Bir Şizofrenin Hikayesi (4. bölüm 4. sayfada yeni bölüm 8. sayfada gelicek :))

Neler olduğunu anlayamıyorum. İlk gelen otobüse bindik ve Bursa’nın yeşil caddeleri arasından hızla kaderime doğru yol almaya başladık. Annemin yüzünde anlayamadığım bir hüzün var. Anlatmasını istiyorum ama sormaya cesaret edemiyorum. Araba 45 dakikalık yolculuktan sonra hastanenin kampüsünde duruyor. Bana kocaman gelen bir binaya girişimizi yapıyoruz. Annem danışmaya bir yer soruyor ama ilgilenmiyorum. 2 kat yukarı çıktıktan sonra psikiyatri bölümüne geliyoruz. Ne psikiyatri mi napıcam ben burada yaa beni niye buraya gönderdiler .

-Anne neden buraya geldik


-Senin iyileşmen için


-Ama ben hasta değilim sadece bayıldım.


-Sadece konuşucaksınız bi sorun yoksa zaten çıkıp gidicez.


Psikiyatri departmanının önündeki koltuklardan birine oturdum.içerden adımın okunmasıyla beraber annemin olduğu yere girdim. Yan yana sıralanmış 3 odandan pembe kapılı olana girdik.doktor sahte bir gülümseme gönderip önündeki kağıt yığınına döndü.20’li yaşların sonunda sert kaba üstelik sinir bozucu bir tipti. Kocaman bir herneyseyle odayı incelemeye başladım. Çok büyük bir oda sayılmazdı. Arkada küçük bir pencere vardı. Onun önünde de adamın masası. Ben odayı incelemeye dalmışken aniden gelen sert sesle irkildim. Doktor bana kalın bir kağıt tomarı uzatmış doldurmamı söylüyordu. Başımla onayladım ve doldurmaya başladım.


Aradan ne kadar zaman geçti bilmiyorum. Ama bana asırlar gibi geldi. Yaklaşık 70 sayfa test çözdüm. Bilgisayara ne kadar oturuyorsunuz gibi garip sorularla dolu . doktor bizi bekleme salonuna tekrar aldı. 1 saatlik can sıkıcı beklemeden sonra annemi odasına aldı. Sonrada beni çağırdı.


-Hastalığın nedeniyle seni hastanemizde misafir etmemiz gerekiyor.


-Ne hastalığım var ki


-Paranoid şizofreni ama sen şimdi bunlarla ilgilenme sadece keyfine bak burada birsürü arkadaşın olucak.


Hasta bakıcı’yla beraber 7. kata çıktık. Karanlık koridorda ilerlerken çığlıklar kulağıma tırmanmaya başlamıştı bile. Kalın camlı bi kapıya geldik ve zile basıltı. İçerden 30 lu yaşlarında bir adam çıktı ve kapıyı açtı. Kapı açılırken isterik çığlıklar atan bir erkek sesi kulaklarımı tırmaladı. Hasta bakıcının hoşuma gitmeyen naziklikteki sesi koridoru çınlattı:


“psikiyatri koğuşuna hoş geldiniz.”