Devam etmicem konuyu kilitlerseniz sevinirim

6


içimde ki his bazı zamanlar hissetiğim kötülüklerden çok daha faklıydı.
Çok daha güçlü çok daha karanlık ve bilinmezdi.
Saat gece yarısını geçmişti hemen kalkıp elimi yüzümü yıkadım dolaptan
bir kot pantolon ve askılı bir bluz çıkardım.( kesinlikle kolu uzun şeylerden hoşlanmazdım .kazaklar vs vs .kışın yine askılı badilerin üzerine mont
giyerdim saçma olduğunu biliyorum ama hoşlanmıyordum)Tanrı'ya şükür ki
sıcak bir yaz günüydü.
Annemin uyuduğunu varsayarak odadan dışarı çıktım ve tahmin ettiğim gibi
annem uyuyordu.merdivenlerden aşağı inerken telefonum yine titredi.
Cebimden çıkarıp açtım.arayan Andy'idi.
"Alo" dedim
"ben geldim seni bekliyorum " dedi Andy
" tamam bende iniyorum "dedim kısık bir sesle
kapıdan dışarı çıkınca Andy'nin uykulu gözleri karşısında şok geçirmiş
gibiydim en yakın arkadaşı kayıpken nasıl bu kadar rahat olabiliyordu.
Sonra benmde uyuduğum aklıma qeldi ve birşey söylemedim.
"merhaba" dedi.
"merhaba" diyerek karşılık verdim.
" şimdi nedeye gideceğiz ve ne yapacağız" dedi.
ona az önce olanlardan bahsetmeli miydim bilmiyordum.
pek umursamayacağından emin olduğum için sustum.
" Eski köprüyü aradınız mı ?" diye sordum
" evet hem de defalarca" dedi
beynimde Nick'in çığlıkları çalkalanırken " peki ya gizli klube? " dedim
Andy gözlerini açtı ve bana dikkatlice baktı.
" ne anlamadım ne klubesi ?" dedi haberi kesinlikle yoktu çünkü
orayı sadece ben Nick , Amanda ( en yakın arkadaşım ) ve Erik
( bende bir yaş küçük erkek kardeşim ) biliyoduk.


7


"bunu unuttuğuma inanamıyorum "dedim ve hemen ana caddeye
çıkmak için yola koyuldum.
" ne klubesiden bahsediyorsun banada söyler misin ?" dedi Andy
" Nick ve ben geçen yaz orayı keşfetmiştik. eski köprünün biraz
ilerisinde ağaçların arkasında ki evi hatırlıyor musun ?" evet diye
kafasını salladı."o evin hemen arkasında yere doğru açılan bir klube
var. Gizli bir yere benzediği için bizde ona bu ismi koyduk "dedim
hemen aklıma Nickle orada yaşadıklarımız qedi ve bir o kadar güzel
ve bir o kadar acıyla dolu bir duygu yaşadım.
"peki bundan neden benim haberim yok"
Sanırım sana güvenmediği için olması gerek demeyi isterdim ama
bu doğru değildi.Nick ona en az bana güvendiği kadar güveniyordu.
"bilmiyorum belkide o kadar önemli olmadığı içindir ve bu ikimizin
arasındaydı" diye yalan söyledim.
" Ne için oraya gidiyordunuz ?" dedi acı dolu bakışlarla.
Tanrım bu çocuk beni gerçekten seviyodu ve ben onu sevmiyordum .
" Hiç sadece yanlız kalmak için " dedim
otoyoldan karşıya geçtik ve ormana doğru yürümeye başladık.
içimde olan korku zaten beni deli ederken Andy'nin beklenmedik bir
o kadar da iğrenç sorusunun karşısında donup kaldım
" Elisa eğer Nick olmasaydı benimle olur muydun ? " dedi
gözlerimi faltaşı gibi açmamdan korkmuş olacak ki geri bir adım attı.
" Ne diyorsun sen. Nick zaten şuan yok .kayıp. (kayıp bu kelimeyi
söylerken bile nefesim kesilecekmiş gibi hissettim ) şimdi burdan
hemen defol git .seni bir daha asla yani mümkün olduğunca
görmek istemiyorum" bana uzun uzun baktı ve bende ona baktım nefret dolu gözlerle..
"Seni seviyorum.Seni öptüğüm zaman senden sadece hoşlanıyordum ama
seni seviyorum hem de Nick'in sevemeyeceği kadar çok seviyorum " dedi.
"defol burdan hemen git burdan " dedim



8





" Tamam gideceğim ama şunu kabul et sen Nick'i sevmiyordun
sadece ona acıyordun"
" dee-fooolll" diyebildim ancak ve hıçkırıklara boğuldum
Arkasını dönmüş gidiyordu ki
"Andy " diye seslendim.Bana doğru döndü ve baktı "Asla sen ve ben
diye birşey olmazdı" dedim
"benim için sen ve ben varız ve bunu sen bile değiştiremezsin "dedi
ve karanlıkta yavaşca gözden kayboldu.
olduğum yere yığıldım bir o kadar yorgun bir o kadar berbat hissediyordum
onu ne kadar sevmesemde kırmak istemezdim.Yüzümü ellerimin arasına aldım
ve hıçkırıklarla ağlamaya başladım.
uzunca bir süre sonra kendime geldim ve tekrar yola koyulamak için ayağa
kalkarken gözlerim benden epeyce uzakta olan bir karartıya ilişti tam
olarak ne olduğunu çözemiyordum ama bir insan olduğunu ve ve gözlerinin
parlak kırmızılığını görebiliyordum çünkü direk olarak gözlerime bakıyordu.
korku içinde kalbimin atışının hızlandığını fark ettim.Aramızda ki mesafenin
uzak olmasına rağmen nefesi yüzümde hissedebiliyordum.Hiç birşey söylemedim
sadece gözlerine kilitlendim.Bir süre sonra nefes alamadığımı hissettim.
GözLerim karardı ve oLduğum yer yığıldım.

. .

gözlerimi açtığımda onun yanımda olduğuna yemin edebilirdim ama tekrar
dikkatli baktığım da yoktu. Gece yavaş yavaş aydınlanıyordu.
Hemen toparlandım ve klubeye doğru yol aldım.Sonunda klubeye
varmıştım ama aklım içeri girmemi söylüyor ayaklarım ise tam aksi
yöne gidiyordu.Bu klube bana hiç bu kadar korkunç gelmemişti.
Son bir cesaretle kapının kolunu cevirdim.Gördüğüm şeyi görmemiş
olmayı dilerdim..hemde hiç birşeyi istemediğim kadar isterdim.
Tanıdık baş dönmesi ve tanıdık bir nefes proplemi bedenimi yeniden sardı.

Nick tam karşımda duvara yaslanmış kendinden geçmişti.Uzerinde sadece
kısa sortu vardı.Bedeni morarmıştı.Nasıl ve neden olduğunu
bilmiyordum ama o ölmüştü.tek bildiğim ve son gördüğüm şey buydu..

O ölmüştü . .