YANLIZLIĞIN ÖYKÜSÜ_Zamanın Ne Getirdiğini Bilemezsin!

Kısa sayılır lütfen sonuna kadar okuyun..


YANLIZLIĞIN ÖYKÜSÜ
(Bölüm 1)
Uzun zamandır deniz kıyısına gelmemiştim. Beni yıllar sonra buralara atan yanlızlığım oldu.Çocukken ne zaman yanlız kalsam, ne zaman canım sıkılsa soluğu deniz kıyısında alıyordum.Şimdi olduğu gibi...Gözümden akan yaşlardan yüzüm sırılsıklam olmuş, gözlerim kızarmış ve şişmişlerdi.Yanımda kimse yoktu.Kimse hayatım boyunca ne yanımdaydı ne de arkamda.Tektim, sonsuza dek sürecek sandığım yanlızlığım ve ben...
Ailemle aynı evde oturmama rağmen hiçbir derdimi, hiçbir sorunumu dinlemiş değillerdi.Arkadaşlarım ise, yalanlar üzerine kurulmuş ve sahte kişilerden oluşuyordu.
''Hayatım bu kadar boşken, yaşama amacım yokken neden yaşıyorum ki?''hayır!böyle düşünmemeliyim.Elbette günün birinde benim de arkadaşlarım olcak, bende tam anlamıyla gerçek bir aileye sahip olacağım...''Kendini kandırıyorsun''.''KAPA ÇENENİ!''.Tamam diye düşünüyorum, kendi kendime konuşmaya başladım gene...Ne yapıyım konuşçak arkadaşım mı var ki?Bu yüzden midir bilmem bir şeyler var içimde... Bütün insanlara karşı oluşan bir nefret...soğukkanlılık...acımasızlık...
Gözümdeki yaşlar tükenecek gibi değil.Kontrol edemediğim bozuk bir musluk gibi gözlerim.Onu tamir edecek kişi yok ya da henüz hayatıma girmedi...Hayatımın akışı beni çok sıkıyor.Okuldan eve, evden okula...Tüm sıkıntımı denize atmaya çalışıyorum.Ve bu soğuk kış gününde denize girmek gibi çılgın bir istek büyüyor içimde.Ama bunu gerçekleştiremiyorum.Denize girmek yerine kumun üstüne yatıyorum.Yüzüme düşen yağmur tanelerinden yağmurun yağdığını farkediyorum.Deniz, dalgalarını hırçınlaştırmaya başlıyor.Öylece oturup dalgaların akışını seyrediyorum.Sırılsıklam olduğumun farkındayım, üşüyorum ama eve dönmeyi hiç istemiyorum.Evde beni bekleyen kişileri görmek istemiyorum...
Bunları düşünürken göz yaşlarım kuruyor.Eve gitmek için gözlerimin eski haline dönmesini bekliyorum, en azından daha iyi olmasını...Hava kararıyor.Batan güneşin denize yansımasını seyretmek bi hayli hoş...Güneşin batmasıyla evin yolunu tutuyorum...
Eve gelmemle babamın kapı gibi suratıyla karşılaşıyorum.Bağırıp çağırıyor, aldırmıyorum.Tek umudum ağladığımı anlamaması.''lütfen anlamasın,lütfen!''Ama neden ağladığımı sormadığına göre gözlerimin daha iyi olduğunu düşünüyor ve seviniyorum.Babamın vızıltıları kesilince odama gidiyorum.Kapıyı sertçe kapatıp aynanın karşısına geçmemle donup kalmam bir oluyor.Gözlerimin ağlamaktan kıpkırmızı olduğu çok belli ve şişlikler hala yüzümde!Babamın bana verdiği değer bu kadar meğer!Zaten oğlu değil kızı olduğunu öğrenince anneme tavır yapmamışmıydı?Ben küçücük bir bebekken benden nefret etmemişmiydi?Herneyse artık onu önemsemediğime göre bu konuyu kapatabilirdim.Ama annem azda olsa beni severdi.O neden bana gelip bişeyler demedi?Demek artık oda....Düşüncelerimi kapı sesi böldü.Gelen annemdi.
''lütfen ağladığımı farketme anne!''içimden bu kelimeyi kaç kez geçirdiğimi kim bilebilir...
''tatlım, sen iyimisin?''
''iyiyim anne.''sesimin çatlak çıkmamasına sevinmiştim ama hala ıslak olduğumu ve annemin beni süzdüğünü farkedince soru yağmuruna tutulacağımı anladım.
''neden yürüyerek geldin?''bu da ne demek oluyordu?
''ha?''diyebildim sadece...
''üstün ıslak, neden beni aramadın?Gelir seni alırdım!''gözlerimi farketmemesi dikkatimi çekmişti.Ya da görmemezlikten mi geliyordu?Belki de böylesi daha iyiydi...
''bir dahakine ararım''dedim ve gülümsemeye çalıştım.
''hadi üstünü değiş, üşütme.Ve sonra da yemeğe gel küçük hanım.Babandan da özür dilemelisin!''yemek kısmını anladım, beni düşünüyodu.Ama baba kısmı?Lanet olsun o adamı görmek bile istemiyordum...Ama annemi kırmamak için yemek yemeğe karar verdim.
***********************
(Bölüm1 sonu)

teşekkürler.. belki devamını getiririm

addie487 demiş ki:teşekkürler.. belki devamını getiririm

ne belkisi ybb at çok güsel yb bekliyorum

ozaman yeni bölüm yarına ilham gelirse yazabilirim bugün

Kızın her istediği gerçek mi olcak...

Bence güzel yb

çok güzeL yaaa süperdiii Gerçek hayatı çok iyi yansıttınn bebeğimm YBYB !!!

(BÖLÜM 2)
Karnımı doyuracak kadar yedikten sonra bir an önce burayı terketmek istedim.Onun iştahlı iştahlı tavuğunu yemesi midemi bulandırıyordu.
''ellerine sağlık,anne.''dedikten sonra annemin bişey demesine fırsat vermeden odama çekildim.Ders çalışmak istemiyordum.Uykum yoktu.Bilgisayar da bile vakit geçiremiyordum.Yanlızlığım tek sorunumdu.Yutkunmaya çalıştım ama tükürücüğüm boğazımda düğümlendi.''hayır!'' dedim içimden.''hayır, ağlamayacağım!''Sonra mutluluğun hayalini kurmaya çalıştım.Acaba nasıl bir şeydi?Ben tahminler yürütürken uykum geldi, daha fazla dayanamadım uyudum...
Günlerdir devam eden kabuslarımdan birini görüyordum gene.Bomboş bir arazide geziniyordum.Yanılmıyosam burası bir çöldü..Sanki ayakkabılarım ıslakmış gibi geçtiğim her yerde çamur izleri oluşuyordu.Yolunda gitmeyen bir şeylerin olduğunu hissediyordum.Ayakkabılarım ıslak olmadıklarını biliyordum ama oluşan çamurlar nedeniyle ayakkabımın altına bakma isteği duydum.Ayakkabılarımı incelerken adımı söyleyen bir sesle irkildim.
''Stephen''Bu ses bana tanıdık gelmemişti.Korkuyordum çünkü tanımadığım birisi adımı nasıl bilebilirdi ki?Ama nasıl olduysa arkamı dönüp sesin geldiği yöne bakmaya başardım.Hafif çöl yelleri estiği için gözümün bulanık görüyordu.Ama görebildiğim kadarıyla yapılı bir cüsseye sahip bir erkekti.Boyu benden uzun olmalıydı.Yüzüne baktım ama göremedim.Daha iyi görmek için gözlerim kırpıştırdım.Gözlerimi açtığımda o yoktu.''hey'' diye bağırdım.''Kapa çeneni''Bu sesi tanıyordum arkamı döndüm ve babamın sulietini gördüm.Her şeyi mafetmelimiydi?Rüyalarımda ne işin var diye bağırmak istiyodum ama telefonumun zil sesiyle uyandım.Okula gitme vakti...
Hazırlanmam 15 dk mı almamıştı.İki saatte süslenen kızlardan değildim.Babamdan önce okula gitmem benim için çok avantajlıydı.Böylece okula asık suratla gitmiyordum.
Okul yakın olduğu için yürüyerek gidiyordum.Yolda Angela'yla karşılaştım.Angela bizim sınıfta çok çalışkan olmayan, kahverengi gözlü,kumral bi kızdı.Kavrulmuş teni ona ayrı bir hava katıyordu.O kadar güzeldi ki okulun en popüler kızı onunla sataşıp duruyordu.Bir keresinde Angela'nın gelmedği gün Shams(okulun en popüler kızı.1.70 boylarında,sarışın ve mavi gözlü bi kız.Çok güzel olmasının dışında ailesinin çok zengin olduğuylada ünlüdür!) bana eğer Angela'yla konuşmayı kesmessem hakkımda dedikodu çıkarıcağını söylemişti.O zaman onu gale bile almamıştım ama bu sonradan başımı belaya sokacaktı. Angela'yla her gün okul kapısına kadar yürürdük.Daniel yani Angela'nın erkek arkadaşı onu okul kapısında karşılar ve gün boyu beraber takılırlardı.Bense sınıfa gidip sessizce derslerin başlamasını beklerdim.Bugün öyle olmamıştı.Danielin yanında bi erkek arkadaşı daha vardı ve Daniel arkadaşını işaret ederek''Peter'' dedi.Peter a dönüp beni göstererek ''Staphen''dedi.El sıkıştık. Daniel juice(okulun yakınlarındaki küçük bir cafe) a gittiklerini onlara katılıp katılamayacağımı sordu.Her gün aynı şeyleri yapmaktan sıkılımştım.Hiç düşünmeden ''tabikii'' dedim.Hep birlikte juice a gittik.Juice da Daniel ile Angela yan yana oturdular.Ben de Peter'ın yanına oturmak zorunda kaldım.Peter kendinden bahsetti.Tokio'ya Phoenix'den yeni taşınmışlar.Daniel'le babaları aynı işte çalışıyorlarmış.Bir abisi varmış.Kitap okumayı severmiş...Bütün bunları bana anlatması tuhaf gelmişti.Ama hoşuma da gitmişti.İlk defa bir arkadaşım olduğunu hissetmiştim.Bende ona denizden bahsettim.Denize girmeyi çok sevdiğimi..Tek hobimin yüzmek olduğunu...Bunlar çoğu kişiye tuhaf gelmiştir ama Peter anlıyomuş gibi bakıyodu.Okul zili malesef burdan duyuluyordu ve biz geç kalmayı istemiyorduk.Okula doğru yürürken de Peter'le sohbet ettik.Malesef ki aynı sınıfta değildik ama tenefüste yanıma geleceğine söz verdi.
Peter çok tuhaf bir biçimde sözünü tutmuştu her tenefüs yanıma geldi.Son tenefüs gözlüklerime kafayı takmıştı.
''Gözlük sana çok yakışmış''dedi birdenbire.Çok şaşırdım çünkü gözlük kimseye yakışmazdı.Herkez lens takmayı tercih ederdi ama ben babama söz geçirememiştim.
''Ha?''deyiverdim.Çok komik bir görüntü çizdiğim ortadaydı.Yanaklarım kızardı çünkü Peter bir kahkaha attı.Ve sonra gözlüklerimi çıkardı.
''Peter!'' diye çıkıştım ama gözlükleri geri vermedi.Numaralarını felan inceledi ve sonra;
''Şu an görüyosun, bu uzak yada yakın değil, bulanıkmı görüyorsun?''diye sordu.Afallamıştım, tüm bunları nerden biliyordu?
''E-evet ama nasıl?''diyordum ki lafa daldı.
''Babam göz doktoru, bir kaç tüyo öğrenmem iyi oluyor''dedi ve göz kırptı.Bana hem şeker hemde çok artist göründü ve
''hıııı'' diyebildim.Son ders zilide çaldı derse girdik.Ders tarihdi ama dinlemiyordum çünkü aklım Peter'daydı.Daha onu 1 gün bile tanımıyordum ama ona güvenmiştim ve o benim en yakın arkadaşım olabilirdi.Acaba rüyamdaki o muydu?diye düşündüm.Ama onun olmadığını hissediyordum.Rüyamdaki kişi daha büyük ve daha kaslıydı.Peter'ında kasları vardı ama çok dikkat çekmiyolardı.
(BÖLÜM 2 SONU)

hayatımm yine süperdiiiiiii
PETERR <3 Umarim bir kötülük yapmazz hihihihi
YB süperdii ama bir YB daha göz çıkarmaz umarım

göz çıkarmaz derken..?
yazmayı çok seviyorum ama uykum geldi saçmalayıp bozmak istemiyorum

YAa biz kıbrısLıların bir deyimi diyebilirimm Elinde hazır varsa bir tane daha atarmısn ? ama yoksa seni zoRLamayaLımm Ama yetenek yeni nesilde maşaLLAh yanii

evet sende bunların arasındasın bence;)

aslında yazabilirim şimdi aklımda bişeyler var başlıyorum ne kadar zamanımı alır bilmiyorum ama .S

Şimdi başLama şimdi değmez zatenn yorgunsundur sakin kafayla yaz senn Hatta doğru yatağa gitt bence

bölüm 3 ün bir kısmı ¤ тσяу ¤ için

‘’Peter ha?’’ Angela ‘nın dediklerini duymazdan gelmişim gibi yaptım. Buda ne demek oluyordu şimdi?
‘’sanırım yeni bir aşk doğuyor’’ Angela ‘nın bu kelimesi ağzımı açmama yetti.
‘’aşk mı? Peter mı? Ah… Hayır!’’Bu sözlerle ben bile ikna olmazdım ama Angela ‘nın böyle düşüneceğini hiç ummamıştım. Hem bu nerden çıkmıştı? Ortada böyle bir şey yoktu. Üstelik bugün tanışmıştık bunu nasıl düşünebilirdi ki ?
‘’yapma ama tüm gün yanındaydı!’’dedi

‘’Angela gerçekten öyle bir şey yok bunu aklından çıkarmalısın. Peter sadece arkadaşım olabilir. Gerçekten çok tatlı bir çocuk ama ben onu hiç öyle düşünmedim ki’’dedim. Angela dönüp beni süzdü ve ‘’bir şey varsa…’’ diye cümleye başladığı anda onu susturdum ‘’yok!’’sesim bayağı yükselmişti utandım ve yanaklarımın kızardığını hissettim ‘’olsa ilk sana söylerim, bunu biliyor olmalısın, tek dostum sensin yenisi ekleniyor sadece’’ dedim ve gülümsedim.

Angela da bana gülümsedi ve ‘yeni bir dost ha’ dedi. Neyse ki bizim evin önüne gelmiştik. ‘hoşça kal’ dedim ve son sözlerini unutmaya çalıştım. Ya herkes öyle anladıysa? Of! Bir arkadaşım bile olamayacak mı sanki? Nefret ediyorum insanlardan… Hiçbiri beni anlamıyor. Hiçbiri beni dinlemiyor sadece yargılanıyorum!


Annem evi temizliyordu. Çok yorulmuş olmalıydı, odama çıkıp üstümü değişip ona yardım etmeliydim. Odama çıkacakken annem bağırmaya başladı ‘beni düşünüp yardım etme inceliğini gösterdiğin için teşekkürler,’ hah? Bu kadın hiç bir şeyin farkında değil ve kalbimi kırıyor. Ama takmamaya çalışacağım. ‘üstümü değişip geliyorum, anne! ’dedim.
‘bir zahmet’ dedi. Yanlış duymuş olmalıydım. Anneme bazen çok sinir olabiliyorum ve şuan o anlardan bir tanesiydi ve tek kelime daha ederse bende bağırmaya başlayacaktım. Neyse ki sustu! Anneme yardım ettikten sonra çok yorgun olduğumu fark ettim. Odama çıkıp duş aldıktan kendimi yatağa attım. Sabah uyuyamam normalde ama bugün üstümde bir ağırlık vardı. Hayallere dalmak istedim ve aklıma sabah ki rüyam geldi. O çocuk… Kimdi acaba? Keşke rüyamda onu görsem diye düşündüm. Ve uykuya daldım…


İnanamıyorum gene aynı çöldeydim ama bu sefer bir farklılık vardı. Onu görebiliyordum bana eliyle gelmemi gösteren bir işaret gönderdi. Karasızdım.
‘kalbini dinle’ dedi. Kalbimi dinlemek istiyordum ama tek duyabildiğim deli gibi çarptığıydı. Yüzünü gene bulanık görüyordum ama bu sefer onu net görmeye çalışmayacaktım. Sonucunu biliyordum ve onun gitmesini istemiyordum. Tuhaf bir duygu biliyorum ama henüz yüzünü bile görmediğim birinden nasıl bu kadar elektrik alabilirim?
‘kalbini dinle’ sesi o kadar yumuşacıktı ki ruhuma işliyordu. Kalbim ona gitmemi istiyordu. Yürümeye başladım. Gülümsediğini görebiliyordum ama yüzü hala bulanıktı… Elini uzattı galiba tutmamı istiyordu. Bu sefer ben aklımdan geçirdim ‘kalbini dinle’ . Elimi elinin üstüne koydum.
‘gözlerini kapat’ bu bir emirdi ve ben itaat ettim. Gözlerimi açtığımda o yoktu ama kendimi deniz kıyısında buldum. Bu mümkün olabilir miydi? Her şey o kadar gerçekçiydi ki rüya gördüğümü unutmuştum. Denize doğru ilerledim. Kokuyu içime çektim. Bu kokuyu çok seviyordum. Sonra arkamı döndüm o yoktu bu sefer babam da yoktu. Kendi etrafımda dönmeye başladım sonra denize takıldı gözlerim ve uzaklara… o boğuluyordu… ‘hayır!’ diye çığlık atmamla uyanmam bir oldu.

jamesedat demiş ki:Kızın her istediği gerçek mi olcak...

tüm tadını kaçırdın

neyseki çok yaklaştın ama tutturamadın. iyi bir okuyucusun bence detayları kaçırmıyosun

Saol:) Tadını kaçırdığım için özür dilerim...

SoğoL tatLımm çok güzeLdiii amaaa Kim boğuluyoryaa ? YBBBBBB lütfennnnnnnnnn ....

jamesedat demiş ki:Saol:) Tadını kaçırdığım için özür dilerim...

şaka yapmıştım ne olcak kaçsın tadı yeni tadlar eklerim

bu neydi şimdi

addie487 demiş ki:

jamesedat demiş ki:Saol:) Tadını kaçırdığım için özür dilerim...

şaka yapmıştım ne olcak kaçsın tadı yeni tadlar eklerim

Bunu için
teşekkür manasında

YBbbbb nerde yaaa

yazmaya başlarım birazdan