Anasayfa
BÖLÜM 1
Ellerim arkadan bağlıydı.Yürü diyerek ittirdi beni.Tam bir aptaldı bu adam.Neyle, kimle uğraştığını bilmeyen bir aptal!İçerdeki 2 adam babamın ellerini ayaklarını sıkı sıkıya bağlamıştı.Yanında ipek saçlı bir kadının cesedi vardı,adamlar bu kadının annem olduğunu ve kendisinin cehennemi boyladığını söylüyorlardı.Babam benim kahramanım diye düşünüyorum, o bizi kurtarır.Ama düşüncem yarıda bölünüyordu çünkü fare suratlı bi adam babamın kalbine doğrultuyordu pis silahını.Hayır diye haykırmak istiyorum, yapamıyorum.Çünkü ağzım bağlı.Babamın üzerine kan akıyor yavaş yavaş.Bende göğsümde bir acı hissediyorum, bir baskı.
Yüksek sesli bir müzikle yataktan fırladım.Lanet olası telefon!Kabusumu bölmüştü aman ne harika.Telefonu açmadan telefon sustu çünkü şarjm bitmiş ve telefonum kapanmıştı.
Hazırlanmak için duşa girdim.Dar siyah pantolonumu ve askılı beyaz bluzumu giydm.Sarı saçlarımı dalga dalga açık bıraktım.
Gözlerime siyah -daha çok safire kaçan ve mavi gözlerimi vurgulayan- göz kalemimi sürüp evden koşarcasına çıktım ve siyah pırıl pırıl parlayan arabama bindim.Hayatım hiçbir zaman normal olmadı.Geçmişimi, annemi, babamı hayal meyal hatırlıyordum.Fotoğraflar olmasa anne ve babamı bile tanıyamazdım.Geçmişte bir şeyler olmuştu,kötü bir şeyler,daha ne olduğunu çözemedim ama kabuslarımda kopuk kopuk bir şeyler görüyordum.Karnımın yanında bir iz vardı ve geçmişi hatırlatmak istercesine belirgin bi şekilde orda duruyordu.Okulda sürekli sürüngenlerle ve sarkıntılık eden erkeklerle uğraşmıştım ilk başlarda.Ama onlara öyle şeyler yaptım ki yanıma bile yaklaşmaya korkar oldular.
Onlara ne yaptığımı söyleyeyim; birinin burnunu kırdım,diğerinin kolunu,başka zararlarımda oldu ama hatırlayamıyacağım kadar çoktu.Önlerinden geçtiğim erkekler gözleriyle yercesine tepeden tırnağa süzüyorlardı beni.Ama yalnızca bakmakla yetiniyorlardı, çünkü tek bir lafla başına gelecekleri biliyorlardı.
Tek arkadaşım Amber'dı.Bir tek o benle arkadaş olmayı başarmıştı.
O benim tam bir çılgın olduğumu oldğumu falan düşünüyordu.Derse neredeyse sınırda yetişmiştim ben girdikten sonra öğretmenimizde girdi.Dalgın dalgın kitabıma birşeyler karalarken Miss Gorgeous
"lütfen bu soruyu cevaplarmısınız" dedi.
-Tabiki.-Bekliyoruz.
"Efendim sorduğunuz soru hatalı, lütfen tekrar edin" dedim.Aptal mıydı bu adam daha doğru düzgün soru sormasını bile bilmiyordu.Öğretmen tahtayı dikketle inceledi ve kıpkırmızı oldu.
Bir şey demesine kalmadan zil çaldı.Kafeteryadayken aklım sürekli kabusumdaydı.Amber'ın sesiyle irkildim.
''Nerissa, sen beni dinlemiyor musun? Hafta sonu için benimle alışverişe gelir misin dedim.''
''Hayır Amber, üzgünüm bir araştırma üzerinde çalışacağım.'' Amber söylendi.Okul, yani bir zor gün daha bitmişti.Okulda 8'e kadar ders sürüyordu,biz de hava kararana kadar okulda kalıyorduk.Dışarıda alacakaranlık vardı.
Aklım hala bu saçma kabuslardaydı.Neydi bu kabus zımbırtısı? Her gece işkence?Arabama doğru ilerledim bir gölge gibi.. Ama yolun yarısında kalakaldım.Önümdeki karanlıkta bir silüet beliriyordu.Arkamdan pat diye bir ses duydum.
Telefonumdan polisi aramak geldi aklıma.Telefona ulaşmak için cebimi yokladım.Lanet olsun, telefonumun şarjı yoktu ki sabah aceleyle evden çıkmıştım.Arkamdan ve önümden yaklaşan ayak sesleri duydum.Omurgamdan aşağıya doğru bir titreme tüm bedenimi sardı.
2. BÖLÜM
.Korkuyor olabilirdim ama asla pes etmeyecektim.Yaklaşan insan bedeninin sıcaklığını hissettim.Kolumu arkaya doğru, 180 derece çevirerek adamı dirseğinden yakaladım ve dizinin en hassas notasına tekmeyi bastım.Benden çok daha uzun boylu olmasına rağmen onu yere serdim.İkinci adamın ise gecenin siyah karanlığında bile parlayan yoğun kahve rengi gözleri vardı.
Bana yaklaşınca ona doğru bir hamle yaptım.Kolumdan tuttuğu gibi duvara yapıştırdı beni.Duvarın sertliğini ve serinliği sırtımdaydı.Sıcak nefesini yüzümde hissettim.Karanlıkta yüz hatlarını net seçemiyordum.
Sadece sokağın loş ışığında görebildiklerim vardı.Çünkü sokak lambası bile çok uzakta kalmıştı bizden.Bir tekme savurdum karnına doğru.Acıyla inledi,ama beni bırakmadı.Kollarıyla kollarıma bastırdı daha sert.Hareketsizdim.
"Kimsin sen?" dedim, fısıltıdan farksız bir sesle.
''Bunların cevabını birazdan öğreneceksin ama biraz daha uslu olmalısın.Şimdi bizimle gel.''
"Asla!" diye bağırdım.Yüzüne attığım yumrukla dudağı kan içinde kaldı.Bana yaklaşmasına izin vermeden bacağına -sert ve gerçekten çok acıtan- tekmelerimden birini attım.Arabama koştum ve gazı kökledim.
Ne kadar uzun süre araba kullandığımı kestiremiyordum.Korkudan arabayı o kadar büyük bir hızla sürüyordumki 210 ile gittiğimi görünce çok oldum.Şehir ise çoktan arkamda kalmıştı.Üstümde büyük oyunlar oynanıyordu,büyük ve tehlikeli.Kendimi hiçbir zaman güvende hissetmemiştim.Daima diken üstünde gibi dikkatliydim.
Ama sonunda korkularım patlak verdi.İşte büyük bela başıma sarılmıştı artık.Adamlar çok güçlü olmalıydılar.
Arabalardan çok iyi anlardım ve adamların kullandığı araba dünyada sadece başkanlar,uyuşturucu kaçakçıları ,vb. kişiler için üretilen 3 tonluk zırhlı çok özel arabalardan biri olduğu kolayca anlaşılıyordu.Bu drumda ne yapmalıydım?
Kredi kartları,kimlik hatta kendi ehliyetini bile kullanamazdı.Öyle bir çıkmaza girmişti ki adamların ellerinden kaçması hiçbir işe yaramayabilir,adamlar anında onu yakalayabilirdi.5 parasız ve yalnızdı.Bu durumda gidecek tekbir yeri vardı.Arabayı ani bir manevrayla geldiği yönün tersine çevirdi.Ona yardım edecek tek şeye doğru yol aldı...
BÖLÜM 3
Uzakta evler belirginleşmeye başlamıştı.Uzun zamandır araba kullanıyordum.O korkuyla şehirden çok fazla uzaklaşmışım ve farkında bile değildim.Acıktığımı sonradan anladım,saatlerdir yemek yemiyordum.Aslında bu kenar mahallede yemek yemek pek mantıklı değildi ama bu durumda sağduyumu mantığıma tercih etmek zorundaydım.Çünkü çok az param vardı.Nakit taşımayı sevmezdim ve yanımda çok taşımazdım.Bu yüzden önüme gelen ilk yere birşeyler yemeye girdim.
Masalardan birine oturdum.Ceketimi çıkarıp yandaki sandalyeye fırlatırcasına attım.Tanrım...Burası çok salaş bir yerdi.Koca bir lanet olsun daha!!!Garsonu beklerken masada parmaklarımda tempo tuttum.Yüzünde yılışık gülümsemesiyle garson bana baktı.
''Ne istersiniz güzel bayan?''Cehenneme gitmeni istesem?Menü ye baktım ve böyle bir yerde açık yemek yiyemeyeceğime karar verdim.Pakette gelmeleri muhtemel şeyler söyledim.
''Emredersiniz güzel bayan.''Bu adamın yüzüne bakıp da yılışık gülümsemesini dağıtacak bir yumruk atmamak için kendimi zor tutuyordum.Bu gerginlik beni fazlasıyla şiddet yanlısı birine döndürmüştü.
Küçükken de şiddete eğilimli olduğum bir gerçekti.Öğretmenlere kalem ve kitap fırlatmaya 2.sınıfta başlamıştım.Bazı arkadaşlarımı da yumrukladığım olmuştu.Bunları neden yaptığımı bir türlü anlayamamıştım.Babamda arkadaşlarımı yumruklamamı engellemek için beni bir tekvando okuluna yollamıştı.
Orada öfkemi fazlasıyla boşalttığım için okulda pek problem çıkarmıyordum.Tekvando bilmem pisliklerle uğraşmam için fazlasıyla etkiliydi.
Babam...Sanki olacakları biliyormuş gibi sürekli önlemler içindeydi.Onu ne çok özlüyordum.
Bir çok kızın kahramanı babasıdır,onun yanında kendini güvende hissederdi.Bir süre bu güveni bende hissetmiştim ama onun ölümüyle içimdeki huzursuzluk çok fazlalaşmıştı.İçsel gevezeliğimi garsonun gelişiyle sona erdirdim ve yemeğimi büyük bir iştahla yemeye koyuldum.
Sert bir kapı çalma sesiyle aniden kafamı kaldırdım.İşte kenar mahalle çetelerinden biri daha.Bunlarla başa çıkma olasılığım düşük denecek kadar azdı.10 kadar erkek vardı ve 3 de kız.Erkekler bol birer kot ve T-shirt giyiyorlardı.Kızlarsa dapdar kotlar.Çok kalabalıktılar.Gitme vaktinin geldiğini anladım.Ceketimi üzerime geçirip parayı masanın üzerine bıraktım.Kapıya doğru giderken bir el bileğimden yakaladı.Otomatikman ona döndüm.
''Seni buralarda görmedim daha önce.''
''Gelmediğim için görmedin.''
''Adın ne?''
''Seni ilgilendirir mi?''
''Hadi ama bebeğim.''Rahat bırakmayacağını anladım ve aklıma gelen ilk ismi salladım.İpucu bırakmamak en iyisiydi.
''Anna benim adım Anna.Şimdi bu lanet yerden gitmek istiyorum.''Sertçe kapıyı işaret ettim.
''Anna ha.Güzel hoşuma gitti.''
''Hoşuna gittiğine sevineceğimi söyleyemem çünkü umrumda olmadığın açık.'2Kapıya doğru bir hamle yaptım.
''Galiba acil bir yere yetişmen gerekiyor.Nereye gidiyorsun?''
''Cehenneme.''Bulunduğum durum göz önüne alınınca doğru bir benzetme sayılırdı.Arkadaki arkadaşları cevabıma kahkahalarla güldüler.
''Senin gibi bi fıstıkla cehenneme bile giderim.''
''Aslında beni içeri almıyorlarmış ama seni içeri rahatlıkla alırlar.Çünkü içeriye sadece pislikler girebiliyor.Tanışmayı çok istersen ordan bana kart atarsın.''Yüzü sinirle büküldü dudakları sinirle aşağıya doğru sarktı.Eli titremeye başladı sinirden.Bu fırsattan istifade kolumu kurtardım ve kendimi dışarıya attım.Arabayı uzağa ve güvenli bir yere park etmiştim.Hızla koşmaya başladım.
Tanrım!Arkamdan geliyorlardı.Sayıları azaldıkça beni sıkıştırıp tuzağa düşürmeye çalışacaklarını anladım.Nihayet arabamı yanına vardım ve koşarak arabaya atladım.
Deli gibi arabayı sürmeye başladım.Lanet olsun peşimden geliyorlardı.Of bu kadar kalabalık olmak zorundalar mıydı?
Tam gaz sürmeye devam ediyordum.Hala arkamdaydılar ve bana iyice yaklaşmışlardı.Korkuyla gaza bastım.Sonra pahalı spor arabamın avantajları onları geçmeme yardım etti.Ağaçların yoğun olduğu sokaklardan birine girdiğimde izimi kaybettirdiğimi anladım ve rahatladım.
Burası çete cinayetlerinin yoğun olarak işlendiği bir bölgeydi ve arabama ve bana yöneltilen aç bakışlar dan iyice sıkılmıştım.Merkeze çabuk ulaşabileceğimi düşündüğüm önüme gelen ilk sokağa saptım.
Arkamdan iki araba belirdi.Korkuyla gaza yüklendim.Onları geçebilirdim yine çünkü bunların arabaları da çok yavaştı.Rahattım bu yüzden.Büyük bir rahatlıkla arabamı sürerken önüme çıkan duvarı görünce korkuyla yutkundum.Arkamdaki seslere doğru dönünce 5.,6 arabanın arkamda durduğunu gördüm.
BÖLÜM:4
Damarlarımda adrenalin i hissediyordum.Gürültüyle çarpan kalbimin sesini de.Arabalarından indiler.Bileğimi tutan ve kendisine cehenneme gitmesini söylediğim pislikte oradaydı.Sırıtarak arabama yaklaştılar.yavaşça kapıyı açtım ve dırşarı çıktım.Çaresiz olmaktan nefret ediyordum.ifadesiz bir yüzle inceledim.
Onlar leş gibi sigara ve içki kokuyorlardı.Ceplerinin uyuşturucu ile dolu olduğuna bahse girerim.
''Kaçmaya çalışan küçük kuş yakalandı mı yoksa?''Vücudu sarsıla sarsıla kıs kıs güldü.
''Kaçmaya değil burdan defolup gitmeye çalışıyordum ama kalmam için ısrar edeceksiniz galiba.
''Israrmı?Evet seni misafir edeceğiz.Umarım tesislerimizi beğenirsin.''Hepsi kahkahaya boğuldu.
''Korkarım bu nazik teklifinizi kabul edemeyeceğim.Bir an önce gitmem gerekiyor.''
''Üzgünüm seni bırakamayacağım.Senden çok hoşlandım.Korkma ısırmam yani fazla ısırmam.'2
Tekrar kahkahaya boğıldu.
''Yakın zamanda kuduz aşısı olmadım.''Arkadan bir çocuk seslendi
''Hadi Jared,daha fazla bur da oyalanmayalım.Kızla sonra eğlenirsin.''
''Haklısın Alex.Seninle daha çok eğleneceğiz nasıl olsa.'2Kolumdan tuttu ve kendine çekti.-kızın arabasını mekanın önüne çekin.Haftaya gelecek olan adama satarız.dedi ve beni sürüklemeye başladı.
Karşı koysam çelik gbi elleriyle beni yerde bile sürükleyerek götürmeye tereddüt etmezdi.Bende başarısız karşı koyma girişimimle daha çok eğlenmelerine izin veremezdim.Siyah bir arabanın ön koltuğuna oturttu beni.Diğer arabalarla karşılaştırınca limuzin gibi duruyordu bu araba.Cesur görünmeye çalıştım,içimdeki korkuları görmesine izin veremezdim.Jared sırıtıyordu ama konuşmadı yol boyunca.Ne kadar yol gittiğimizi hatırlamıyordum ki araba durdu.-İşte burası bizim mekan.Dışarıdan böyle göründüğüne bakma içerici süper eğlencelidir.Cevap vermedim.
Mekan terkedilmiş ,ürkütücü bir yerdi.Mimari yapısı eski ve terkedilmiş bir hapishaneye benziyordu.Jared yine koluma yapıştı ve beni sürüklemeye başladı.
İçerisi tam tahmin ettiğim gibiydi.Erkekler ve kızlar içkiyi su uyuşturucuyu çikolata gibi tüketiyorlardı.
''Seni bir süre aşağıda misafir edeceğiz.Buraya alışana ve uslu bir kız olana kadar orada takılacaksın.Merak etme ara ara seni ziyaret edeceğim.''
Yumruklarımı sıktım.Yürümeye başladık.Aşağıya doğru inen merdivenlere yöneldi.Burası yukarıdan da berbattı.Tavandan yer yer örümcek ağları sarkıyordu.Fena şekilde rutubet kokuyordu ve bu koku her tarafı sarmıştı.Tavanda yere kadar inen parmaklıkları olan hücrelerden birinin önünde durdu.
Kapıyı açtı ve beni içeri itti.İçerisi çok sıcak havasız ve loştu.Duvara monte edilmiş ve her yeri kazınmış sert tahtadan başka bir şey yoktu.Kilit paslı ama son derce sağlam görünüyordu.Karşı taraftan gelen bir sesle irkildim.
''Hey kim var orada?''
Koyu kahve saçları ve çok solgun teni olan kız parmaklıkların önüne geldi.Elleriyle gözlerini kuruladı.Benden 2,3 cm kısa ve 2 yaş falan küçük bir kızdı.Kusursuz yüz hatları vardı.Ağlamaktan kızarmış gözlerini üzerine dikti.
''Geldiğini duymadım üzgünüm.''dedi ürkek sesiyle.Benim adım Cloudia ve 7 gündür bur da hapisim.Annem ve babam meraktan çıldırmıştır.O an o kıza imrendim.Benim için endişelenecek annem ve babam bile yoktu.
''Bu lanet yerden mutlaka kurtulacağım.''Üzgün üzgün baktığını görünce
''Yani kurtulacağız.'2yüzü aydınlandı.
''Ama bunu nasıl yapacaksın?''
''Bunu bana bırak illaki bir şey bulurum.''Yüzünde inanamaz ama güven ve umut dolu bir ifade vardı.
2 saat sonra koridorda ayak sesleri duyduk.Uzun boylu biri kapıyı açtı ve yemeği yere koydu.Gözleriyle beni süzdü.Her zamanki aç bakışlardan biriydi.Ama bu sefer farklı olarak ona cilveli bir şekilde gülümsedim.Şaşkın şaşkın gözlerini kırpıştırdı.Asi davranışlarımdan sonra bu davranışım onu şaşırtmıştı heral de.Sonra oda bana güldü ve yanıma geldi.
''Jared in seni neden kendine sakladığını anladım.Buradakiler arasındaki en güzel ve güçlü sensin.'2dedi hayran hayran.
''Jared in beni kendine saklaması çok bencilce bir davranış.''dedim yine cilveli cilveli.
''Kesinlikle .''diye karşılık verdi.Fırsatı değerlendireceğini biliyordum.Elini yanağıma dayadı ve öpmek için yaklaştığı sırada yumruğun acısıyla yere serildi.Bağırmasına zaman vermeden yumruk darbeleriyle bayılttım onu.Ceplerini arayıp anahtarı bulduktan sonra koşarak Clodia'nın hücresine gittim.
5 anahtar vardı hepsini tek tek denedim ve sonunda doğru olanı bulup kilidi açtım.Clodia'nın yüzünde şaşkınlık ve mutluluk duygu seli akıyordu.
''Korudorun sol ucunda tuvaletler var.Oradaki pencere 1 kişinin geçebileceği büyüklükte.Bazen oradan dışarı çıktıklarını duymuştum.''dedi.
Koridorda koşmaya başladık.Tuvalet boştu.Gerçekten de oradaki pencere 1 kişinin geçebileceği büyüklükteydi.Clodia'nın çıkmasına yardım ettim.Sonra pencere nin pervazına tutundum ve kendimi yukarı çekmeye hazırlandım.
Derken bir şey beni aşağıya doru çekmeye başladı.Clodia'nın göz bebekleri korkuyla büyüdü.
BÖLÜM:5
''Bırak beni aşağılık herif.''
''Burdan elini kolunu sallayarak çıkabileceğini mi sandın?Üstelik Clodia'yayıda yanında götürmeye cürret etmişsin seni sürtük.''
Ellerim boşlukta sallandı ve sırtımı yarde hissettim.Başımı pencerenin kenarına çarpmıştım ve burnumdan kan sızıyordu.Yaklaşmasına izin vermedim tek tekmemle burdundan kan fışkırdı.
''Seni fahişe lanet olsun burnumu kırdın.'' Gözeleri kızgınlıktan kor gibi parlıyordu.Bu fırsat sondu şimdi kaçamazsak asla kutrulamazdık.Ayağa kalkmıştım.Şimdi daireler çizerek yürüyorduk.Üzerime atıldı ama saldırırken savunması biraz olsun zayıflamıştı.
Benimde isteğim buydu zaten.Elimin iç kısmıyla kırık burnuna daha sert vurdum.Büyük bir çat sesi duyuldu.Jared yerde acıyla kıvranıyordu.Kapıdan benim cüssemin 2 katı büyüklükte bir adam girmek üzereydi.Kapıya koştum ve yerdeki kilidi alıp kapıyı sıkıca kilitledim.Pencereye koştum ve ve pencereden atladım.Clodia derin bir nefes aldıı.Onu kolundan tuttum ve koşmaya başladık.En yakın arabaya bindik.
Bu jared in arabasına çok benziyordu.Kabloları yokladım ve doğru olan ikisini birbirine sürttürünce araba çaılştı.Clodia nın anlında iri ter damlacıkları oluşmuştu.Arabayı hızla sürüyor bir yandanda söyleniyordum.
''Aman ne harika birde araba hırsızlığına başladım.''
''Bunu yapmak zorundaydın, kendine yüklenme ve dikkat et ilerideki sokağa girme orası çıkmaz sokak.''
''Nerden biliyorsun?''
''Çünkü burada yaşıyorum.Beni orda tutmalarının nedeni babamın bu buralarda çok zengin gördükleri insanlardan biri olması.Dışarıyla karşılaştırınca orta halli ama bu çöplükte çok zengin muamelesi görüyor.Onlarda beni kaçırdılar ve babamdan sürekli fidye istediler.''
''Çok tuhaf.''
''Neden? ne oldu ki?'' diye sordu şaşkınlıkla.
''Normal olarak peşimize takılıp bizi takip etmeleri gerekirdi oysa arkamızdan gelen araba sesi bile duymadık.''
''Belki takip edemeyeceklerini anladılar veya takip etmelerine fırsat vermeden ortadan kaybolduk.''
''Hayır Clodia işler böyle yürümez.En azından belki yakalarım umuduyla etrafı kolaçan etmek isterler ama bunlar denemediler bile.''
Bir süre ikimizde konuşmadık sadece arabanın tekerleklerinin az gürültüsü duyuldu.Sessizliği Clodia bozdu.
''Adın ne?''
''Efendim?''
''Adını sormuştum.''
Takma adımı söyleme daha mantıklıydı ama Clodia nın masum gözlerine bakıpta yalan söylemek imkansızdı.
''Nerissa ama çoğunlukla Neriss derler.''
''Nerssa mı?Vay canına çok egzotik bir isim.''
''Anlamını biliyormusun?''
''Yoksa sen bilmiyomusun?''
''İsmimin anlamını öğrenmekten daha önemli işlerim vardı.'' Clodia sıkıntıyla gözlerini devirdi.
''Nerissa Deniz Tanrıçası demek.Büyükannem en az 350 ismin anlamını bilir.' 'Bir ıslık çaldım.
''Vay canına.'' Clodia güldü.Sonra gözlerimin içine üzüntüyle baktı.
''Benimle ne yapacaksın?Benim gibi bir ayak bağıyla uğraşmak istemezsin heralde.''
''Öyle değil Clodia sadece başım büyük bir belada ve seninde bunlarla uğraşmadı istemiyorum.Zaten bir ailen var seni onlara teslim etmeliyim.Yaşadığınız nerde?''Clodia yolu tarif etti.İyi bir sürücü olduğum için yolu kolay buldum.
''Başım dertte dedin bundan daha büyük sorunların olmalı''''Sorun mu bela desek daha doğru bir terim olur''
''Bana söylemeyeceksin değilmi Neriss?''
''Üzgünüm''Gözlerinde anlayış vardı.Sonra sokağın köşesini dönmemizle frene basmam bir oldu.10 metre ilerdeki arabakarı görünce gözlerimiz korkuyla iri iri açıldı ve bakakaldık.Evet peşimize gelmemişlerdi çünkü elbette buraya geleceğimizi biliyorlardı.Clodia şaşkın gözlerini üzerime dikti.
''Neriss,şimdi ne yapacağız biz?''
''şşşşş,sakin ol.''
''Ailem,onlar içerde Neriss,şimdi ne yapacağız.''
''Sen arabada otur,ben sessizce eve bir göz atacağım.''
''Ailem onlara ya bir zarar vermişlerse?''Zararmı?Bu katiller büyük ihtimalle onları öldürmüşlerdir.Ama yinede küçük bir şansımız var.
''Sen sadece sessiz burda kal.''
Gözlerinden en kötüsünü beklediği belliydi.Son bir kez ona baktım ama o başka tarafa bakıyor ve gözyaşlarını tutuyordu.Kapıyı açıp dışarı çıktım ağaç gövdeleri ve binalara saklanarak ilerdedim.Evi salon penceresini ve kapısını gösteren bir ağacın arkasına saklandım.Clodia düşüncelerinde yanılmamıştı,kanlı 2 ceset boydan boya yerdeydi.Jared in burnu yamulmuştı.Sessizce seyretmeye devam ettim.Adamlarına bişeyler söyleyip dışarı çıktı.Gözelri bir noktada sabit kaldı ve iğrenç bir gülümseme tüm suratını kapladı.Baktığını noktayı gözleriyle takip edince arabayı gördüğünü anladım.Ben saklanmıştım ama Clodia yı Jared in arabalarının içinde bırakıp gitmiştim.Adamlar arabanın yanına gidince soğuk soğuk terlemeye başladım.Tam ağacın arkasından çıkacaktım ki bir el beni bileğimden yakaladı.Çığlığım boğazıma düğümlendi.
Ellerim arkadan bağlıydı.Yürü diyerek ittirdi beni.Tam bir aptaldı bu adam.Neyle, kimle uğraştığını bilmeyen bir aptal!İçerdeki 2 adam babamın ellerini ayaklarını sıkı sıkıya bağlamıştı.Yanında ipek saçlı bir kadının cesedi vardı,adamlar bu kadının annem olduğunu ve kendisinin cehennemi boyladığını söylüyorlardı.Babam benim kahramanım diye düşünüyorum, o bizi kurtarır.Ama düşüncem yarıda bölünüyordu çünkü fare suratlı bi adam babamın kalbine doğrultuyordu pis silahını.Hayır diye haykırmak istiyorum, yapamıyorum.Çünkü ağzım bağlı.Babamın üzerine kan akıyor yavaş yavaş.Bende göğsümde bir acı hissediyorum, bir baskı.
Yüksek sesli bir müzikle yataktan fırladım.Lanet olası telefon!Kabusumu bölmüştü aman ne harika.Telefonu açmadan telefon sustu çünkü şarjm bitmiş ve telefonum kapanmıştı.
Hazırlanmak için duşa girdim.Dar siyah pantolonumu ve askılı beyaz bluzumu giydm.Sarı saçlarımı dalga dalga açık bıraktım.
Gözlerime siyah -daha çok safire kaçan ve mavi gözlerimi vurgulayan- göz kalemimi sürüp evden koşarcasına çıktım ve siyah pırıl pırıl parlayan arabama bindim.Hayatım hiçbir zaman normal olmadı.Geçmişimi, annemi, babamı hayal meyal hatırlıyordum.Fotoğraflar olmasa anne ve babamı bile tanıyamazdım.Geçmişte bir şeyler olmuştu,kötü bir şeyler,daha ne olduğunu çözemedim ama kabuslarımda kopuk kopuk bir şeyler görüyordum.Karnımın yanında bir iz vardı ve geçmişi hatırlatmak istercesine belirgin bi şekilde orda duruyordu.Okulda sürekli sürüngenlerle ve sarkıntılık eden erkeklerle uğraşmıştım ilk başlarda.Ama onlara öyle şeyler yaptım ki yanıma bile yaklaşmaya korkar oldular.
Onlara ne yaptığımı söyleyeyim; birinin burnunu kırdım,diğerinin kolunu,başka zararlarımda oldu ama hatırlayamıyacağım kadar çoktu.Önlerinden geçtiğim erkekler gözleriyle yercesine tepeden tırnağa süzüyorlardı beni.Ama yalnızca bakmakla yetiniyorlardı, çünkü tek bir lafla başına gelecekleri biliyorlardı.
Tek arkadaşım Amber'dı.Bir tek o benle arkadaş olmayı başarmıştı.
O benim tam bir çılgın olduğumu oldğumu falan düşünüyordu.Derse neredeyse sınırda yetişmiştim ben girdikten sonra öğretmenimizde girdi.Dalgın dalgın kitabıma birşeyler karalarken Miss Gorgeous
"lütfen bu soruyu cevaplarmısınız" dedi.
-Tabiki.-Bekliyoruz.
"Efendim sorduğunuz soru hatalı, lütfen tekrar edin" dedim.Aptal mıydı bu adam daha doğru düzgün soru sormasını bile bilmiyordu.Öğretmen tahtayı dikketle inceledi ve kıpkırmızı oldu.
Bir şey demesine kalmadan zil çaldı.Kafeteryadayken aklım sürekli kabusumdaydı.Amber'ın sesiyle irkildim.
''Nerissa, sen beni dinlemiyor musun? Hafta sonu için benimle alışverişe gelir misin dedim.''
''Hayır Amber, üzgünüm bir araştırma üzerinde çalışacağım.'' Amber söylendi.Okul, yani bir zor gün daha bitmişti.Okulda 8'e kadar ders sürüyordu,biz de hava kararana kadar okulda kalıyorduk.Dışarıda alacakaranlık vardı.
Aklım hala bu saçma kabuslardaydı.Neydi bu kabus zımbırtısı? Her gece işkence?Arabama doğru ilerledim bir gölge gibi.. Ama yolun yarısında kalakaldım.Önümdeki karanlıkta bir silüet beliriyordu.Arkamdan pat diye bir ses duydum.
Telefonumdan polisi aramak geldi aklıma.Telefona ulaşmak için cebimi yokladım.Lanet olsun, telefonumun şarjı yoktu ki sabah aceleyle evden çıkmıştım.Arkamdan ve önümden yaklaşan ayak sesleri duydum.Omurgamdan aşağıya doğru bir titreme tüm bedenimi sardı.
2. BÖLÜM
.Korkuyor olabilirdim ama asla pes etmeyecektim.Yaklaşan insan bedeninin sıcaklığını hissettim.Kolumu arkaya doğru, 180 derece çevirerek adamı dirseğinden yakaladım ve dizinin en hassas notasına tekmeyi bastım.Benden çok daha uzun boylu olmasına rağmen onu yere serdim.İkinci adamın ise gecenin siyah karanlığında bile parlayan yoğun kahve rengi gözleri vardı.
Bana yaklaşınca ona doğru bir hamle yaptım.Kolumdan tuttuğu gibi duvara yapıştırdı beni.Duvarın sertliğini ve serinliği sırtımdaydı.Sıcak nefesini yüzümde hissettim.Karanlıkta yüz hatlarını net seçemiyordum.
Sadece sokağın loş ışığında görebildiklerim vardı.Çünkü sokak lambası bile çok uzakta kalmıştı bizden.Bir tekme savurdum karnına doğru.Acıyla inledi,ama beni bırakmadı.Kollarıyla kollarıma bastırdı daha sert.Hareketsizdim.
"Kimsin sen?" dedim, fısıltıdan farksız bir sesle.
''Bunların cevabını birazdan öğreneceksin ama biraz daha uslu olmalısın.Şimdi bizimle gel.''
"Asla!" diye bağırdım.Yüzüne attığım yumrukla dudağı kan içinde kaldı.Bana yaklaşmasına izin vermeden bacağına -sert ve gerçekten çok acıtan- tekmelerimden birini attım.Arabama koştum ve gazı kökledim.
Ne kadar uzun süre araba kullandığımı kestiremiyordum.Korkudan arabayı o kadar büyük bir hızla sürüyordumki 210 ile gittiğimi görünce çok oldum.Şehir ise çoktan arkamda kalmıştı.Üstümde büyük oyunlar oynanıyordu,büyük ve tehlikeli.Kendimi hiçbir zaman güvende hissetmemiştim.Daima diken üstünde gibi dikkatliydim.
Ama sonunda korkularım patlak verdi.İşte büyük bela başıma sarılmıştı artık.Adamlar çok güçlü olmalıydılar.
Arabalardan çok iyi anlardım ve adamların kullandığı araba dünyada sadece başkanlar,uyuşturucu kaçakçıları ,vb. kişiler için üretilen 3 tonluk zırhlı çok özel arabalardan biri olduğu kolayca anlaşılıyordu.Bu drumda ne yapmalıydım?
Kredi kartları,kimlik hatta kendi ehliyetini bile kullanamazdı.Öyle bir çıkmaza girmişti ki adamların ellerinden kaçması hiçbir işe yaramayabilir,adamlar anında onu yakalayabilirdi.5 parasız ve yalnızdı.Bu durumda gidecek tekbir yeri vardı.Arabayı ani bir manevrayla geldiği yönün tersine çevirdi.Ona yardım edecek tek şeye doğru yol aldı...
BÖLÜM 3
Uzakta evler belirginleşmeye başlamıştı.Uzun zamandır araba kullanıyordum.O korkuyla şehirden çok fazla uzaklaşmışım ve farkında bile değildim.Acıktığımı sonradan anladım,saatlerdir yemek yemiyordum.Aslında bu kenar mahallede yemek yemek pek mantıklı değildi ama bu durumda sağduyumu mantığıma tercih etmek zorundaydım.Çünkü çok az param vardı.Nakit taşımayı sevmezdim ve yanımda çok taşımazdım.Bu yüzden önüme gelen ilk yere birşeyler yemeye girdim.
Masalardan birine oturdum.Ceketimi çıkarıp yandaki sandalyeye fırlatırcasına attım.Tanrım...Burası çok salaş bir yerdi.Koca bir lanet olsun daha!!!Garsonu beklerken masada parmaklarımda tempo tuttum.Yüzünde yılışık gülümsemesiyle garson bana baktı.
''Ne istersiniz güzel bayan?''Cehenneme gitmeni istesem?Menü ye baktım ve böyle bir yerde açık yemek yiyemeyeceğime karar verdim.Pakette gelmeleri muhtemel şeyler söyledim.
''Emredersiniz güzel bayan.''Bu adamın yüzüne bakıp da yılışık gülümsemesini dağıtacak bir yumruk atmamak için kendimi zor tutuyordum.Bu gerginlik beni fazlasıyla şiddet yanlısı birine döndürmüştü.
Küçükken de şiddete eğilimli olduğum bir gerçekti.Öğretmenlere kalem ve kitap fırlatmaya 2.sınıfta başlamıştım.Bazı arkadaşlarımı da yumrukladığım olmuştu.Bunları neden yaptığımı bir türlü anlayamamıştım.Babamda arkadaşlarımı yumruklamamı engellemek için beni bir tekvando okuluna yollamıştı.
Orada öfkemi fazlasıyla boşalttığım için okulda pek problem çıkarmıyordum.Tekvando bilmem pisliklerle uğraşmam için fazlasıyla etkiliydi.
Babam...Sanki olacakları biliyormuş gibi sürekli önlemler içindeydi.Onu ne çok özlüyordum.
Bir çok kızın kahramanı babasıdır,onun yanında kendini güvende hissederdi.Bir süre bu güveni bende hissetmiştim ama onun ölümüyle içimdeki huzursuzluk çok fazlalaşmıştı.İçsel gevezeliğimi garsonun gelişiyle sona erdirdim ve yemeğimi büyük bir iştahla yemeye koyuldum.
Sert bir kapı çalma sesiyle aniden kafamı kaldırdım.İşte kenar mahalle çetelerinden biri daha.Bunlarla başa çıkma olasılığım düşük denecek kadar azdı.10 kadar erkek vardı ve 3 de kız.Erkekler bol birer kot ve T-shirt giyiyorlardı.Kızlarsa dapdar kotlar.Çok kalabalıktılar.Gitme vaktinin geldiğini anladım.Ceketimi üzerime geçirip parayı masanın üzerine bıraktım.Kapıya doğru giderken bir el bileğimden yakaladı.Otomatikman ona döndüm.
''Seni buralarda görmedim daha önce.''
''Gelmediğim için görmedin.''
''Adın ne?''
''Seni ilgilendirir mi?''
''Hadi ama bebeğim.''Rahat bırakmayacağını anladım ve aklıma gelen ilk ismi salladım.İpucu bırakmamak en iyisiydi.
''Anna benim adım Anna.Şimdi bu lanet yerden gitmek istiyorum.''Sertçe kapıyı işaret ettim.
''Anna ha.Güzel hoşuma gitti.''
''Hoşuna gittiğine sevineceğimi söyleyemem çünkü umrumda olmadığın açık.'2Kapıya doğru bir hamle yaptım.
''Galiba acil bir yere yetişmen gerekiyor.Nereye gidiyorsun?''
''Cehenneme.''Bulunduğum durum göz önüne alınınca doğru bir benzetme sayılırdı.Arkadaki arkadaşları cevabıma kahkahalarla güldüler.
''Senin gibi bi fıstıkla cehenneme bile giderim.''
''Aslında beni içeri almıyorlarmış ama seni içeri rahatlıkla alırlar.Çünkü içeriye sadece pislikler girebiliyor.Tanışmayı çok istersen ordan bana kart atarsın.''Yüzü sinirle büküldü dudakları sinirle aşağıya doğru sarktı.Eli titremeye başladı sinirden.Bu fırsattan istifade kolumu kurtardım ve kendimi dışarıya attım.Arabayı uzağa ve güvenli bir yere park etmiştim.Hızla koşmaya başladım.
Tanrım!Arkamdan geliyorlardı.Sayıları azaldıkça beni sıkıştırıp tuzağa düşürmeye çalışacaklarını anladım.Nihayet arabamı yanına vardım ve koşarak arabaya atladım.
Deli gibi arabayı sürmeye başladım.Lanet olsun peşimden geliyorlardı.Of bu kadar kalabalık olmak zorundalar mıydı?
Tam gaz sürmeye devam ediyordum.Hala arkamdaydılar ve bana iyice yaklaşmışlardı.Korkuyla gaza bastım.Sonra pahalı spor arabamın avantajları onları geçmeme yardım etti.Ağaçların yoğun olduğu sokaklardan birine girdiğimde izimi kaybettirdiğimi anladım ve rahatladım.
Burası çete cinayetlerinin yoğun olarak işlendiği bir bölgeydi ve arabama ve bana yöneltilen aç bakışlar dan iyice sıkılmıştım.Merkeze çabuk ulaşabileceğimi düşündüğüm önüme gelen ilk sokağa saptım.
Arkamdan iki araba belirdi.Korkuyla gaza yüklendim.Onları geçebilirdim yine çünkü bunların arabaları da çok yavaştı.Rahattım bu yüzden.Büyük bir rahatlıkla arabamı sürerken önüme çıkan duvarı görünce korkuyla yutkundum.Arkamdaki seslere doğru dönünce 5.,6 arabanın arkamda durduğunu gördüm.
BÖLÜM:4
Damarlarımda adrenalin i hissediyordum.Gürültüyle çarpan kalbimin sesini de.Arabalarından indiler.Bileğimi tutan ve kendisine cehenneme gitmesini söylediğim pislikte oradaydı.Sırıtarak arabama yaklaştılar.yavaşça kapıyı açtım ve dırşarı çıktım.Çaresiz olmaktan nefret ediyordum.ifadesiz bir yüzle inceledim.
Onlar leş gibi sigara ve içki kokuyorlardı.Ceplerinin uyuşturucu ile dolu olduğuna bahse girerim.
''Kaçmaya çalışan küçük kuş yakalandı mı yoksa?''Vücudu sarsıla sarsıla kıs kıs güldü.
''Kaçmaya değil burdan defolup gitmeye çalışıyordum ama kalmam için ısrar edeceksiniz galiba.
''Israrmı?Evet seni misafir edeceğiz.Umarım tesislerimizi beğenirsin.''Hepsi kahkahaya boğuldu.
''Korkarım bu nazik teklifinizi kabul edemeyeceğim.Bir an önce gitmem gerekiyor.''
''Üzgünüm seni bırakamayacağım.Senden çok hoşlandım.Korkma ısırmam yani fazla ısırmam.'2
Tekrar kahkahaya boğıldu.
''Yakın zamanda kuduz aşısı olmadım.''Arkadan bir çocuk seslendi
''Hadi Jared,daha fazla bur da oyalanmayalım.Kızla sonra eğlenirsin.''
''Haklısın Alex.Seninle daha çok eğleneceğiz nasıl olsa.'2Kolumdan tuttu ve kendine çekti.-kızın arabasını mekanın önüne çekin.Haftaya gelecek olan adama satarız.dedi ve beni sürüklemeye başladı.
Karşı koysam çelik gbi elleriyle beni yerde bile sürükleyerek götürmeye tereddüt etmezdi.Bende başarısız karşı koyma girişimimle daha çok eğlenmelerine izin veremezdim.Siyah bir arabanın ön koltuğuna oturttu beni.Diğer arabalarla karşılaştırınca limuzin gibi duruyordu bu araba.Cesur görünmeye çalıştım,içimdeki korkuları görmesine izin veremezdim.Jared sırıtıyordu ama konuşmadı yol boyunca.Ne kadar yol gittiğimizi hatırlamıyordum ki araba durdu.-İşte burası bizim mekan.Dışarıdan böyle göründüğüne bakma içerici süper eğlencelidir.Cevap vermedim.
Mekan terkedilmiş ,ürkütücü bir yerdi.Mimari yapısı eski ve terkedilmiş bir hapishaneye benziyordu.Jared yine koluma yapıştı ve beni sürüklemeye başladı.
İçerisi tam tahmin ettiğim gibiydi.Erkekler ve kızlar içkiyi su uyuşturucuyu çikolata gibi tüketiyorlardı.
''Seni bir süre aşağıda misafir edeceğiz.Buraya alışana ve uslu bir kız olana kadar orada takılacaksın.Merak etme ara ara seni ziyaret edeceğim.''
Yumruklarımı sıktım.Yürümeye başladık.Aşağıya doğru inen merdivenlere yöneldi.Burası yukarıdan da berbattı.Tavandan yer yer örümcek ağları sarkıyordu.Fena şekilde rutubet kokuyordu ve bu koku her tarafı sarmıştı.Tavanda yere kadar inen parmaklıkları olan hücrelerden birinin önünde durdu.
Kapıyı açtı ve beni içeri itti.İçerisi çok sıcak havasız ve loştu.Duvara monte edilmiş ve her yeri kazınmış sert tahtadan başka bir şey yoktu.Kilit paslı ama son derce sağlam görünüyordu.Karşı taraftan gelen bir sesle irkildim.
''Hey kim var orada?''
Koyu kahve saçları ve çok solgun teni olan kız parmaklıkların önüne geldi.Elleriyle gözlerini kuruladı.Benden 2,3 cm kısa ve 2 yaş falan küçük bir kızdı.Kusursuz yüz hatları vardı.Ağlamaktan kızarmış gözlerini üzerine dikti.
''Geldiğini duymadım üzgünüm.''dedi ürkek sesiyle.Benim adım Cloudia ve 7 gündür bur da hapisim.Annem ve babam meraktan çıldırmıştır.O an o kıza imrendim.Benim için endişelenecek annem ve babam bile yoktu.
''Bu lanet yerden mutlaka kurtulacağım.''Üzgün üzgün baktığını görünce
''Yani kurtulacağız.'2yüzü aydınlandı.
''Ama bunu nasıl yapacaksın?''
''Bunu bana bırak illaki bir şey bulurum.''Yüzünde inanamaz ama güven ve umut dolu bir ifade vardı.
2 saat sonra koridorda ayak sesleri duyduk.Uzun boylu biri kapıyı açtı ve yemeği yere koydu.Gözleriyle beni süzdü.Her zamanki aç bakışlardan biriydi.Ama bu sefer farklı olarak ona cilveli bir şekilde gülümsedim.Şaşkın şaşkın gözlerini kırpıştırdı.Asi davranışlarımdan sonra bu davranışım onu şaşırtmıştı heral de.Sonra oda bana güldü ve yanıma geldi.
''Jared in seni neden kendine sakladığını anladım.Buradakiler arasındaki en güzel ve güçlü sensin.'2dedi hayran hayran.
''Jared in beni kendine saklaması çok bencilce bir davranış.''dedim yine cilveli cilveli.
''Kesinlikle .''diye karşılık verdi.Fırsatı değerlendireceğini biliyordum.Elini yanağıma dayadı ve öpmek için yaklaştığı sırada yumruğun acısıyla yere serildi.Bağırmasına zaman vermeden yumruk darbeleriyle bayılttım onu.Ceplerini arayıp anahtarı bulduktan sonra koşarak Clodia'nın hücresine gittim.
5 anahtar vardı hepsini tek tek denedim ve sonunda doğru olanı bulup kilidi açtım.Clodia'nın yüzünde şaşkınlık ve mutluluk duygu seli akıyordu.
''Korudorun sol ucunda tuvaletler var.Oradaki pencere 1 kişinin geçebileceği büyüklükte.Bazen oradan dışarı çıktıklarını duymuştum.''dedi.
Koridorda koşmaya başladık.Tuvalet boştu.Gerçekten de oradaki pencere 1 kişinin geçebileceği büyüklükteydi.Clodia'nın çıkmasına yardım ettim.Sonra pencere nin pervazına tutundum ve kendimi yukarı çekmeye hazırlandım.
Derken bir şey beni aşağıya doru çekmeye başladı.Clodia'nın göz bebekleri korkuyla büyüdü.
BÖLÜM:5
''Bırak beni aşağılık herif.''
''Burdan elini kolunu sallayarak çıkabileceğini mi sandın?Üstelik Clodia'yayıda yanında götürmeye cürret etmişsin seni sürtük.''
Ellerim boşlukta sallandı ve sırtımı yarde hissettim.Başımı pencerenin kenarına çarpmıştım ve burnumdan kan sızıyordu.Yaklaşmasına izin vermedim tek tekmemle burdundan kan fışkırdı.
''Seni fahişe lanet olsun burnumu kırdın.'' Gözeleri kızgınlıktan kor gibi parlıyordu.Bu fırsat sondu şimdi kaçamazsak asla kutrulamazdık.Ayağa kalkmıştım.Şimdi daireler çizerek yürüyorduk.Üzerime atıldı ama saldırırken savunması biraz olsun zayıflamıştı.
Benimde isteğim buydu zaten.Elimin iç kısmıyla kırık burnuna daha sert vurdum.Büyük bir çat sesi duyuldu.Jared yerde acıyla kıvranıyordu.Kapıdan benim cüssemin 2 katı büyüklükte bir adam girmek üzereydi.Kapıya koştum ve yerdeki kilidi alıp kapıyı sıkıca kilitledim.Pencereye koştum ve ve pencereden atladım.Clodia derin bir nefes aldıı.Onu kolundan tuttum ve koşmaya başladık.En yakın arabaya bindik.
Bu jared in arabasına çok benziyordu.Kabloları yokladım ve doğru olan ikisini birbirine sürttürünce araba çaılştı.Clodia nın anlında iri ter damlacıkları oluşmuştu.Arabayı hızla sürüyor bir yandanda söyleniyordum.
''Aman ne harika birde araba hırsızlığına başladım.''
''Bunu yapmak zorundaydın, kendine yüklenme ve dikkat et ilerideki sokağa girme orası çıkmaz sokak.''
''Nerden biliyorsun?''
''Çünkü burada yaşıyorum.Beni orda tutmalarının nedeni babamın bu buralarda çok zengin gördükleri insanlardan biri olması.Dışarıyla karşılaştırınca orta halli ama bu çöplükte çok zengin muamelesi görüyor.Onlarda beni kaçırdılar ve babamdan sürekli fidye istediler.''
''Çok tuhaf.''
''Neden? ne oldu ki?'' diye sordu şaşkınlıkla.
''Normal olarak peşimize takılıp bizi takip etmeleri gerekirdi oysa arkamızdan gelen araba sesi bile duymadık.''
''Belki takip edemeyeceklerini anladılar veya takip etmelerine fırsat vermeden ortadan kaybolduk.''
''Hayır Clodia işler böyle yürümez.En azından belki yakalarım umuduyla etrafı kolaçan etmek isterler ama bunlar denemediler bile.''
Bir süre ikimizde konuşmadık sadece arabanın tekerleklerinin az gürültüsü duyuldu.Sessizliği Clodia bozdu.
''Adın ne?''
''Efendim?''
''Adını sormuştum.''
Takma adımı söyleme daha mantıklıydı ama Clodia nın masum gözlerine bakıpta yalan söylemek imkansızdı.
''Nerissa ama çoğunlukla Neriss derler.''
''Nerssa mı?Vay canına çok egzotik bir isim.''
''Anlamını biliyormusun?''
''Yoksa sen bilmiyomusun?''
''İsmimin anlamını öğrenmekten daha önemli işlerim vardı.'' Clodia sıkıntıyla gözlerini devirdi.
''Nerissa Deniz Tanrıçası demek.Büyükannem en az 350 ismin anlamını bilir.' 'Bir ıslık çaldım.
''Vay canına.'' Clodia güldü.Sonra gözlerimin içine üzüntüyle baktı.
''Benimle ne yapacaksın?Benim gibi bir ayak bağıyla uğraşmak istemezsin heralde.''
''Öyle değil Clodia sadece başım büyük bir belada ve seninde bunlarla uğraşmadı istemiyorum.Zaten bir ailen var seni onlara teslim etmeliyim.Yaşadığınız nerde?''Clodia yolu tarif etti.İyi bir sürücü olduğum için yolu kolay buldum.
''Başım dertte dedin bundan daha büyük sorunların olmalı''''Sorun mu bela desek daha doğru bir terim olur''
''Bana söylemeyeceksin değilmi Neriss?''
''Üzgünüm''Gözlerinde anlayış vardı.Sonra sokağın köşesini dönmemizle frene basmam bir oldu.10 metre ilerdeki arabakarı görünce gözlerimiz korkuyla iri iri açıldı ve bakakaldık.Evet peşimize gelmemişlerdi çünkü elbette buraya geleceğimizi biliyorlardı.Clodia şaşkın gözlerini üzerime dikti.
''Neriss,şimdi ne yapacağız biz?''
''şşşşş,sakin ol.''
''Ailem,onlar içerde Neriss,şimdi ne yapacağız.''
''Sen arabada otur,ben sessizce eve bir göz atacağım.''
''Ailem onlara ya bir zarar vermişlerse?''Zararmı?Bu katiller büyük ihtimalle onları öldürmüşlerdir.Ama yinede küçük bir şansımız var.
''Sen sadece sessiz burda kal.''
Gözlerinden en kötüsünü beklediği belliydi.Son bir kez ona baktım ama o başka tarafa bakıyor ve gözyaşlarını tutuyordu.Kapıyı açıp dışarı çıktım ağaç gövdeleri ve binalara saklanarak ilerdedim.Evi salon penceresini ve kapısını gösteren bir ağacın arkasına saklandım.Clodia düşüncelerinde yanılmamıştı,kanlı 2 ceset boydan boya yerdeydi.Jared in burnu yamulmuştı.Sessizce seyretmeye devam ettim.Adamlarına bişeyler söyleyip dışarı çıktı.Gözelri bir noktada sabit kaldı ve iğrenç bir gülümseme tüm suratını kapladı.Baktığını noktayı gözleriyle takip edince arabayı gördüğünü anladım.Ben saklanmıştım ama Clodia yı Jared in arabalarının içinde bırakıp gitmiştim.Adamlar arabanın yanına gidince soğuk soğuk terlemeye başladım.Tam ağacın arkasından çıkacaktım ki bir el beni bileğimden yakaladı.Çığlığım boğazıma düğümlendi.
arabadaydı bence o geldi