kaçış ve bitiş (gözdenin inadına yazılmıştır :D )5.ve 6.bölüm geldi :D

not: bir Nur & Raby yapımı
Herşey hazır. Sadece 1 kişi biliyo: Elmas. Sırdaşım ve tek arkadaşım. Ona da gelmesini söyledim ama istemedi. O burda mutlu. Onu benim gibi dışlamıyolar. Oysa kimse benimle arkadaş değil. Herkes beni görmezden geliyor. Artık sıkıldım. Yarın burdan kaçıyorum.
~~

Yaklaşık 15 senedir buradayım ama yakın olduğum birtek kişi var. Burdaki kimsenin geçmişi yok, bu yüzden herkes birbiriyle iyi geçinmeli dost canlısı olmalı ama herşey aynı. Gruplaşma var. Elmasla çok yakınız ama genede onunda benden değerli arkadaşları var o yüzden kimsem yok denilebilir. Bu yüzden buradan kaçıyorum ya zaten. Hem hangi insan kendinin görmezden gelindiği bir yerde yaşamak ister ki? Burada mahvolmaktansa gidip sokaklarda yaşarım daha iyi. Zaten son 1 aydır çıkış yollarını ve saklanma yerlerini keşfettim yurdun. Yani sadece kaçmak kaldı. O da yarın halloluyor. Yanımda biri olsun isterdim bende, Elmas çok iyi bir arkadaş. Benimle gelmesini istedim,ama o kabul etmedi. Üstüne gitmedim. Çünkü gözlerindeki korkuyu gördüm. Artık o da benden uzaklaştı. Pek fazla konuşmuyor. Bende zorlamıyorum. Zaten sorun değil, artık alıştım. Ama tek arkadaşını kaybetmek kötü birşey. Artık yapayalnızım. Ama özgürlüğüne kavuşacak bir yalnız...
Kendimi kozasından çıkmaya hazır bir kelebek gibi hissediyorum. Tek sorunum bu akşamı rahat geçirmek ve buradan kaçarak kozamdan kurtulmak. Bazen korkuyorum,acaba gözlerimden belli oluyor mu? Yada yüzümden.. Buradan kaçıcağım öğrenilirse hayallerim suya düşer. Elmasa güveniyorum, o beni ispiyonlamaz. Artık konuşmasakta o iyi bir dost. Herneyse bunları düşünmemem gerek. Şimdi akşam yemeğimi yiyip ardından her zaman yaptığım şeyi yapıp yatağıma yatıcam. Herkesin uyuduğundan emin olduğumdaysa yatağımın altında duran sırt çantamı alıp doğruca bodrum katına inicem. Ve yeniden doğuşum burdan kurtulduğumda başlıyacak..

GECE

Saat 2:45 sonunda herkes uyudu. Genelde yatış saatimiz 22:00 ama kızlar müdirenin kontrolünden sonra ışıkları yakmadan kalkar ve fısıldaşarak dedikodu yaparlar. Tabikide erkek dedikodusu... Eskiden onların salaklıklarını dinleyip içimden gülerdim ama bugünü hepsinin uyuması için dua ederek geçirdim, sonunda uyudular. Yavaşça yatağımdan kalkarak oturdum. Yere eğilip yatağın altındaki sırt çantamı aldım, açıp içini kontrol ettim. Giysilerim tamam,çakıda orda duruyordu. Belki lazım olur diye. Herşey eksiksiz tamamdı. Ayağa kalkıp parmakucumda yavaşça yürümeye başladım tam odadan çıkıcakken birisi bana seslendi ve olduğum yerde durup nefesimi tuttum.
-Hey,dur !
Yavaşça arkamı döndüm,seslenen kişiyi görünce içim rahatladı. Rahatça nefesimi bıraktım. Elmas'tı..
-Sadece benden bi hatıra kalsın istemiştim.
Bana küpesinin tekini uzattı.
-Al bunu,sakın çıkarma. Bende öbür tekini çıkarmıycam. Seni asla unutmıycam, dedi ve küpeyi kulağıma takıp bana sarıldı. Bende ona sarıldım. İlk kez böyle bişey yaşıyodum,şaşkındım,mutluydum. Sonunda ayrıldık göz göze geldik.
-Bende seni unutmıycam, dedim ve bidaha geri dönmeyeceğime emin olduğum odadan çıkıp gittim..

Yavaşça merdivenlerden bodrum katına indim. Nesibe Teyze yoktu, o da uyumuş Allahtan. Yoksa işim baya zor olurdu. Soldaki oda boştu oraya hayırseverlerin yolladığı eşyalar konulurdu genelde. O odanın camından atlayıp kaçıcaktım. Biraz yüksekti ama benimde boyum fena sayılmaz. Usulca odaya girdim ve kapısını yavaşça kapadım. Camın altında kalorifer vardı üstüne çıktım camı açmaya çalıştım ama sıkışmıştı. 15-20 dakika onu açmaya çalıştım. Ama birşey ifade etmedi, sonunda ne olursa olsun camı kırmaya karar verdim. Dirseğimle camı kırdım ve hemen harekete geçtim. İlk olarak camların bana batmaması için kenarda kalan cam kırıntılarını temizledim sonra zorla olsada camdan belime kadar geçebildim. Sırt çantam geçişimi zorlaştırıyodu. Çıkarıp dışarı salladım, o sırada Nesibe Teyzenin ayak seslerini duydum ve tam kapı açılırken atlamayı başarabildim. Bodrum katına inmekle akıllılık ettiğim belliydi. Biyerlerim kırılmadan sağ salim çıkabildim.. Çantamı sırtıma aldım yeniden son kez baktım 15 senelik yaşamımı geçirdiğim yurda. Artık oraya ve ordaki insanlara bağlı değildim. Arkamı döndüm. Kozamdan çıkmayı başarmıştım..
Ama kelebeklerin ömrünün kısalığını nereden bilebilirdim ki?

Çok güzel olmuş hepsini okumadım ama şimdi okucam

Hepsini okudum süper olmuş 2.bölüm ne zaman

Yazcaz daha

En yakın zaman da yazın o zaman

çok güzel olmuş.ellerinize sağlık.ybybybyb...

Nuuurrr

Ah ikiz vah ikiz şaşırttın beni ikiz.
Tam olarak dram göremedim pek ama neyse.
Devam edin.

**Gossde_Nur** demiş ki:Ah ikiz vah ikiz şaşırttın beni ikiz.
Tam olarak dram göremedim pek ama neyse.
Devam edin.

dram göremedin mi yuhhh ikiz yaaa yeme beni

Dram mıram gram fyok bee.

**Gossde_Nur** demiş ki:Dram mıram gram fyok bee.

yuh ikiz yaaa raby nerdesin yb yazak kız

sekerkiss07 demiş ki:Bu mal kesin yakalanmıştır bakında görün

ipucu vermiycem oınar çatla

yb yb yb yb yb yb yb yb by

Laan dram ilerde planları duymak istiolar nur sus sen

2.Bölüm

Nesibe Teyze korkusuyla birdaha arkama bakmadan yurttan koşarak uzaklaştım. Pek fazla dışarı çıkmazdık. Çıksak bile yanımızda genelde yurt görevlileri olurdu. 15 senedir yaşadığım yeri daha tanımıyordum doğrusu. Caddeye çıktığımda tabelaları kontrol ettim. İstanbula gidicektim. Çabucak burdan uzaklaşmalıydım,yoksa bulunabilirdim. İzmir güzel şehir,ama anılar kötü. Burda kalmaya devam edersem kafayı yiyebilirim. Hem sonuçta tanınmamam gerek. İstanbul en iyi şehir. Ama nasıl gidicem ki?
Caddenin karşısına geçtim.
Saat 3:45..
Hala bi dükkanın önünde tünemiş bir vaziyetteyim. Burdan sonrasını pek düşünmedim. Kendiliğinden gelişir sandım,ama öyle değil işte. Öyle olmadı. Toparlanıp ayağa kalktım. Bişeyler düşünüp hareket etmeliydim, şuan yurtta herkesin kontrolü bitmiştir. Haliyle benim yokluğumuda fark etmişlerdir. En yakın yerlere bakarlar sanırım. Burdan gitmeliyim.
Üstümde erkeklerin bakışlarını sezebiliyorum. En son istiyeceğim şey birinin başıma musallat olması. Bu herşeyi mahveder. Aslında güzel olduğumu sadece Elmas'tan duydum. Onun dışında fena değilim. Kumral saçlı,kahverengi gözlü. Sıradan ama etkileyici bir tarafım varmış.. Öyle derdi Elmas.
İnsanların bakışlarından uzaklaşmak için ilk gördüğüm ara sokağa girdim. Aslında ara sokağa girmek saçma ve yanlıştı. Burda başıma bela alabilirdim. Genede sokağın derinliklerine yürümek zorundaydım. Geriye dönmek daha saçma göründü gözüme. Düşünmeye başladım. İstanbul'a gitmek için param yoktu. Zaten hiç param yoktu ki.. Çalışıp kazanmak hem saçma hemde zaman kaybı olurdu zaten. Bir yolunu bulup gitmeliydim. O yolda karşıma çıkar sanırım. Artık her yola razıyım. Yeterki bu şehirden kurtuluyum..
Uyumak için biyer aramaya başladım. Güvenli ve rahat.. Gerçi bu ara sokakta öyle biyer bulmak zor olurdu ama genede denemeye değer. Sokakta ilerledim köpek kovalama sesi duydum ardından da bi kedi ciyaklaması. Sokakta gezen kedilerin hazin sonu.. Bende böyle olur muydum acaba? Boğazı sıkılarak öldürülmek.. Kimse tarafından tınlanmamaktansa ölmek daha iyi geliyor gözüme. Sonunda küçük bi bahçeli eve rastgeldim. Güvenli ve şirin göründü yavaşça bahçe kapısını açıp içeri girdim. Bahçeye küçük bi koltuk koymuşlardı bide masa ve birkaç sandalye. Çantamı koltuğun yanına koydum ve uzandım. Sabah erken uyanmam gerekti yoksa başım belaya girebilirdi. Kalkabilirsem tabi..

Birinin dürtüklemesiyle birlikte yerimden sıçrayarak uyandım. Karşımda yakışıklı bi adam duruyordu. Heralde 20-25 yaşlarında vardı. Ela gözlü, kumral saçlıydı. Kıvır kıvır saçları alnına düşmüştü,şöyle bir eliyle geriye itip bana bakmaya devam etti.
- Bi cevap bekliyorum gördüğün gibi ufaklık?
- Ne gibi bi cevap?
Eliyle etrafımızı gösterip güldü.
- Bahçemde ne aradığın sorusuna bir cevap mesela.
- Ahh..tabii çok özür dilerim ! Ben gece burada uyuya kalmışım. Tek güvenli bulduğum yer burası oldu da..
- Tamam,anladım. Herneyse acıkmışsındır istersen gel içerde çayımı iç dedi ve bana göz kırptı. Hayatımda gördüğüm en tatlı kişiydi. Pek erkek gördüğüm sayılmaz ya..
- Bi mahsuru olmazsa. Karnım zil çalıyo zaten.
- Ne mahsuru,hadi gel.
Evin kapısından içeri girdik,arkamızdan kapıyı kapadı. O önden ben arkadan salona geçtik. Arkasını döndü:
- Bu arada adımı merak etmiyor musun?
- Evet,nedir? dememe kalmadan beni yere itip üstüme çıkması bir oldu

Rabiş bu ne la
Abla mabla dinlemem okurum hikayeni işte
Burdan sonrası nasıl olcak çok merak ettim gerçekten
Adam kıza direk saldırdı yalnız vay pis vayyy Kızı kurtar Raby m

bıraksaydın da ilerki bölümlere kadar rahat olsaydı

Nurla yazıyoz birlikte bitek ben değil
Ooo bu daha başlangıç

ChatLaqq demiş ki:Nurla yazıyoz birlikte bitek ben değil
Ooo bu daha başlangıç

aynen daha neler var neler

2.Bölüm güzel olmuş

teşekkürler

3.Bölüm ne zaman