Bu bölümü Katniss'ime itlaf ediyorummmm
Alın size upuzun bir bölüm
Yorumları bekliyorumm
Bölüm 4Sonra arkamdan birinin geldiğini duydum;
"Gerçektende koptum Anne!"
Anneme dönme zahmetine katlanmadım ,
ama o beni durdurmaya çalıştı ,
korkuyla haykırdı
"Mel,Mel, onu öldüreceksin"
Haklıydı. Kız morarmaya başlamıştı , sanki umrummuş gibi ...
yavaşça anneme döndüm , yüzünden korku akıyordu,
nedenini merak ettim,
ve ansızın anladım,
yüzüm öfkeyle parlıyordu, inanılmaz bir güç sergiliyordum ve en önemlisi birini
öldürüyordum,
korkmasına şaşmamak lazım...
Ayrıca o söylemişti ben eşşizdim,
bilinemez,
tahmin edilemez,
önceden anlayamadığım duyguyu şimdi anladım, sanki birden aklıma düşmüş gibi,
tam da annemden beklendiği gibi korkuyordu , ona zarar vermemden
Jessica'nın boynundaki ellerim gevşedi ve annem onu bırakacağımı düşünüp büyük bir
Ohh! çekti.
Fakat ben hala ölmesini istiyordum elimi çektim içindeki bütün sevgiyi emdim.
Sevgisizlik insanları delirtirdi,
İnsanlar-basitler- sevgisiz yaşayamazdı ,
basitleri öldürmek çok kolaydı,
tek yapmam gereken bu salak basitin içindeki bütün sevgiyi emmek...
Ve bende öyle yaptım.
Ve öylede oldu.
Sevgisizlik onu delirtmeye yetti.
Kafasını ellerinin arasına aldı , yerde sürünmeye başladı ve küçük bir yardımla
çatıdan düştü.
Annem de geri geri gitmeye başladı fakat ona ,
Dur! diye bağırınca bir milim bile hareket edemedi.Gücümün büyüklüğünü merak etmeye
başlamıştım.
"Sana zarar verecek değilim." dedim fakat rahatlamadı .
Ona doğru yürümeye başladım kaçmaya yeltendi fakat hareket edemiyordu.
Yanına gittim ve ona kocaman sarıldım , "Şimdi,
Bana herşeyi anlatacaksın."
Sarılınca biraz rahatladı fakat hala kaçmaya hazır görünüyordu onu yanıma aldım ve
birkaç saniye içinde eve vardık
Artık konuşma vakti gelmişti , herşeyi tam olarak öğrenmeden -bu manyak güçlerim ile-
hiçbir yere gidemezdi.
O susunca ,
"Dinliyorum" dedim.
"Buradan hemen gitmeliyiz.
Taşınmalıyız." dedi.
Hadi anlat diye geçirdim içimden ve birden anlatmaya başladı;
"Sen" dedi gözleri dolu dolu.
"Sen "Aşk Tançıra'sısın."
"Bizim babamız Eros'tur. Biz Eros'un ve onun eşi "Aşk Tanrıçası katına erişmiş Psykhe
'in çocuklarıyız."" dedi
ve ondan ilk defa duyduğum bi sesle anlatmaya başladı.
"Etrafımızda görmekte olduğumuz her güzel şey,
insan ve hatta hayvan tarafından yaratılmış olan her güzel, her faydalı nesne,
insanı insan yapan her özellik veya eser eros’un sonucudur.
Eros olamadan hiçbir yararlı, yaratıcı, sevgi dolu yapıt veya duygu olamaz, düşünülemez.
Biz onun ve onun annesi Aphrodite'in çocuklarıyız.
Aşk Tanrıçası olmak çok zordur çünkü neredeyse "Eros"un katına erişmiş olursun.
Aşk Tanrıları ve Tanrıçaları ..."
"her yüzyılda yaklaşık 3 er tane Tanrı ve Tanrıça doğar.
Bunların arasında büyük savaşlar yaşanır çünkü bizim yaşadığımız bölgeyi yalnızca 2
Tanrı ve 2 Tanrıça yönetir ve bunlar birbirlerinin eşi olurlar
bu nedenle zaman kaybetmeden taşınmalıyız buradan
yerin belli , saklanman imkansız sen doğmadan tartışmalar baş gösterdi
Çünkü sen "bilinmez"sin , tahmin edilemezsin ve oradakiler öldürülebileceğinden bile
emin değiller.
Gücünün ne kadar büyük olduğunu merak ediyorlar , bir yarısı ölmeni istiyor diğer
yarısıysa onlara yardım
etmeni umuyorlar."
evet , annem haklıydı ben bile davranışlarımı tahmin edemiyordum ve az önce birini
öldürmüştüm.
Biraz daha öyle durduk sonra durmak canıma tak edince eşyalarımı topladım ve yeni
hayatıma doğru yola çıktık.
Aslında mutluydum,
az önce birini öldürmüştüm evet ama umrumda değildi.
O aptal kızı hep öldürmeyi düşlememiş miydim zaten?
Ben yeni halime alışmaya başlıyordum ve bu halimle mutluydum ;
"Aşk Tanrıçası.."