Time Of Death (5. BÖLÜM) geç oldu ama yeni bölüm geldi!!! okumanız dileğiyle yorumları bekliyoruz :)

o zaman yb veriyorum hayırlı uğurlu olsun

Beni bırakmak istemediğini söylediği için, onunla birlikte uyumuştum. Onun kollarının arasında güvenle uyumak, benim için gerçekten çok güzeldi. Onun beni sevdiğini biliyordum ve onunlayken bana zarar gelmeyeceğinden emindim. Hayatı pahasına beni koruyacağını biliyordum. Bende onu koruyacaktım. Gözlerimi açan ilk ben olduğum için Harry’yi, onu öperek uyandırdım. Mutluydu ve bu beni de mutlu ediyordu. Gözlerinin güzelliği beni deli etse de bunu çözemeyecekti.

“ Başını eğmemeyi öğrenmelisin Sofia. Güzel yüzünü görmeme engel oluyorsun” dedi. Kendimi çok garip hissediyordum. Heyecanlanmıştım. Yine başımı istemsiz de olsa eğmiştim. Güldü. Eliyle başımı kaldırdı ve alnıma bir öpücük koydu.
“ Beni senden mahrum etme Sofia. Buna dayanamam!” dedi. Kulağıma eğilerek yavaşça,
“ Seni Seviyorum Sofia!” dedi. Hiç düşünmeden sıkıca boynuna sarıldım. Onun da bana sarıldığını hissettim. Kendimi tamamen ona bırakmıştım. Onun yanında çok mutluydum.

Bugün birbirimizin kanını içecektik. İlk önce Harry’nin vermesi gerekiyordu. Güçlü olduğu için kendine gelmesi çok çabuk oluyordu. Ama yine de kendine gelmesi bir gün sürüyordu. O uyurken ben onun başında gözümü kırpmadan bekliyordum.

Uykuya ihtiyacımız olmasa da benliğimizden kopamazdık. Sadece bu günlerde uyumuyorduk. Aşağı indim ve evi topladım. Harry bana hazır olduğunu seslendiğinde yanına gidecektim. Çok geçmeden, “ Sofia, ben hazırım gel atık!” dedi. Yanına gittim. Gözleri pırıl pırıldı.

Uyumadan önce son kez beni dudaklarımdan öptü ve boynunu uzattı. “ Seni Seviyorum!” dedim. Elimle yanağı kavradım ve dişlerimi boynuna geçirdim. Ben içtikçe güçlenirken o kendini bitkinliğe ve güçsüzlüğüne bırakıyordu. Uykuya dalmıştı. Başından bir saniye bile ayrılmadım. Bu onun için daha zor olsa gerekti. Çünkü ben üç gün boyunca uyanmıyordum. O da büyük bir sabırla bir saniye olsun başımdan ayrılmadan bekliyordu. Bana olan sevgisi her şeyin üstesinden gelmesini sağlıyordu.

Bir gün boyunca hem onu beklemem hem de çevreme göz kulak olmam gerekiyordu. Bizim bir vampir avcısı olduğumuzu ve uyandığımızı, diğer vampirlerin hepsi biliyordu. Onlar bizden sayıca fazla olmasına rağmen, daha önceden insan olduğumuz için onlardan daha güçlüydük. Benim gücüm yaklaşık yirmi beş vampirin gücüne eşitti. Harry’nin gücü benden de fazlaydı. Tam olarak kırk bir vampirin gücüne eşdeğer bir nitelik taşıyordu.

Onları kolay kolay yakalayamamamızın tek nedeni, saklanmayı çok iyi bilmeleri ve bizden daha hızlı olmalarıydı. Onları silahlarımızla etkisiz hale getirdikten sonra öldürebiliyorduk. Bu yüzden ben saçımda daima tokamı, o da sürekli usta olduğu silahı olan mızrağını yanında taşıyordu. Ama her gün silah antrenmanlarımızı artıyor, yeni silahlarda usta olmaya çalışıyorduk. Ben daima kılıçla çalışıyor, onunda ok kullanmayı öğrenmesini izleyerek bir şeyler kapmaya çalışıyordum.

Bir silahın kullanımını tamamen öğrendiğimizde silahların yerlerini değiştiriyor ve birbirimize öğretmeye başlıyorduk. Bir silahta usta olduktan sonra onlara elde ettiğimiz zehri sürüyor, yerin altına inşa ettiğimiz gizli sığınağımıza saklıyorduk. Fakat usta olduğumuz silahlarımızı yanımızdan hiç ayırmıyorduk. Ben tokamı, Harry ise mızrağını her daim yanında taşıyordu. Onlarla bütün vampirlerin bir gün kökünü kurutacaktım. Sadece sabretmem gerekiyordu o kadar…

Hava kararmaya başlamıştı. Harry’nin uyanmasına yaklaşık on bir saat kaldı. Ben bir put gibi onun başında bekliyor, daima da tetikte duruyordum. Diğer vampirlerin evi basması takdirinde hemen saldırıya geçecek, Harry’yi canım pahasına koruyacaktım.

Zaman çok yavaş geçiyordu. Bir dakika bile benim için çok uzun geliyordu. Yalnızlığı seviyordum ama sessizliğe alışkın değildim. Harry’nin neşeli sesi beni her gün eğlendirirdi. Uyuması beni biraz da olsa rahatsız ediyordu. Kendi içimde derin düşüncelere dalıyordum. Oliver’ın neden beni istediğini anlamaya çalışıyordum.

O sadece güzelliğe önem vermezdi. Güç onun yaşam kaynağıydı. Bunu biliyordum. Benim güçlü olduğumu da biliyordu. Ama Harry benden daha güçlüydü. Neden Harry değil de bendim? Madem güç istiyor, neden Harry’yi almıyordu? Beni elde edince neyi kazanmış olacaktı? Eline ne geçecekti?.. Bu soruları kendime defalarca sorsam da cevabını bulamamıştım. Bana daha önce söylemiş olduğu şeyler aklımı çok karıştırıyordu. Özellikle verdiği sır neydi? Bundan Harry’ye hiç bahsetmemiştim. Ama bahsetse miydim, bunu bilmiyorum. Sanırım bu gizemi önce kendim çözmeliydim. Böylesi ikimiz içinde daha iyiydi…

Oliver ilk geldiği gün bana, bir şeyler gösterdi. Bir yazıydı. Kulağıma o yazıyı okudu ve yazıyı elime tutuşturdu. Etrafı yanık bir kısmı kül olmuş bir kâğıtta yazan bu sözcükler ne anlam ifade edebilirdi ki. Oliver’ın bu kâğıtta gördüğü şey neydi? Benim anlamadığım bu gizem neydi? Neyi ifade etmeye çalışıyordu bana? İstediği şey acı çektirmek miydi? Anlayamıyordum. Kafam gittikçe allak bullak oluyordu. Hiçbir şeyi açıklığa kavuşturamıyordum. Kendimi kör kuyulara hapsolmuş hissediyordum. Acı çekiyordum. Bir an önce kurtulmalıydım. Evet… Bir an önce bu karışıklığa bir son vermeliydim. Kararımı kesinlikle vermiştim…

yha benim konumu kapatır mısınız admin? zaten ilgi görmüyo

Üyenin isteği üzerine kilit + arşiv