''''''''^^^^^^+++KUSURSUZ+++^^^^^^''''''''''''

Umarım beğenirsiniz aslında kapanan sitemizde yayınlıyordum,,simdi de burda devam edeceğimm..
BÖLÜM 1:Newyork merhaba
Gecenin yoğun sessizliği çıkar ortaya puslu bir günün ardından o kadar sessizdir ki bir insan sesi duymaya hasret kalırsınız.Çıkarsınız sokağa bir insan sesi duyabilmek için…

Gece sessiz,hafif bir rüzgar esiyor,değiyor yanaklarıma.Yağmur yeni yağmış olacak ki yerler,trafik lambaları sessiz..Ben de ıslağım,gözlerim ıslak,kalbim düşüncelerim ıslak,karanlığa gömülmüş bir karınca gibiyim...Bağırmak istiyorum,yada çığlık atmak.Ama gene de sessizce yürüyorum.Üniversitede ilk yılım olacak..18 yaşımdayım.Newyork a Türkiye den geldim .Evden yeni ayrıldm ama ailemi çok özledim..Keşke onlarda gelebilselerdi.Babamın,annemin işi kardeşimin okulu derken onlarıda peşimden sürükleyemezdim tabi.. En azından abim burada,oda master yapıyor ama bir sene sonrada o da dönücek.. oda başka bir semtte oturuyor.sonra arkadaşlarım …onları da özledim….Newyork sokakları Manhattan ın gökdelenleriyle çevrili ilk defa dışarı çıkıyorum,Dışarısı çok kalabalık olarak tahmin edeceğim, bu büyük şehrin seçkin sokağı sessiz,insan yüzü göremiyorum aslında korkmuyor değilim,ama merakıma yeniliyorum ve büyük ışıklar çıkan sokağa dönüyorum.Heyy,birdenbire kalabalıklaşıyor sokak.Ne olduğumu şaşıyorum.Abimde kalırdım ama oda bazı dostlarıyla kalıyor.Bir kızın onların kültüründe 4 erkekle birlikte kalması pek bir sakıncası yoktur ama biz Türkler bu konuda oldukça hassasız.Özellikle de ben.Her neyse gece hayatına pek alışık olmayan ben o yoğun ışık saçan yere giriyorum.E biraz heyecanı bende tatmalıyım,umarım başıma kötü bir şey gelmez.İlk kapıdan girdiğim anda uzunca bir merdiven çıkıyor karşıma.Bir de kimlik isteyen goril gibi bir adam .Kimliğimi gösteriyorum.Eee artık 18 imizdeyiz yani.Annem buraya girdiğimi duysa olacakları düşünmek bile istemiyorum.O uzun merdivenleri iniyorum.Sağır olacağım sanırm bu nasıl bir müzik sesi.bulduğum ilk boş masaya geçiyorum.Ve bana özgü bir tavırla bir soda istiyorum.Dans eden gençler,birbirini öpenler(öğğğğ),konuşmaya çalışanlar,birsürü saçma insan.Karşı masadan bir çocuk kalkıyor,taş çatlasa 22-23 yaşlarında yanında da kız arkadaşı gibi görünen bir kız elini tutuyor,tam o anda çocuğun gözleri beni buluyor o ne gözler öyle,ona baktığımı anlamış diye geçiyor aklımdan yanındaki kız geriliyor bana bakan çocuğu kendine çeviriyor.Bense gelen sodamdan bir yudum alıp, dışarı çıkıyorum ve eve doğru yol alıyorum.Eve giderken düşündüğüm ise o gözler oluyor,boşver diyorum kendime nasılsa birdaha göremiyeceksin…

Uyandığımda karşımda iki göz dikilmişti,o gözler…Gözlerimi kırpıştırdım,yok olmuştu.Dün akşam ki sefaletimi hatırlıyorum da kendimi avutmamı sağlayacak en ufak bir delil yok elimde.Saate bakıyorum.Kahretsin okula geç kaldım.İlk günden her neyse deli gibi oraya buraya koşuşturuyorum.en sonunda evden çıkmayı başarıyorum.Babamın 18.yaş günümde aldığı mini cooper ıma biniyorum.Okulun kapısından girerken kendimi bir garip hissediyorum.Arabayı park edip,okula doğru yürüyorum.Yanımda hiç arkadaşımın olamaması garip geliyor kendimi boşlukta gibi hissediyorum.İlk olarak sınıfımın yerini öğrenmek için müdürün odasına yol alıyorum.Kapıyı tıklatıyorum ve içeri giriyorum.İlk gözüme çarpan şey adamın oldukça kabarık ve çok uğraşılmış saçları oluyor.Sanki inek yalamış gibiGülme arzumu bastırıyorum ve boğazıma tıkıyorum.
-Affedersiniz efendim,diyorum.Adam bana bakıyor’Ben ders programımı almak istemiştim de ayrıca sınıfımın yerini öğrenmek istiyorum.
‘İsminiz neydi’diyor,gözleri bana dikilmiş.Olduğum yerde cevaplıyorum.
‘Helin Gökalp’diyorum.O zaman iyice gözlerini dikiyor ve gülümsüyor.’Türk müsünüz?’
‘Evet efendim’
‘Benim eşim de Türk,diyor’Gülümsüyorum ‘Ne güzel ‘diye cevaplayabiliyorum sadece.Çünkü pek söylenecek bir şey bulamıyorum.Nihayet bilgisayardan listemi çıkartıyor elime bir faküle haritasıyla birlikte veriyor.Ehh hadi bakalım hayırlı olsun.Kağıda bakıyorum.
Müdürümüzün ismini görüyorum ve
‘İyi günler Bay Thomas’.diyorum oda hafifçe bir gülümsemeyle karşılık veriyor.Odadan çıkıyorum.Büyük bir bina burası hariteyı okumaya başlıyorum off amma da karışık benim sınıfım bu binada değil diğerinde sanırım.Hızla yol alıyorum tam yürüken ayağım takılıyor ve önümdü duran şanssız insanın üzerine düsüyorum.Çocuğu da kendimi de yerde buluyorum.E hayli komik bir durum tabi ki.Sonra özür dilemeye başlıyorum o kadar çokm diliyorum ki sonunda çocuk başını kaldırıyor gülümsüyor ‘Haddi amaa alt tarafı üzerime düştün ‘diyor bende yanında duran arkadaşlarıda gülmeye başlıyoruz iyice yaklaşıyorum elimi uzatıyorum.
‘Ben Helin’diyorum.Az önce pek dikkat edemediğim yüzüne bakıyorum off çokk tatlı Masmavi gözler ve hafif sarıya kaçan saçlar yanaklarsa al al mükemmel ayağa kalkıyor off baya uzunmuş diye geçiriyorum aklımdan.
‘Bende Brad .diyor.elini sıkıyorum.Eyvah derse geç kaldım.
‘Gitmem gerekiyor sonra görüşürüz.’diyorum ve elime kenetlenmiş olan ellerini bırakıyorum diğerinden daha büyük olan binaya doğru koşuyorum.Arkamdan ’Hey hangi fakültedesin’ diye soruyor.Başımı çeviriyorum ve olabildiğince yüksek sesle ‘TIPPP’diye bağırıyorum ve olabildiğince hızla koşuyorum.
Kendi kendime:
-Hadi nerdesin,nerde bu sınıf yaa,diye sesleniyordum.Hmm,en iyisi sormak sanırım.Hademeye doğru ilerlerken biri bana çarptı, koşuyordu.Az önce kendim de yaşadığım için sesimi çıkarmadım yüzüne baktım somurtuyordu sanki bir yerden tanıdık geliyor.Hey bi Dakka buu dün akşam ki kız değilmiydi,oda bana tip tip baktı. Anlayamadığım bir şey söyledi sonra sınıfa koştu.Bense yerleri süpüren hademeyi dürtükleyip,özür dileyerek sınıfın yerini sordum.Oda bana garip bir şey görmüş gibi baktı.Sonra hemen karşıdaki sınıfı gösterdi ve işine döndü.Bende sınıfa koşar adım yürüdüm kapıyı tıklattım ve içeri girdim.Sınıfa girer girmez tüm gözler bana çevrildi e tabi malum bu kadar geç kalarak tüm dersi bölmüştüm.Öğretmen de bana sinirli gözlerle bakıyordu.Yanına gittim ismimi söyledim ve özür diledim, ben konuşmaya başlar başlamaz yüzünde tatlı bir gülümseme belirdi.Ne garip insanlardı şu Newyorklular…
-Yerinize geçebilirsiiniz Miss Gökalp,dedi.
-Teşekkürler efendim,dedim ve bana çevrilmiş gözlerden sinerek yerime geçtim.Herkesin yeri özel olarak ayrılmıştı benim ki sol orta köşedeydi ve daire biçiminde dönen koltukların en baş köşesiydi.Yanımda masmavi gözlü,yanaklarından şekerlik akan bir kız oturuyordu.Öbür yanımda ise saçları dikilmiş kirpi gibi olmuş (kendimi bildim bileli saç dikilmesinden hoşlanmam)bir çocuk oturuyordu,nasıl bir tıp öğrencisiydi bu böyle Bana dönüp ikiside gülümsedi bende afallanmış bir halde gülümsedim,bana gerçekten garip bakıyorlardı,sanırım nedeni okulda tek Türk ün ben olmamdı.Bu orada kirpi çocuğu sevdim sanırım.Gülümsemesi bir kere kişiliğinin güzel olduğunu gösterir.Her neyse hocamız listede okuduğum adıyla Bay Flipp in bakışları bana yöneldi ve:
-Neden Türkiye de değil de,Newyork ta okumak istediniz Miss Gökalp?dedi.
Haliyle sasıran ben ağzımı açtım hiç bozuntuya vermeden cevapladım:
-Newyork ta okumayı istememin sebebinin yoğun hayaller olduğunu söylemek zorundayım Bay flip.Küçüklüğümden beri Beyin cerrahi konusuna yoğun ilgi duymusumdur ve bu konuda ilerleme çabasıyla yıllarca araştırmalar yaptım,üzülerek gördüm ki gerek genetik mühendisliği gerek beyin cerrahi çalışmalarında Türkiye yoğun ilgili değil,benim amacım mesleğimde en iyi olmak,mesleği okuyup sadece maddi yönden güç sahibi olmak değil hayat kurtarmak ki ben ülkeme faydalı olabileyim ve buradaki bilgimi kendi geleceğim olan torunlarımla paylaşabileyim.
Hocamız ciddileşerek:
- Düşüncelerin gerçekten güzel benim güzel kızım,eminim amaçların seni birçok kişinin önüne geçirecektir’dedi.Tam o sırada kapı tıklatıldı.Bay Flip:
- -Girin…Herkimse girdiğinde bilekliğimi düşürdüm,koltuğumun altında aramaya başladım başımı eğdiğim için konuşmaları tam duyamıyordum.Ardından bilekliğimi buldum her nedense ayağa kalktım tam o sırada iki çift ela-kahverengi gözle karşı karşıya kaldım…..
- Bir dakika yanlış gördüm sanırım,hayır hayır o olamaz.Off inanmıyorum,halbuki daha yeni yeni aklımdan çıkmaya başlamıştı.Tamam bu üniversitede olabilirdi ama bu bölümde olması insana tesadüfün bu kadarı dedirtiyordu.Sakin olmalıydım,yavaşça :
- -Affedersin.dedim ve yerime oturdum.Oda bana bakakalmıştı Sonra kendine geldi ve:
- -Hayır önemi yok dedi.Az önce o kadar burun buruna kalmıştık ki nefesinin ferah kokusu hala içimi sıyırıyordu.Bay Flipp:
- -Harry,üniversitemizin çalışmalarını ve yapacağımız gezileri özetlemeni istiyorum.Lütfen hemen başla,dedi.Heralde bu çocuk bizim bölümde değildi bir an üzüldüğümü hissettim,her neyse arkama döndüm Harry bir şeyler hazırlıyordu laptap ını çıkardı o sırada sınıfın tam karşısına bir ışık düştü büyük harflerle Newyork Üniversitesi yazıyordu.Sonra aniden konuşmaya başladı:
- Ben yardımcı öğretmenlerinizden Harry Mccart,size üniversitemizin işleyişi ve kuralları hakkında bilgi vereceğim,dedi.Hey ne öğretmen mi hadi ama olamaz o kadar büyük göstermiyordu tabi ki de değildi.Yardımcı öğretmen…O konuşurken ben derin düşüncelere dalmıştım,garip sesi o kadar güzel geliyordu ki…Hey kendime gelmeliydim.Tam böyle akıp giderken çalan bir sesle irkildim Bay Flipp:
- Dağılabilirsiniz,dedi ben ayağa kalkarken lütfen siz yanıma gelin Miss Gökalp dedi.Of Allah bilir ne yapmıştım derste fark etmeden…Yanına gittim Harry de peşimden geldi ve Bay Flipp in yanındaki koltuğa oturdu.Bay Flipp konuşmaya başladı.
- Düşüncelerini gerçekten çok beğendiğimi söylemeliyim Helin, üniversitemizi tanıtmaya yönelik çalışmalarımız var ve seninde görev almanı istiyorum.Ben tam
- Ama efendim….!!derken
- Ve bu notlarını etkileyecek emin olabilirsin ayrıca Harry de sana yardımcı olacak diyerek lafı ağzıma tıkadı.Ve dışarı çıktı.Bende onun arkasından dışarı çıkmaya yeltendim Harry bana yetişti ve:
- Seni bir yerden hatırlıyorum sanki,dedi.Ben donup kalmıştım tabii
- Şeyy,olabilir seni dün akşam görmüştüm dedim ama dilime o anda lanet ettim.Gözleri faltaşı gibi açıldı ve sırıtmaya başladı:
- Aslında seni nerde gördüğümü biliyordum sadece denemek istemiştim dedi.O onda o kadar öfkeyle bakmış olmalıyım ki sindi.
- Az öncede tanıttığım gibi ben Harry,Harry Mccart,sende bana ismini bahşeder misin?diye sordu gülümsedim ve cevapladım:
- Helin Gökalp,dedim.Biran şaşırdı sonra:
- Yabancı mısın?,diye sordu bana.Bende:
- Evet,diye cevapladım.
- Aslında tipin İngilizlere benzemiyor ama çok iyi İngilizce konuşuyorsun şaşırdım biran,dedi.Eeee tabii 5 yıl böyle olabilmek için ayrı İngilizce eğitimi almıştım ben.
- Ayrıca,diye devam etti,yaşın kaç?
- Henüz 18 dedim.
- Yaşından büyük gösteriyorsun,dedi.Alındım tabii.:
- Aaa öyle miii!!!dedim alaycı bir tavırla,gülümsedi.Yanlış anlama lütfendiye mırıldandı.
- Peki ya sen kaç yaşındasın?,diye sordum.Önce biraz düşünür gibi oldu sonra:
- 24 diye cevapladı.Öğretmen olmak için biraz genç değil misin diye sordum.Ahh aptal bennn…
- Okulu yeni bitirdim,sormana gerek kalmadan ben de beyin cerrahi bölümündeyim ve kariyerim için oldukça güzel bir durum beni kızdırmayı deneme Bay Flipp in gözdelerindenimdir,dedi.Sonra sert birr hareketle Bay Flipp in taklidini yaptı.İkimizde gülmeye başladık.Tam gülüşlerimiz sınıfta yankılanırken,Brad i karşımda gördüm:
- Sohbetinizi bölmüyorumdur umarım!diyerek geldi bana imalı imalı baktı…
-Bana bölümünü söyledin bende geldim bana bir kola molası borçlusun, dedi.Harry her nedense bana aşırı kötü bir derecede baktı ve ben sizi rahat bırakayım,sonra görüşürüz Helin,dedi ve dışarı çıktı.Benim her durumda öten kahrolası ağzımdan ise hiçbir kelime çıkmadı.Kapıda geçen akşam ki kızın Harry nin kollarına atıldığını gördüm,tokat yemiş gibiydim…Ah Brad ahhhh.
-Kola molası mı,öyle mi??
-Tabi ya bana öyle çarpıp kaçacağını mı düşünmüştün???Ooo olmaz ::
sonunda gülümsemiştim.Ben gülümseyince o deniz mavisi gözleri ışıldadı.elini uzattı ve:
-O zaman çıkışta birlikteyiz.küçük bir tanışma faslı,dedi kocaman bir gülümsemeyle,bende güldüm.Elini tuttum ve sıktım.
-Tamam senin dediğin gibi olsun…
-Çıkışta kapıda biterim.
-tamamdır,dedim.O kocaman gülümsemesiyle dışarı çıktı o kadar sempatikti ki ona hayır demek mümkün değildi..O çıkarken derste yanımda oturan kız ve kirpi oğlan yanıma geldiler.İlk atağı oğlan yaptı:
-SeLAM türk güzeli,ben Wren dedi.Şeker kızda hemen:
-Bende Haylin,dedi.
-Bende Helin,tanıştığıma memnun oldum dedim,
-o zaman grupumuzun 3. üyesi sensin, dedi wren,bu sıcaklık karşısında afallamıştım.
-Öyle m?i ?diye cevapladım.
-Öyle dedi Haylin.
-Salonda oturmaya ne dersiniz kızlar?dedi Wren.
-Ben süper derim diye cevapladım.Ehh tuttum bu kirpi çocuğu..
Haylin elimden tutup beni sürüklemeye başladı,o kadar zarifti ki onun o peri gibi yürüyüşlerine ayak uydurmakta zorlanıyordum.Henüz hiçbir yerini bilmediğim bu binayı avuçlarının içi gibi biliyormuşçasına koridorlardan dönüyorduk.En sonunda aşırı derecede büyük abartmıyorum tek bir bina sığabilecek bir salona girdik .Çok güzel döşenmiş bir yerdi,hafif mavi lila işlemeler duvarları süslüyor yaklaşık 8 metre yukarıdan sarkan lila perdeler salonu çok güzel tamamlıyordu.Kitaplıklar hafif ahşap rengi,ceviz ağacından yapılmaydı.Koltuklar lila renklerde,4 er tane her birinin ortasındaysa minik deniz mavisi masalar vardı,onların biraz arkasında ise çalışma masaları bulunuyordu.Benim salona şaşkın şaşkın baktığımı gören Wren:
-Heyy,lütfen buraya ilk gelişin olduğunu söyleme,dedi.Bende:
-Üzgünüm,ilk gelişim..dedim.
-İnanmıyorum,dedi Haylin sonra ağzını tıkadı,karşıdan uzun boylu yakışıklı tamam kabul ediyorum,çok yakışıklı bir çocuk geliyordu.Haylin renkten renge giriyordu,önce mor sonra mavi ardından kıpkırmızı oldu.Ama çocuk bana doğru geliyordu.Yanıma yaklaştı ve:
-Sen Helin Gökalp olmalısın,ben Ezra Deck,dedi.Ben ne yaptığımı bilmeden elimi uzattım ve:
-Tanıştığıma memnun oldum,dedim.Çocuğun elime değmesiyle ,kızarması bir oldu.Gülmemek için kendimi zor tutum.
-Peki Ezra sen benim adımı nerden biliyorsun???
-Bay Flipp araştırmalarımızda birlikte olacağımızı söyledi,dedi.Offff off ben hiçbir işte gönüllü olmamıştım ki.O anda Harry ile de birlikte olacağım aklıma geldi.Kendimi bırakıverdim.
-Öyle mi?Sen kaçıncı sınıfsın?dedim.Aşırı alaycı bir tavırla:
-Kaç gibi görünüyorum?dedi.Bende:
-Bence 4. sınıfsın,dedim gerçektende uzun boyuyla başka bir sınıfta olmasını beklemiyordum.
-Doğru,dedi aniden birinin bakışlarını üzerimde hissediyordum.Kendimde arkamı dönme ihtiyacı hissetim.Arkamı döndüm ve Harry ile burun buruna geldim.
-Heyy,merhaba ,dedim.Sinirli gibiydi.
-Merhaba, dedi.Bay Flipp seni bekliyor ve seni de Ezra dedi.bende :
-Tamam dedim,ama çok önemli bir şeyi unutuyordum,yanımdaki Wren ve kızarmış ekmek Haylin..
-Aaaa bu arada Ezra bu Haylin buda Wren dedim.Selamlaştılar Haylin bana teşekkür edercesine baktı Harry ye baktım.
-Harry yi zaten tanıyorsunuz,ama o sizi tanımıyor,Harry haylin ve wren dedim.Harry bana gıcıkça baktı az sonra Haylin ve Wren ide selamladı.Ardından Haylin ve Wren e gitmem gerektiğini söyledim ve ikisinide öptüm,ee ilk kıyağı onlar bana yaptılar benim de sıcaklık göstermem gerekiyordu.Ezra bizim önden gitmemizi kendisinin az sonra geleceğini söyledi.Bende sabırızlanıp,yürümeye başlayan Harry nin arkasına takıldım.Salondan çıkıp yürümeye başladığımızda:
-Daha ilk günden bir ton çocuğu peşine taktın,bakalım birkaç gün sonra ne yapacağız gibisinden bir şeyler mırıldanıyordu.
--Ney ne anlamadım??Bana döndü ve başını salladı gözleri çok garip bakıyordu.Bir kere bakıp unutamadığım gözleri dudaklarını araladı ve :
-Ben ….geçen akşamdan beri se---diyecekken cümlesi yarım kaldı , o gördüğüm ve sevgilisi olduğunu sandığım kız geldi,gerçekten güzeldi ve Harry ye sarıldı,ben ona hiç öyle sarılamayacaktım ve dudağına minik bir öpücük kondurdu,kalbim öyle bir ağrıyordu ki bir epilepsi nöbetinden beterdi çektiğim acı….Harry hüzünlü ve sanki yanlış bir şey yapmış gibi bana bakıyordu,bense ona çok sert bir biçimde baktığımdan eminim kız gıcık gıcık konuşmaya başladı tavrı bana gibi görünüyordu yada ben öyle hissediyordum.
-Aşkım ,seni kütüphanede bekleyeceğim demiştim,neden gelmedin??dedi.Sonra küçümser bir edayla bana baktı benden büyük olduğu belliydi,ama tavırlarıyla benim yanımda minik şımarık bir çocuk gibiydi.
-Hahh,merhaba sende şu ünlü Türk kızı Helin olmalısın dedi,ünlü kelimesini vurguladığı dikkatimden kaçmadı.Soracaktım ama bunu sonraya ertelemeye karar verdim.Bende:
-Merhaba,evet doğru dedim dik kafalı bir tavırla.Sonra onu küçümsermiş gibi bir hava takındım aslında onu küçümsediğim felan da yoktu.Sırf beni ezebileceğini sanmasını engellemeye çalışıyordum,gıcıkça:
-Ya sen kimsin?dedim hahhhh mosmor olmuştu,tabi ki böyle bir tavır beklemiyordu,konuşurken de hala morluğu devam ediyordu.
-Ben 3. sınıf öğrencisiyim adım Diana johannes..Dedi.Ona baktım:
-Diana güzel isim dedim,ağırbaşlı bir tavırla öylece kalakalmış bizi izleyen Harry ye baktım,sonra Diana ya döndüm,
-Seninle tanıştığıma çok memnun oldum şimdi sizi izninizle rahat bırakayım,ben içeri giriyorum sonra görüşürüz Diana dedim.Ve kalbimdeki sızıyla beraber kapıyı tıklattım gir sesinin duyulmasıyla beraber jet hızıyla içeri girmiştim.

off kzım ne yapmışsın böle sen süperdii bi de uzun koymuşsun tadına doyum olmadı walla dewam dewam çok güzeldi çok hoşş fantastik seylerden sıkılmıştık iyi oldu yb isterimmmmmm

teşekkürler cnm

BÖLÜM 2:BANA NELER OLUYOR?
.Bay Flipp kaşımda duruyordu.
-Hoş geldin,kızım dedi.İnce ve güçlü hatlarıyla tam bir beyefendiydi ama ona karşı içimde garip bir his beliriyordu nasıl desem kötü bir histi sanırım herneyse dedim.Yakında alırım kokusunu..
-Merhaba Bay Flipp dedim.O sırada gözüme elindeki Rusya kapağı olan klosörü gördüm ve açık ve üstü karalanmış bir Türkiye bayrağı… onlara dikkatlice baktığımı görünce bir an bocaladı ve bulduğu ilk çekmeceye onları sokuşturdu.Ben tam ne onların ne olduğunu soracakken Brad,Ezra ve Harry içeri girmişti.Heyy Brad te nerden çıkmıştı.Hemen yanıma geldi ve:
-Birlikte çalışacağız,dedi çok uzundu gerçekten onun yanında minik bir kedi gibi duruyordum.Elimi tuttu ,yemin ederim tam o anda birbirimize tam bir enerji akışı oldu Harry bunu fark etti ve sessizce tısladı Brad ona döndü ve sinsice gülümsedi.Ardından Bay Flipp konuşmaya başladı:
-Evet çocuklar elbette çalışmamızın ne olduğunu ve daha ilk günden bu çalışmaya başlamamızın anlamsız olacağını düşünüyor olabilirsiniz.Öncelikle konumuzun ne olduğunu size açıklayayım,bilindiği gibi klonloma şu yıllarda çok revanşta bir bilimsel çalışma ve bu olay yavaş yavaş bizim alanımıza girmeye başladı ve bizim bu konuya bir el atmamızın zamanı geldi.Genetik mühendisleri bu çalışmayla uğraşa dursun bizde insan klonlama taktiklerine yönelecek ve beyninde oluşan düşünce ve hücrelerin aykırılığını test edeceğiz,dedi.Ben durur muyum hemen atıldım:
-Bay Flipp insan klonlamanın yasak olduğunu duymuştum ,bu araştırma dünya devletleri tarafından onaylandı mı_
Bay Flipp in rengi attı,bu işin içinde bir iş vardı ama…
-Bunu daha sonra sana belgelerle açıklarım,dedi.Teker teker bizim çocuklara baktım ve konuşmaya başladım:
-Peki Bay Flipp ama bir sorum daha var,brad,ezra ve harry hepsi benden büyük (burada hepsi birden bana kötü kötü baktı,e öyle ama yaşlı moruklar haha)onların yıllara dayanan çalışmaları ve araştırmaları var ama ben daha üniversiteye geleli birgün bile olmadı,hiçbir deneyimim yok,beni neden bu araştırma grubuna seçtiniz__?????dedim.Bay Flipp şöyle bir beni süzdü,sonra gülümsedi:
-Fikirlerin beni etkiledi Helin,bu projede senin gibi düşünenlere ihtiyacımız var.
-Tek sebep bu mu?dedim.Tamam haddimi aşmıştım ama bu çok garipti benim bildiğim hiçbir öğretmen tek fikirleriyle bu kadar önemli bir işi vasıfsız bir öğrenciye yaptırmazdı.
-Tek sebep bu,dedi kelimelerin üzerine basarak,sinirlenmeye başlamıştı ve okuduğum kitaplara göre buna suçlu piskolojisi deniyordu.Eyvah bu ciddi bir konuydu uluslar arası bir konu..Ve ben rahat hayatıma böyle belalı işler karıştırmak istemiyordum.Bay flipp bir şeyler diyordu ama düşünmekte olan ben sadece mırıltıları duyuyor konuları anlamıyordum.En sonunda Bay Flipp in::
-Başka sorunuz yoksa çıkabilirsiniz,dediğini duydum hiç kimseye bir şey demeden kapıdan çıktım.Hey,Diana derse girmemişmiydi kapıda bekliyordu.Ona selam verdim,oda gülümseyerek beni selamladı hayret neydi onun o tavırlarını değiştiren!!!Sonra Brad in arkamdan geldiğini gördüm yanına geriledim ve ona dönerek:
-Sana da biraz garip gelmiyor mu?dedim.Oda düşünceli gibiydi.Başımı arkaya çevirdim,Harry yi gördüm kapının önünde Diana nın yanındaydı Diana onu çekiştiriyordu ama o bize bakıyordu,Bu çocuk gerizekalı felan mıydı?tekrar Brad e döndüm.
-Evet,gerçekten çok garip,dedi.
-Ezra ve Harry fark etti mi sence,dedim.Birlikte yürümeye başlamıştık koridorda nereye gittiğimizi bilmiyordum ama gidiyorduk işte, büyük salon olabilir diye düşündüm.
-Bence onlarda bişeylerin farkında ama Bay Flipp e güvenlerinden ses çıkarmıyorlar,dedi gözleri buğulanmış gibiydi.Off off.Tam o sırada herkes dağılmış olacakki Wren ve HAYLİN İ YANIMDA BULDUM. bi dk saat kaçtı??Hemen telefonuma baktım off ne kadar çok olmuş diğer derslere girememiş miydim şimdi!!Hemen wren e neler yaptıklarını sordum.
-Sadece okul tanıtıldı,amaçlarımız gibi saçmalıkları konuştuk dedi.Ona kötü kötü baktım,dil çıkardı Haylin gülmeye başladı bende gülüyordum,Brad de yanımda gülüyordu.Hah mutluydum işte.Wren:
-Akşam bir şeler yapalım dedi.Ben hazır cevap hemen :
-Bana gelin film izleriz dedim ,Aaa BrAd sende davetlisin dedim.BrAd gülümsedi.Tamamdır dedi.hAYLin o zaman okul çıkışı sendeyiz dedi bende tamam dedim.Wren de gülümsüyordu.Konuşmalarımızı duymuş olacakki Harrry her zamaki gibi saçma sapan bir tavırla yanıma geldi ve:
-Seninle biraz konuşabilir miyiz?diye sordu.
-Tamam,dedim.Beni elimden tutup sürüklemeye başladı ..
-Hey,merhaba seninle,daha doğrusu sizinle henüz 1 gündür tanışıyorum,dedim.Hala yürüyorduk.Daha doğrusu o yürüyordu ben sürükleniyordum.
-yaa demek öyle,1 günlük tanıdığın insanları evine davet edebiliyorsun,ama.dedi.
-Seni ilgilendirmez,dedim.Kuytu bir köşeye gelmiştik,ne yapmaya çalışıyordu.Beni resmen kollarına almıştı tamam kalbim atıyordu inanmıyorum.

Aslında tam gençlik aşkları değilde,biraz da ülkeler arası hilelerle özdeşleştireceğim,biraz daha heyecan

hahha D:: süper olmuşta ben daha önce okuduqum için heyecanı kalmıyo canım =)) yb yb

yha bnde acayip heycan war ama süperr kzım hemn yb isteriz çok güzeldiii

hadiii ybbbbb çatlıycam artıkkkkk ... nihayet buldumm

-Seni ilgilendirmez,dedim.Kuytu bir köşeye gelmiştik,ne yapmaya çalışıyordu.Beni resmen kollarına almıştı tamam kalbim atıyordu inanmıyorum.Ben bunları düşünürken beni öpmeye başladı sıcak nefesini yüzümde hissedebiliyordum.Heyy bi Dakka ne oluyordu benim bu yaşıma kadar hiç erkek arkadaşım olmamıştı,kabul etmemiştim,ayrıca kimseyi de öpmemiştim ve onu daha tam tanımıyordum bile.Onu ittim.Tamam kabul ediyorum onu yeni tanımama rağmen ona aşık olduğumu hatta ilk görüşte aşık olduğumu biliyordum,farkı anlayabiliyordum.Karsımda utanmış sıkılgan bir edayla duruyordu,açık ton kahverengi sarı saçlarını karıştırdı.Sonra konuşmaya başladı.
-Tamam,biliyorum yaptığım hataydı ama bana da hak ver o budala elini tutmuştu,çok kızdım.Dün akşam seni hiç tanımadığım halde arkandan geldim ve şu an evini dahi biliyorum.Dün akşamdan beri seninle nasıl tanışabileceğimi düşünüyordum,ama sen karsımda boy göstermeyi başardın,saçma olabilir ama sanırım ilk görüşte aşk diye buna diyorlar bütün gece seni düşündüm,dedi.Afallamıştım bir rüyanın içinde olmalıydım.Ama o anda bir düşünce rüyamı mahvetti.
-Anlamıyorum senin benim öğretmenim olduğun gerçeği ne olacak?? diye sordum kendime inanamıyordum bu kadar sıkıntılı bir haldeyken nasıl bu kadar rahat konuşabilmiştim..Fena halde şaşırmıştı ama yemin edebilirim ki gözlerinin içi parlıyordu.
-.O birr sorun sayılmaz,ayrıca ben sadece asistanım öğretmen değil ve konu şu ki 1 gün içinde tanıdığım kişileri öpmek pek adetim değildir sen benim kalbimi sızlatıyorsun acım tam burada diyerek kalbini gösterdi.Garipti onun da acısı benim kalbimdeydi.
-Şunu bilmelisin ki şu ana kadar hiç bu kadar garip hissetmemiştim,dedi.
-Seni temin ederim,eğer gerçekleri söylüyorsan bende seni ilk gördüğüm andan itibaren sana karşı garip bir çekim duygusu hissettim, dedim. Bana baktı:
-O zaman birliktemiyiz?diye sordu.Kalbim yerinden çıkacaktı imkansız gibiydi,rüya felan olmalıydı,inanamıyordum.
- bilemiyorum bak önce biraz birbirimizi tanımalyızı,diye cevapladım.Ne yaptığımı bilmiyordum,daha onunla yeni tanışmıştık,Allahım yardım et.Kendime daha yurt dışında 1 ayı tamamlamadan neredeyse sevgili yapmıştım,bu ben miydim kesinlikle değildim..Harry ye baktım, ,hah delirmiş olmalıydım.Başımı kaldırdım,Diana yı koridorun köşesinde gördüm.Üzerime doğru geliyordu bana bir şey yapamazdı tabi ki ben ona yapardım.Çirkin bir hal alan ağzını açtı ve heceleyerek:
-Sen-benim-sevgilimi-çaldın dedi ve yemin ederim üzerime atladı,ben hemen geri çekildim kahkalarla gülüyordum,Diiana başını çarpmıştı.Ama başının kanadığını görünce sustum yanıma gittim,Harry yanımda donmuştu.Allahım o haliyle bile çok tatlıydı.Diana nın başını hemen peçeteyle sildim.
-Bana dokunma,diye bağırmıştı ama ben ona kötüce baktığımda susmuştu.Asla yaralanan insanlara dayanamam.
-Ah çok üzgünüm,dedim,gerçekten üzülmüştüm,dedim yaralanaması kötüydü.Harry,Diana nın o haldeyken üzerine yürümeye başlamıştı.
-Böyle bir şeyi nasıl yaparsın,diye kükredi Harry,Ona bir daha zarar vermeye çalışırsan seni mahvederim,ahlaksız,diye devam etti.Diana sınırlarını zorlayarak:
-Kendinden 6 yaş küçük bir kızı istemeden öpüpte ,bana ahlak dersi veremezsin sen!!dedi Diana.Arkada Brad belirdi.
-Ne?,dedi.Sen Helin i zorla mı öptün diye hırladı,e-y-v-ah,daha ilk günden okulu birbirine kattım.Harry Brad e yaklaştı ve:,
-Sevgili mi istediğim gibi öperim,sana ne dedi.Brad:
-Ne sevgilimi???diyerek bana baktı….Yanaklarım ısınmaya başlamıştı,ayrıca derse de geç kalmıştım off Brad de açıklama istermiş gibi yüzüme bakıyordu.Sonra bende konuşmaya başladım:
-Şey,evet aslında sanırım,çıkıyoruz.diye homurdandım.Ama ben tam olarak evet dememiştim..İlk defa bu kelimeyi kendim için kullanıyordum.Brad kötü bir kahka attı,ben ona sinirli bir bakış atınca sustu ve mahcup mahcup gülümsedi.Konuşmaya başladı.
-Helin onu tanıyalı daha birgün bile olmadı,nasıl onunla çıkarsın,ayrıca aranızdaki yaş farkını da unutma ve en önemlisi öğretmenlerin 1-2.sınıf öğrencileriyle sevgili olmaları yasak!!diye kükredi.Ben kararlı bir sesle :
-Seni ilgilendirmez,dedim.Bana baktı:
-Ha öyle mi tamam ben gidiyorum bu akşam da beni bekleme gelemeyeceğim,dedi.Ne oluyordu bu çocuğa istemeden kötü bir şey mi yapmıştım.Sonra görüşürüz dedi.İlerlemeye başladı.Ama pişman olacaksın diye sayıkladığını duyabiliyordum.Diana yerden seslendi:
-Hey buraya bakın biri beni yerden kaldırsın!!!Uff bu kız ne kadar acayipti böyle hani güzel bir yüzü var ama bomboşta bir kafatası!!!Elimi uzatıp onu kaldırdım.Harry ye döndüm yanımdaydı.Sessizdi.
-Onu takmıyorsun değil mi?diye sordu.Brad imi,bilmiyordum,bana az önce neden öyle davrandığını da bilmiyordum,ama Harry nin bunu bilmesine gerek yoktu.
-Hayır,dedim kararlı bir sesle.Gülümsedi.
-İyi o zaman,dedi.Gülümsemesi içimi ısıtıyordu.Diana İKİNİZDE GERİZEKALISINIZ,deyip ilerledi.Çok komikti bu kız ya hazmedemiyordu terk edilmeyi,sonra da ikimizi de kendi gibi gerizekalı sanıyordu..Güldüm.Harry ye :
-geç kaldım,çıkışta görüşürüz dedim,bir şey demesine fırsat bırakmadan ilerledim,gerçekten bilmiyordum.Zor bir durumdu benim için,henüz telefon numarası bile yoktu diye düşündüm elim telefonuma gitti 9 cevapsız arama,26 mesaj vardı.İlkini açtım,çünkÜ tanımadığım bir numaraydı.Şöyle yazıyordı:
-,TELEFON NUMARAM BU,SENİNKİNİ NERDEN ALDIĞIMI SORMA,SENİ SEVİYORUM TÜRK KÜZELİ..HARRY
Hemen kaydettim tabi,AŞKIM,diye.Allahım ,saçmalıyordum.Aşk mıydı bu?Sınıfa yürürken arayanlar listeme baktım 9 aramanın tümü ağabeymdenddi.Onu aradım:

ybbbbbbbbbbbb çok gzeldii

anam süperdi kızz süperr hmn yb i,sterim heheh çok güzeldi keşke biraz daha uzatsaydın aslındamesleyi off süper yha ybbbbbbbbbbbbbbbbb

süper bu hikaye ben eski sitedede hep okuyodum ve son kaldıgın yere gelmişsin artık bende merak ediyorum bölümü

yb yb yb

katılıyorum sana nurr nihayet ybbb gelicek

gelsin yhaaa meraktan çatlıcam

yb gelsin artıkkkkk yb yb yb yb xd

yb yb yb yb yb

yb yha meraktan öldüm

aynen yhaa

heaaa yb artık lütfenn

yb gelsinnnnnnnnnnnnnnn

bencede gelsin artık:((:

EVEETT geç olduu ama ybbb

-Abi naber?
-Ohh,Helin iyimisin kızım sen, öldüm meraktan gerizekalı dua et annemleri aramadım,nerdesin arıyorum sabahtan beri evine geldim yoktun okula gelcektimm,sonra vazgeçtim.
O kadar uzun konuştu ki ona yetişemedim.
-Abi,dersteydim işte.dedim çok yalancıyım.
-iyi bakalım dedi bir ton nasihat verdikten sonra,akşam mutlaka annemi bir ara dedi .Ertesi gün öğlene beni alıp arkadaşlarıyla yemeğe götüreceğini söyledi.Tamam diyip kapattım.Ne kadar bana kızsa da onu çok seviyordum canım abim.Bu arada sınıfın kapısına gelmiştim kapıyı çaldım ve içeri girdim,Hemen ilk bulduğum yere geçtim bu sınıf biraz farklıydı.Bu bayan hoca hemen derse geçmiş gibiydi.Sınıfa bir soru yöneltti:
-Selebral homaraji nedir gençler ?Kimse bilmiyordu anlaşılan uflaya puflaya el kaldırdım:
-Miss Gökalp,dedi.Allah Allah adımı nereden biliyordu.Herneyse deyip konuşmaya başladım:
-Damar sertliği ve tansiyon yüksekliği bulunan 50 yaşın üstündeki kimselerde birden bilinç kaybı ve inme şeklinde yarım felç (hemipleji) görülürse beyinde bir tıkanmanın veya kanamanın meydana gelmesidir. Bilinç kaybı birkaç dakikada tamamlanır ve hasta olduğu yere yığılır kalır. Bu nedenle hastalığa, inme (ictus apoplecticus) adı da verilmiştir. Genellikle bu anda yüz kırmızı bir renk almış ve ağız çarpılmıştır. Gözler, kanamanın olduğu beyin tarafa doğru ağız ise sağlam tarafa kaymıştır. Ayak tabanının bir iğneyle çizilmesi suretiyle aranan tepki de felçli tarafta ayak baş parmağı yukarı kalkar (Babinski tepkisi müspet), diz kapağı (patella) tepkisi kaybolmuştur. Hasta çok kere idrarını, hatta dışkısını kaçırır. Beyin-omurilik sıvısı kanlı olabilir. Bir- iki gün içinde ateş yükselmeye başlar, 40 derecenin üstüne çıkabilir, dedim.Sınıftan Ohaa gibi sesler yükseliyordu.Haylin ve Wren yanımdaydı onlara muzipçe baktım gülümsediler.Henüz adını bilmediğim bu kıvırcık saçlı tabikide sarı gözlüklü hocamız:
-Teşekkkür ederiz,Miss Gökalp,dedi.Gülümsedim.Çantamdan not defterimi ve kalemimi çıkardım.Öğretmenin dediklerini not ettim.Hızlı konuşuyordu:
-Beyin Trombozu (Serebral Tromboz)
Arteriosklerozlu yani damar sertliği olan kimselerde çok kere uyurken gece başlar. Hasta idrar etmek için tuvalete giderken yere düşer, bilinç kaybı yoktur. Ağır vakalarda bilinç sonradan bulanıklaşır ve hasta komaya girer. Beynin geçici trombotik daralması önce kol ve ayakları zaman zaman uyuşması, konuşma bozukluğu (dizartri) gibi damar kısalması şikayetleriyle başlar. Bunlar geçici iskemik ataklar yani beynin zaman zaman kansız kalma belirtileridir. Sol hemiplejilerde genellikle konuşma normaldir, sağ hemiplejilerde konuşamama yani afazi vardır. İskemik atak geçirenlerde trombositlerin toplanmasını önleyici ilaçlar (aspirin) ve pıhtılaşmayı önleyici antikoagulan ilaçlar (coumadin) yarar sağlar,öylece devam edip gidiyordu.En sonunda saatine baktı.Zaman geçmişti.
- Kağıda imzalarınızı atıp çıkabilirsiniz,dedi.Wren ve Haylin yanıma geldiler:
- Sana mı gidiyoruz,diye sordu Haylin.
- Evet,canım dedim.Kapıya doğru ilerledik kapıda Harry beni bekliyordu.OnA bugün sende bana gelsene dedim.Wren ile Haylin şaşırmıştı.Harry:
-Canım,bugün fakültede kalmam gerekiyor.Yarın gelebilirim,dedi.
-Tamam ,dedim.Utanıyordum,Haylin ve Wren in şaşkın bakışlarını üzerimde hissediyordum.Dudağıma minik bir öpücük kondurdu.
-Görüşürüz aşkım dedi.Bende görüşürüz,dedim.Yürümeye başladık,bizimkiler şaşkınca beni süzüyorlardı.Arabalara doğru ilerlerken benimkiyle gitmeye ne dersiniz?dedim.
Wren in arabası zaten tamirdeymiş.Haylin se hiç araba kullanamayacağını söyledi.Böylece benim arabama geldik.Wren arabayı görünce kısa bir ıslık attı.Bindiğimiz andan itibarense bin türü soru sordu.En sonunda Haylin onu öldürecekmiş gibi baktığında sustu.Tam eve azz kalmışken, bomba patlamış gibi bir ses çıktı ve ön cam patladı,neler oluyordu?

BÖLÜM 3:BELKİDE ÖLÜMÜN EŞİĞİNDEYİM..
Başımdan aşağı inen kanın varlığını hissettiğim anda arkama baktım,Haylin ve Wren gözleri kapalı yatıyorlardı.Bir anda direksiyon hakimiyetimi de kaybettim ve önüne geldiğim binanın duvarına çarptım.Gerisi boşş…..
-----RÜYA-----
Bir anda kendimi yanan bir akarsu da buldum,bu nasıl olabilirdi,sudan alevler çıkıyordu.O zaman Bay Flipp in çılgın ve şeytani bir şekilde bana bakan yüzünü gördüm.Gözlerimi kapatıp açtım.Şimdi yerini Ezra nın kanlı yüzü almıştı.Çıldırmak üzereydim.Arkada dalgalanan 3 bayrak dikkatimi çekti,bir fırtına esiyordu ,ürktüm.Ve en kötüsü işkence sesleri beni ezip bitiriyordu,alevler beni sardı,elime bir kitap bıraktı,yanan ellerimle kitabı açtım.
FIRTINA BÜYÜK OLACAK
SADECE TEK BİR MİLLET
HORTUMA YAKALANMAKTAN KURTULACAK
KAN ÜZERİNDE AL BAYRAK
KALPLERİ KANATACAK
YAKINDA ÇOK YAKINDA
İNSANLIK YYOK OLACAK
TEK MİLLET,BİR ULUS
DÜNYAYA VE TÜM EVRENE HAKİM OLACAK…..
- Bu da ne demekti böyle,anlayamamıştım,aslında bir anlamda anlamak istemiyordum.Ne zaman buraya gelmiştim,bu kitap ta neyin nesiydi,nerden çıkmıştı ve neden yanıyordum?Yoksa ölmüş müydüm?Hayır hayır hayır,ölmemiştim bunu hissetmiyordum,ölmemeliydim,Haylin ve wren neredeydi?Sakin olmalıydım.Allahım!!!
- Alevler kitabı elimden aldı.beni içine çekti ve gözlerimi gerçek dünyaya açtım…
- ----------------------------------------------------------------------------------------------------------
- Yanımda bipleyen Elektrokardiyografi nın sesi beni delirtmeye yetiyordu.Gözlerimi kırpıştırdım.Boynumda kocaman bir alçı vardı ve bir bacağım asılıydı harika hareket edemiyordum ve her yerim acı içindeydi.Odayı taradım eyvahhh..
- ağabeymle Harry oturmuş konuşuyorlardı.Onlara baktığımı anında fark ettiler.Ahh harika birkaç günde ortalığı birbirine katmayı başarmıştım ve sanırım annem olanları duyduğu anda beni alıp eve kapatacak bir daha da dışarı bırakmayacaktı.Kendi kendime elveda özgürlüğüm diye düşündüm..Abim anında yanıma geldi.Yüzünden endişe akıyordu.
- -Nasılsın?diye sordu bana.Konuşmak istedim ama normal sesim yerine boğazımdan bir hırlama geldi.Konuşmak için bayağı bir uğraştım,sonra başımı eğdim ve gözlerimi evet anlamında kırpıştırdım. Çok üzgünüm Helin,seni yalnız bırakmamalıydım,ama sende bu kadar kısa zamanda arabana bomba koydurmayı nasıl başardın bilemiyorum,hiçbir zaman diğer çocuklar gibi olmadın başın hep beladaydı zaten,dedi abim.Aslında o kadar belalı değilimdir,sadece benimle vatan konusunda iddialaşanlarla başım derde girerdi,oda şu çenemi tutamadığımdan,hey bir dakika biri benim arabama bomba mı koymuştu?Abime soran gözlerle baktım,zeki abim anladı tabi.
- -Kimin sana niçin karıştığını bilmiyorum.Tek bildiğim bundan sonra yanından ayrılmayacağım.Yalnız bbirşey var o bomba kasıtlı senin arabana kondu ve eğer yanlış bağlanmasaymış şimdi ölmüş olurdun.Aslında bu da bombanın acemi biri tarafından bağlandığını gösterir.O her kimse elime düşmeyegörsün,aksi takdirde ölümlerden ölüm beğenecek.Burada 4 gündür seni bekliyoruz……diyince telaşla ona baktım.
- Merak etme okuldan izin aldık,ders notlarını da sınıftan oldukça güzel bir kız alıyor(bunu söylerken yüzünde çapkınca bir ifade belirdi,bu çocuk gerçekten deliydi).
- Ya haylin ve Wren onlar nerdeydi?İyiler miydi?Konuşamamak ne kadar da kötüydü.Huzursuzca yerimde kıpırdanıp Harry ye baktım.Abim yastığımı düzeltiyormuş gibi yaparak yanıma eğildi ve kulağıma:
- Bana açıklaman gereken bir sürü konu var anlaşılan cadı!!!Aslında tam o an ağabeylik iç güdülerine zorla söz geçirdiğini anladım.Kıh kıh Harry yanıma geldi.
- Çok üzgünüm,yanında olmalıydım,dedi.Başımı hayır anlamında sallamak istedim ama onun yerine komik ötesi bir çatlama sesi geldi.Aklıma yine Haylin ve Wren in nasıl olduğu takıldı.Harry ise sanki beni anlamış gibi konuşarak kafamdaki sorulara cevap verdi ve beni süper bir biçimde rahatlattı.
- -arkadaşların iyiler ön koltukta oturduğun için en büyük hasarı sen aldın,---
- Yanımda olmaları beni rahat hissettiriyordu.Sanki onlar yanımdan gidince başıma bir şeyler gelicekti.

bilgisayar yasak haftada bir gün cumarteesileri girebiliyorum,o yüzden bayaa bir zor oluyor kusura bakmayınn