tarafından HouSeOfNighT-NaLa Ptsi Şub. 08, 2010 6:03 pm
1 KISIM
TOPLAYICILARDerme çatma yatağımda hızlıca dönerken kendimi yerde buldum. Yine kabus görmüştüm bana artık çok olağan ve doğal geliyordu. Mataramı açıp kalan son damla suyumuda içtim ve derin bir iç geçirdim. Su bulmak çok zor hale geldi önceleri sokaklarda çok rahat gezebiliyorduk şimdi ise bize ait olmayan apartmanlarda sessiz ve ışıksız yaşıyoruz. Çipi gün geçtik daha fazla geliştiriyorlar ve insanları savaş aleti olarak kullanıyorlar. Bizleri yakalamaları için eğitiyorlar ve insanlığa dair akıllarında kalan şeyler sınırlır; yemek, içmek, - Buna şarhoş olmakta dahil - zorda olsa konuşmak ama diğer özellikleri gün geçtikçe gelişmekte bizse hergün birilerini kaybetmekle yetiniyoruz. Teknolojinin nimetlerinden yararlanamıyoruz onlar ise teknolojiyle boğulup yaşamlarını devam ettiriyor tek yaptıkları ya da yapabildikleri ülke elle geçirmek ve alaıp satmak. Yuvarlandığım yerden toparlanarak tekrar yatağa girdim. İki gündür düzgün uyuduğum söylenemez. O sırada bana yaklaşan ayak sesi gittikçe artmaya başlamıştı. “ Toprak çabuk kalk toplayıcılar geldi.” silahım Berk’in alnındaydı. “Lanet olsun Berk şunu yapmaktan vazgeç.”diyip yorganımı üstümden attım silahı alnından çektim. Şu güzelim ülkemde uyku bile haram hale gelmişti. Hızlıca ablamın yanına gittim, uyanması gerekiyordu. “ Abla kalk toplayıcılar…” tereddüt etmeden fırlamıştı ve sağlam bir yumruk geçirmeyide unutmadı kendimi ablamın şefkatli kollarında buldum. “ Özür dilerim ablacım.” Ablamın en kötü huyu iş işten geçmiş be ablacım ama bünyemde, bedenimde artık ablama alışmıştı. Tepemizde dolaşan helikopteri duyabiliyordum. “ Ne yani bizim için yolladıkları en iyi şey bu mu?” Gizem yine aşağılıyıcı tavrıyla rakibimizi küçümsedi. “ Yanlış hatırlamıyorsam son toplayıcı az kalsın seni yakalıyordu.” Berk’in kahkahası helikopterin ışıklarının bize doğru dönmesine neden oldu. Gerçi bize yolladıklara şeye bakınca tam bir helikopter değilde helikopter-cikti ama rakibi küçümsememeyi öğrendik küçük bir kız hepmizi çok güzel benzetmişti ama ablam onun icabına bakıp bizi kurtarmıştı. Biz insanları öldürmüyoruz - Zorunlu kalmadıkça- bayıltıp kaçmak bize daha insancıl bir davranış gibi geliyor ve onlarla aramızda ki fark böyle belli oluyor. -Çipler dışında-
……..
Biz ailerimizi büyük toplama gününde kaçırıp saklanabilen sayılı kişilerdeniz ama yaptığımız bu hareket dünyayı tetikledi ve artık herkes gruplar halinde kaçmaya ve yaşam mücadelesine katılmaya başladı ama olanlar yüzünden güvenlik üst seviyeye ulaştı artık kaçmak çok zorlu oldu ve grubumuz kalabalık sayılır. Gençlerimiz çok az ben, Berk, Gizem, Ablam - Güldem - ve Tuğcan, orta yaş çoğunlukta ve bir tek çocuk var. Tek eğlencemiz ve yaşam kaynağımız. Anne ve babalarımız kaçmaktan çok yorgun ama pes etmeye niyetleri yok en azından biz olduğumuz sürece. Hepimiz dinç gençleriz. Özellikle Berk kasları gerçekten işimize çok yarıyor. Kapkara saçları ve esmer teni sayesinde karanlıkta zor seçilir. Bense konuşma ve koşma konularında iyiyimdir. Ablam kaslı vücudu ve uzun saçları ile iyi bir rolcü sıkı bir güreşçidir. Tuğcan gözcümüzdür çok az uyur ve Gizem çenesiyle adamları kaçırma dışında testislere tekmesi çok meşurdur. Annelerimiz yemek yapma ve bulmada, babalarımız ısınmada ve silah sağlamada bir numaralar grupta işe yaramayan yoktur arada düşmana karşı nutkumuz tutulsada koşmayı ve yaşam savaşını öğrendik iki yıldır göçebelerden farkımız yok.
Aklımdan binlerce şetin tasviri dönerken dışarısını unutmuştum.Helikopterin sesi git gide yaklaşarak yüksek çatının tam üstünde durdu dev kıskaçlarla tavanı çekti şimdi kabak ortadaydık ve açık hedeftik.
Konunun hakını veremedim çok üzgünüm En son HouSeOfNighT-NaLa tarafından Ptsi Şub. 08, 2010 6:09 pm tarihinde değiştirildi, toplamda 1 kere değiştirildi