘Beyinciğin de tümör vardı. Hemen aldık. Çok ilerlememişti. Yarın akşam taburcu olabilirsin’ dedi.
‘Peki, saat kaç?’ dedim.
‘Sabah dokuz’ dedi.
‘Ağrın var mı’ diye ekledi.
‘Sadece başım ağrıyor biraz. Ve yorgun hissediyorum’ dedim.
‘Aslında hastaneye geleli 2 gün oldu’ dedi. ‘Yani dün gece uyanmanı bekliyorduk’ dedi.
Diyecek bir şey bulamadım. 2 gün mü? Doktor odadan çıktı. Şok oldum. O zaman şu an Salı olmalıydı. Ve biz yakında karne alacaktık. Aslında umurumda değildi. Zaten koca bir 3 ayın Şevketle bizi beklediğini düşünmek beni mutlu ediyordu. Sadece o ve ben. Sonra kapım tıkladı.
Hemşire kapıdan kafasını uzattı.
‘Evet?’ dedim.
‘Kendini iyi hissediyor musun?’ dedi.
‘Evet’ dedim tekrar.
‘Seni görmek isteyen birisi var’ dedi.
(Şevket)
‘Ne?’ dedim.
Gülüşüm boğazıma takıldı resmen. Bu çocuk ne yapmak istiyordu.
‘Beni duydun’ dedi Emre.
‘Sen kendinde misin? Bunu nasıl böyle düşünebilirsin?’ dedi Selim.
‘Hey, hey kavga yok’ dedi Selinin babası.
‘Selin sizin yüzünüzden burada’ dedi tekrar.
‘Ne yaparsan yap Emre’ dedi Babası. Ve homurdanarak gitti.
‘Boş ver’ dedi Selim. Beni kolumdan tutup çekiştirmeye çalıştı.
‘Ezikler. Ne oldu korktunuz mu?’ dedi Emre.
‘Emre!’ dedi Başak sinirle.
‘Başak, bırak’ dedim tiksintiyle.
‘Sen onunla kim oluyorsun da konuşuyorsun?’ dedi Emre.
‘Biz onun arkadaşlarıyız’ dedi Mert.
‘Eğer bir sorun varsa dışarıda halledelim’ dedi Selim.
‘Lanet olası kavganızı şimdi yapmak zorunda mısınız? Selinin iyi olduğu haberini alır almaz kendinizi bir kavganın içine atarak onu üzeceğinizin farkında değil misiniz?’ dedi Başak.
‘Kesinlikle!’ dedim.
Ne diyebilirdim ki Selinin iyi olduğunu görmeden rahat edemezdim. Saat daha 11’di. Sabaha çok vardı. Onu görmem lazımdı.
‘Bunu dışarıda konuşsak’ dedim. Hastane kokusu beni kötü yapıyordu. Ve kafamı toplayamıyordum. Zaten her şey o kadar zordu ki.
‘Tamam’ dediler ve dışarı çıktık.
Hastanenin arka tarafına geldik. Kimsenin olmadığı bir yere doğru yürüdük. Sonunda ağaçların arkasında bir yerde durduk.
‘Derdin ne?’ dedi Selim. Hiç karışmamaya karar vermiştim. Zaten dertlerim yeterdi. Bir de bu çocukla uğraşamazdım.
‘Benim derdim sizsiniz’ dedi. Parmağıyla bizi göstererek sonra devam etti.
‘Selinle sevgili olduğun yetmedi-bunu bana bakarak söylemişti- birde sizler onun arkadaşları oldunuz’ dedi.
‘Emre lütfen kendine gel. Selini düşün uyandığın da öğrenirse ne kadar çok üzülür’ dedi Başak. Ama onu duymamış gibi davrandı. Gözlerini bana dikmiş bakıyordu.
‘Sana mı soru caz lan kiminle arkadaş olacağımızı!’ dedi Selim.
‘Arkadaş olduğunuz kişi benim ‘kardeşim’’ dedi. ‘Kardeşim’ lafını özellikle bastırdı.
‘Oda bizim arkadaşımız. Senin sahip çıkmadığın zaman da yanında bizler vardık. Sen neredeydin? Aklına gelince mi kardeşin oldu’ dedi Mert.
Sadece izliyordum. Başak üzüntüyle Emre’ye baktı. Sonra gözlerini bizim üzerimiz de gezdirdi. Korkuyla. Onu seviyordu. Ama bıkkınlık vardı gözlerinde. Sonra bana baktı. ‘Hayır’ anlamında başını iki yana salladı. Ben ona zarar vermememizi istediğini düşündüm. ‘Tamam’ der gibi kafamı salladım. Onlar da hala birbirlerine öfkeyle bakıyorlardı.
‘Hey, hey kendinize gelin’ dedim. Aralarına girdim.
‘Şerefsizler!’ dedi Emre.
Sonra arkamdan Mert çıktı. Nasıl oldu bilmiyorum ama koşarak onun önünde durdu ve kafa attı. Başak bir çığlık kopardı. Hemen Selim Mert’i yerden kaldırdı. Hastaneye doğru gittiler. Emre yerde yatıyordu. Kaşı patlamıştı. Başak ağlıyordu ve söyleniyordu. Benim orada olduğumdan haberi yok gibiydi.
‘Ne yaptın sen? Bıktım artık Emre’ dedi. Sonra Emre eli kaşında doğrulmaya çalıştı.
‘Neyden bıktın?’ dedi.
‘Bu şeylerden sürekli onlarla kavga ediyorsun. Ben yoruldum Emre’ dedi Başak.
Daha fazla konuşurlarsa kavga edip ayrılabilirlerdi. Ağaçların arkasından çıkarak yanlarına gittim. Emre’yi kolundan tutup kaldırdım.
‘Bırak beni!’ diye bağırdı.
‘Yardım etmeye çalışıyorum geri zekâlı. Biraz akıllı ol’ dedim.
‘Sana mı sor cam lan?’ dedi.
‘Evet. Şimdi kes sesini de kaşına baktıralım’ dedim. Tam ağzını açacaktı ki Başak araya girdi.
‘Emre yeter artık. Sus ve yürü’ dedi.
Onun emriyle şaşırmış bir şekilde yürüdü. Emre önden yürümeye başladı. Bende arkasından gidiyordum sonra Başak gelip kolumdan tuttu.
‘Teşekkürler’ diye fısıldadı. Sonra koşarak Emre’nin yanına gidip koluna girdi.
Selin. Onu çok özledim. Onun kokusunu. Saçlarını. Yüzünü. Gülüşünü özledim. Her şeyiyle onu özledim…
Hastaneden içeri girdiğim de Selim ayaktaydı. Beni görünce yanıma geldi.
‘Odaya aldılar’ dedi.
‘İyi bir şey değil mi?’ dedim emin olmayarak.
‘Evet’ dedi. Gidip Mert’in yanına oturdum. Selinin babası ortalıkta yoktu.
‘Nerde?’ dedim.
Selim bana baktı. Kimi sorduğumu anladı.
‘Eve gönderdik. Kötü gibiydi. Biz buradayız nasıl olsa’ dedi.
‘Evet, evet kalabalığa gerek yok’ dedim. Saatler geçmek bilmiyordu. Ayağa kalkıp volta atmaya başladım. Mert koltukta ağzı açık halde uyuya kalmıştı. Horluyordu. Selim de kahve içiyordu. Sabaha daha 5 saat vardı. Ben nasıl bekleyecektim.
‘İstersen sen de uyu biraz’ dedi Selim.
‘Hiç sanmıyorum. Sen uyu bence’ dedim.
‘Ben böyle iyiyim. Kafein komasına girmek istiyorum’ dedi.
‘Ben de gidip kendime bir tane alıyım’ dedim.
‘Dur, dur ben alırım’ dedi.
‘Aklımın dağılması gerek’ dedim.
‘Anladım’ dedi.
Merdivenlere doğru yürüdüm. Yavaş, yavaş gidiyordum. Zamanın geçmesi için. Aşağı indim. Ve bir kahve aldım. Orada ki masalara bir göz attım. gördüğüm manzara karşısında şok oldum. Başak bir masada oturuyordu. Tamam burada bir şey yok. Ama yanında ki. Onun burada ne işi vardı. Ece. Hangi yüzle? Hemen yanlarına gittim. Sakin görünmeye çalışarak sanki o yokmuş gibi davrandım. Gidip Başak’ın yanına oturdum.
‘Emre nerde?’ dedim.
‘Az önce eve yolladım’ dedi.
Sonra oda hiçbir şey yokmuş gibi davranmaya devam etti. Anlaşılan konuşamayacaktık. Cebimden telefonu çıkartarak Başak’a mesaj yazdım.
—Onun burada ne işi var?
Telefonu titredi. Yerinde huzursuzca kıpırdandı. Kafasını kaldırıp Ece’ye baktı. Sonra cebinden telefonu çıkarttı. Cevap gelmesini beklerken yan gözle Eceye baktım. Bizden tarafa doğru bakmıyordu. Üzerinde beyaz bir bluz vardı. Önü o kadar açıktı ki her yeri gözüküyordu. Bu haliyle tam kendi gibiydi. Bir sürtük. Sonra elimde ki telefon titredi.
—Burada oturuyordum. Yanıma gelip oturdu. Ne işin var diye sorunca da eski bir arkadaş hastaymış gibi bir şeyler geveledi. Başka bir şey sormadan sen geldin zaten.
Yazmıştı. Anlaşılan ben sormalıydım. Başak’a bakıp kafamı salladım.
‘Ece?’ dedim. Cevap vermedi.
Duymamış mıydı acaba?
‘Ece?’ dedim tekrar. Zorla gözlerini kaçırarak bana baktı.
‘Evet?’ dedi.
‘Burada ne işin var?’ dedim.
‘Burası bir hastane’ dedi.
‘Farkındayız. Ama gelip Başak’ın oturduğu yere oturmuşsun ve bir açıklama bekliyoruz’ dedim.
‘İstediğimin yanına oturabilirim’ dedi.
‘Biz istediğin birileri değiliz Ece. Biz istersek ancak isteyebilirsin’ dedim. Anlaşılmaz cümleme kaşlarını çatarak baktı. Hiç umursamaz tavırla tekrar eski baktığı yere baktı. Masanın önüne doğru eğilip sinirle masaya vurdum. Dönüp baktı.
‘Burada ne işin var? Sana neler yapabileceğim hakkında en ufak bir fikrin yok. Hele ben böyle sinirliyken beni daha fazla kızdırmada konuş’ dedim.
Korkmuş gibiydi.
‘B-Ben konuşmak için S-Selin’in evine gitmiştim. Sonra o açmadı. Senin evinde olabileceğini düşündüm. Oraya gittiğimde de kimse yoktu. B-Ben sonra giderken yan binadan bir kadın sizin evin önünden geçiyordu. S-Sizi t-tanıyıp tanımadığını sordum. Oda şey… Bir kızla birlikte hemen gittiğinizi söyledi. Kızın kustuğunu filan söyledi. B-Ben sonra Selinin babasını aradım. Ve buraya geldim’ dedi.
Şaşkınlıkla onu dinledik. Kafamı çevirip Başak’a baktığımda oda ağzı açık bir halde bakıyordu.
‘Ne yüzle ya’ dedim.
‘B-Ben… Selinin durumu iyi mi?’ dedi.
‘Sana ne’ dedim. Ayağa kalkıp Başak’a kalk işareti yaptım. Oda hemen kalktı. Arkamı dönüp gidiyordum ki kolumdan tuttu. Elini ittirdim.
‘Ne?’ dedim.
‘Bir şey sordum’ dedi.
Sinirlenmiştim. Kibirle gülümdüm. Şaşırdı. Sonra oda gülümsedi. Ama gülümseme mi yanlış anlamıştı. Masanın kenarlarından tutup ona doğru eğildim. Aramızda sadece 3–4 santim vardı.
‘Biliyor musun Ece?’ dedim.
‘Neyi?’ dedi. Hemen kendini kaptırmış bana daha da yaklaşmaya başladı. Bu kız tam bir sürtüktü.
‘Ne sorduğun umurumda değil. Sen de umurumuzda değilsin. Seni f***e’ diye fısıldadım. Sonra geri çekildim. Suratına baktım. Sarsılmış gibi gözüküyordu.
‘Hadi gidelim Başak’ dedim. Ve arkamı dönerek yürüdüm. Selimin yanına gittiğimiz de aynı yerde duruyordu.
‘Vay. Kahve ve bir kız mı getirdin?’ dedi bıkkın bir kahkaha attı.
‘Ya öyle. Aşağı da kim vardı tahmin et’ dedim.
‘Kim?’ dedi.
‘Ece’ dedi Başak.
‘Hadi be. Ne dedi?’ dedi Selim.
‘Başak sen anlat’ dedim.
Yorgundum. Gidip Mert’in yanına oturdum. Başımı koltuğun kenarına koyarak gözlerimi kapattım. Uyumayacaktım. Zaten Başak’ın sesiyle uyuyacağımı zannetmiyordum. Heyecanlı bir şekilde anlatıyordu. Selim de ‘aa, oha, ciddi misin’ falan gibi tepkiler veriyordu. Onları duymazlıktan gelerek sadece Selini düşündüm. Yaşadığımız güzel günleri. Bizi korumaya çalışırken ki öfkesi. Onu sevdiğimi söylediğim de ağlaması. İlk öpüşmemiz. Benden onunla birlikte olmamı istediği gün ki hali… Her şeyi düşündüm. Okul bu hafta bitiyordu. Ve biz o kadar uzun süredir birlikteydik. Sorunlarımız olmuştu. Ama her zaman sevgimiz önümüze geçmişti… Sadece birbirimize olan sevgimiz… Ve aşkımız…
(Selin)
Gözlerimi açtığımda hastanedeydim. Bir odadaydım. Neler olduğunu hatırlamaya çalıştım. En son hatırladığım Şevket’ti. Tabiî ki. Ve onun kucağında vahşice kustuğumdu. İğrenç. Sonra başımda bir ağrı hissettim. Ve boğazım da iğrenç bir tat. Ve her yerim tutulmuştu. Ağrıyordu. Elimi başıma götürdüm. Ve oda ne? Başımda saçlarımı hissetmiyordum. Sadece bir şey hissediyordum. Ama ne olduğunu anlayamadım. Sonra elimin birini kaldırıp hemşireyi çağıran düğmeye bastım. Beklemeye başladım
Şevket. O neredeydi acaba. Eminim çok üzülmüştür. Of. Ve Selim. Başak. Mert. Abim. Babam. Cem. Ah Cem, onun haberi olduğunu zannetmiyordum. Olmasa da olurdu. Onu neden önemsiyordum ki. O benim sevdiklerimi önemsememişti. Onu önemseyemezdim. Kendi kendime bunu tartışırken hemşire içeri geldi. Bana gülümsedi.
‘Demek uyandın’ dedi.
‘Evet’ dedim. Kendi sesimi duyamamıştım. Ama o duymuşa benziyordu. Bana gülümsedi.
‘Bir isteğin var mı?’ dedi.
‘Evet. Aslında su’ dedim.
‘Bir dakika bekle. Suyunu getireyim ve doktoru çağırayım da sana bir baksın’ dedi. Çok şeker bir bayandı.
Onu beklerken Şevketin nerede olabileceğini düşündüm. Acaba hala burada mıydı? Tabi ki öyle olmalıydı. Sonra içeri hemşire geldi. Yatağı dikleştirdi ve elime bardağı verdi.
‘Teşekkürler’ dedim. Hemen içtim. Çok susamıştım.
‘Afiyet olsun’ dedi hemşire bardağı verirken. ‘Doktor Bey birazdan gelecek’ dedi ve arkasını dönüp yürüdü.
‘Pardon?’ dedim.
‘Evet?’ dedi.
‘Şey… Ben bir şey sorabilir miyim?’ dedim.
‘Elbette’ dedi.
‘Şey… Dışarıda beni bekleyen birisi var mı?’ dedim. Korkuyla sormuştum.
‘Evet. 3 erkek, 1 kız ve ağabeyinle baban vardı. Ama şimdi abin ve baban yoklar’ dedi.
‘T… Teşekkürler’ dedim.
Daha kendime ne olduğunu bilmiyordum. Ama Şevketin dışarıda olması benim için en önemlisiydi. Sonra doktor geldi.
‘Nasılsın bakalım?’ dedi.
‘İyiyim’ dedi. Gözlerime ışık tuttu. Takip etmemi filan söyledi. Sonra
‘İyi görünüyorsun’ dedi.
‘Şey… Bana ne oldu?’ dedim.
‘Beyinciğin de tümör vardı. Hemen aldık. Çok ilerlememişti. Yarın akşam taburcu olabilirsin’ dedi.
‘Peki, saat kaç?’ dedim.
‘Sabah dokuz’ dedi.
‘Ağrın var mı’ diye ekledi.
‘Sadece başım ağrıyor biraz. Ve yorgun hissediyorum’ dedim.
‘Aslında hastaneye geleli 2 gün oldu’ dedi. ‘Yani dün gece uyanmanı bekliyorduk’ dedi.
Diyecek bir şey bulamadım. 2 gün mü? Doktor odadan çıktı. Şok oldum. O zaman şu an Salı olmalıydı. Ve biz yakında karne alacaktık. Aslında umurumda değildi. Zaten koca bir 3 ayın Şevketle bizi beklediğini düşünmek beni mutlu ediyordu. Sadece o ve ben. Sonra kapım tıkladı.
Hemşire kapıdan kafasını uzattı.
‘Evet?’ dedim.
‘Kendini iyi hissediyor musun?’ dedi.
‘Evet’ dedim tekrar.
‘Seni görmek isteyen birisi var’ dedi.
Deadly- Moderatör
- Mesaj Sayısı : 3358
Kayıt tarihi : 05/02/10
Yaş : 26
Bekle yani şimdi Selin kel mi?!
He-hee çok güldüm Off şu selim'i çok seviyorum aşık oldum beni kat buraya ben selim'i istiyorum! aşkımmm
He-hee çok güldüm
Off şu selim'i çok seviyorum aşık oldum beni kat buraya ben selim'i istiyorum! aşkımmm
Brra.- Untamed
- Mesaj Sayısı : 520
Kayıt tarihi : 16/10/10
Yaş : 28
Valla ameliyattan sonra tüm saçı kesiyorlar mı bilmiyorum. Yani beyin ameliyatında kesiyorlar ama bu beyincik. Neyse kafasına elleyince hissettiği şey hani beyin ameliyatlarından sonra başına bir şey sararlar ya o
Seliiiiim o süper ya onunla ilgili bir şey yazmaya bayılıyorum
Seliiiiim
o süper ya onunla ilgili bir şey yazmaya bayılıyorum
Deadly- Moderatör
- Mesaj Sayısı : 3358
Kayıt tarihi : 05/02/10
Yaş : 26
Bana ayarla
Brra.- Untamed
- Mesaj Sayısı : 520
Kayıt tarihi : 16/10/10
Yaş : 28
0nun için başka planlarım var
¤ тσяу ¤- Chosen
- Mesaj Sayısı : 463
Kayıt tarihi : 26/12/09
Yaş : 29
vayy müthiştii Bende şevkete hastayımm tam hayalmdeki tip xD xD gitti kızın saçlarrr 
neyse dewammmm yb yb yby by yb yb
Bende şevkete hastayımm tam hayalmdeki tip xD xD gitti kızın saçlarrr neyse dewammmm yb yb yby by yb yb
¤ тσяу ¤- Chosen
- Mesaj Sayısı : 463
Kayıt tarihi : 26/12/09
Yaş : 29
yani gitmedimi kızn saçlar
Brra.- Untamed
- Mesaj Sayısı : 520
Kayıt tarihi : 16/10/10
Yaş : 28
Ne yapcağımı bilmiyorum
Kel olsa süper olur ama
nihahahaha 
Kel olsa süper olur ama
nihahahaha
ges_emine- Untamed
- Mesaj Sayısı : 641
Kayıt tarihi : 03/11/10
Yaş : 26
Valla kel olsun tam olsun
Selim'e artık bir sevgili bul çok üzülüom çocuğa
Forever Selim
Selim'e artık bir sevgili bul çok üzülüom çocuğa
Forever Selim
Brra.- Untamed
- Mesaj Sayısı : 520
Kayıt tarihi : 16/10/10
Yaş : 28
bilmiyorum
hikayeyi yazarken ki psikolojime bağlı belki kel yaparım
Selimin de sırası var sabır
hikayeyi yazarken ki psikolojime bağlı belki kel yaparım
Selimin de sırası var sabır
¤ тσяу ¤- Chosen
- Mesaj Sayısı : 463
Kayıt tarihi : 26/12/09
Yaş : 29
başakk dimiiiii
Deadly- Moderatör
- Mesaj Sayısı : 3358
Kayıt tarihi : 05/02/10
Yaş : 26
Çüşş!başak olursa çok gülerim ama iyi yakışıyorlar yada Selim'i bana verinn!beni sok kız hikayeye 'Selim Benim!' o kadar,Nokta!...
Yeni bölüm
Yeni bölüm
ges_emine- Untamed
- Mesaj Sayısı : 641
Kayıt tarihi : 03/11/10
Yaş : 26
Selim için kavga edebiliriz diyebilirim 
Deadly- Moderatör
- Mesaj Sayısı : 3358
Kayıt tarihi : 05/02/10
Yaş : 26
Selimm Forever ama Mert'de olabilir
¤ тσяу ¤- Chosen
- Mesaj Sayısı : 463
Kayıt tarihi : 26/12/09
Yaş : 29
mertten yana hiç umudum yokkk xD xD selim gbi olamz xD xD