Anasayfa
1.BÖLÜM:KAÇIS
Buradan kurtulmama az kalmıştı.Sadece 13 dakika.Uğursuz sayılabilecek bu zaman zarfı aksine benim hayatımın kaderini de belirleyecekti.Katolik kilisesinde okumak ne kadar eğlenceli olabilirdi ki?Rahibeler,cezalar,kızlar,kilise,dua…Hepsi…hepsi saçmaydı!Bir günah işliyorum,rahibeye gidip günahımı sildiriyorum!İyi yere tezgah kurulmuş!Kökenimin Müslümanlardan geldiği ve zorla buraya tıkılmam da çabası zaten.Hiçbir dua bilmezdim.Hepsi içinde dayak yerdim ama bu saatten sonra hiçbir şey umurumda değildi.Kesinlikle hem de!Benim gibi düşünen birkaç dostum var ama onlar kaçmaya korkuyorlar tabi.Bi süper kahraman ben miyim aralarında?Maalesef!Kafamdaki fırtına gittikçe şiddetleniyor ve her şeyi karıştırıyordu.Kendimi tam anlamıyla iğrenç hissediyordum.Ama rahatlamalıydım.Kesinlikle!Uzun bir nefes terapisinden sonra kendimi daha iyi hissediyordum.Saatime baktım.Bana inat yavaş yavaş ilerliyordu yelkovan.Zamanın geldiğini öğreninceye kadar dudaklarımın kemirmekten kanadığını gördüm.Kan…fazla tuzluydu.Biraz daha çikolata yemeliydim ama çikolata yasaktı.Bir kiroluk* daha!Ayaklarıma söz geçirip parmak uçlarımda yürümeye karar verdim.İlk katta olmanın avantajının verdiği güvenle bir fare misali sessizce ilerledim.Buradan mahzene açılan kapıya ilerliyecek ve mahzende de biraz ilerledikten sonra bu ezikel yerden kurtulucaktım.Parmaklarımın ucunda ilerlerken yalnız olmadığımı anladım.
*
Ayak seslerini duymazdan geldim.Ayak adımlarımı hızlılaştırdım.Hızlı….çok hızlı…hatta koşar gibiydim.Gördüğüm her mozaik,her haç işareti,her sıra,her şey buradan kaçıp kurtulmamı fısıldıyor gibiydi.Burada dönen iğrenç tezgahı öğrenmiş gibilerdi.Kapıya geldiğimde ise onun nefesini hissettim.Aklıma şu naneli mentoslar geldi.Lanet girsin!Gülmenin tam da sırası ha?Onu yok sayarak kapıyı gizlice çaldığım anahtar ile açtım.Kalbimin verdiği açık hava senfonisini duymazdan geldim.Nefesim hızlanmıştı.Onun güldüğünü anlamıştım…yani tahmin etmiştim diyelim.Toprak merdivenlerden hızlıca inerken en az bir sporcu kadar çevik olduğumu fark ettim.Sporcu mu ne olmalıydım?Onun da ayak sesleri bana ayak uydurmaya çalışıyordu.Heyecanlı ve adrenalin dolu bu koşuşturma sonucunda bahçe kapısını gördüm.İyice hızlandım ve onu bayağı arkada bırakarak bu lanet yerden kurtuldum.İçimden sadece ‘Kaç,ne olursa olsun!Düşünme!Hemen!Kaç!’diyordu ama tam bir şapşal gibi onu bekledim.Elimde ise çakım vardı be olur ne olmaz diye.(Tenhada bekledim onu
)Duvarın kenarında bekledim onu.Önüme geçtiğinde beni görmediği için Allah’a dua ettim.Bu fırsattan yararlanarak çakıyı boğazına dayadım ve yüzüne baktım.Dostum Ellie’ydi.Onu gördüğüme nasıl sevindiğimi dile getiremem.(İsmail YK’nın ilk cdsini aldığımından daha fazla değil xD)Hemen elini tutup,koşmaya başladım.Onu da peşimden sürükledim.Gördüğüm ilk taksiye bindik.Taksici önce uzun uzun bana baktı.Hafif beyazlamış sakallarını karıştırdı ve üstüme baktı.Onaylamayan bakışlarıyla birleşen bir sesle ‘Nereye hanımefendi?’
‘En yakın ve en ucuz otele.’dedim.
İyi ki üzerimde rahibe kıyafetim varmış diye düşündüm.Adam hakkımızda ne düşünürdü bilmem artık!Karanlık ve kötülük kokan sokaklardan geçtik.Sadece kötülük!Ne zaman bulucaktım iyiliği?
‘Hiçbir zaman’ diyordu iç sesim.E’nin kolumu çekmesiyle geldiğimizi anladım.’Hotel Amaranth’ yazıyordu tabelada.İçeri girdim.Herkes aynı anda bize döndü.Herkes derken çoğunluğu erkekten oluşan müşteriler ve birkaç kadın bize döndü.Herkes kahkaha attı.Kadınların hepsi dalga geçiyordu.
‘Aynaya bakın pislikler.’dedim ve koşar adımlarla E’yle resepsiyona ilerledik.İlerlerken sadece bir kişinin gülmediğini gördüm.Simsiyah giyinmiş,haç kolyeli,yüzünde içindeki sönmüş iyiliği iyice bastıran sert ifadeyle bize bakıyordu.Başka bir dünyadan gelmiş kötülük meleğiydi.
’God save the us.’ Diye dua ettim.Tahminen 18 yaşındaydı.Benden 2 yaş büyüktü yani.Siyah saçlı,kahverengi gözlü ve dağınık saçlı.Görebileceğiniz en muhteşem insan!İçinde bulunduğu kötülükle daha çekiciydi.Hem de ürkütücü!(hem çekici hem ürkütücü nasıl olabilirdi ki?Kahverengi gözlerinden yaşadığı ve çektiği acıyı okumak mümkündü!En son baktığımda gördüğüm en sert ve en çekici ifadeyi gördüm.Harika mı demeliydim sizce?
Buradan kurtulmama az kalmıştı.Sadece 13 dakika.Uğursuz sayılabilecek bu zaman zarfı aksine benim hayatımın kaderini de belirleyecekti.Katolik kilisesinde okumak ne kadar eğlenceli olabilirdi ki?Rahibeler,cezalar,kızlar,kilise,dua…Hepsi…hepsi saçmaydı!Bir günah işliyorum,rahibeye gidip günahımı sildiriyorum!İyi yere tezgah kurulmuş!Kökenimin Müslümanlardan geldiği ve zorla buraya tıkılmam da çabası zaten.Hiçbir dua bilmezdim.Hepsi içinde dayak yerdim ama bu saatten sonra hiçbir şey umurumda değildi.Kesinlikle hem de!Benim gibi düşünen birkaç dostum var ama onlar kaçmaya korkuyorlar tabi.Bi süper kahraman ben miyim aralarında?Maalesef!Kafamdaki fırtına gittikçe şiddetleniyor ve her şeyi karıştırıyordu.Kendimi tam anlamıyla iğrenç hissediyordum.Ama rahatlamalıydım.Kesinlikle!Uzun bir nefes terapisinden sonra kendimi daha iyi hissediyordum.Saatime baktım.Bana inat yavaş yavaş ilerliyordu yelkovan.Zamanın geldiğini öğreninceye kadar dudaklarımın kemirmekten kanadığını gördüm.Kan…fazla tuzluydu.Biraz daha çikolata yemeliydim ama çikolata yasaktı.Bir kiroluk* daha!Ayaklarıma söz geçirip parmak uçlarımda yürümeye karar verdim.İlk katta olmanın avantajının verdiği güvenle bir fare misali sessizce ilerledim.Buradan mahzene açılan kapıya ilerliyecek ve mahzende de biraz ilerledikten sonra bu ezikel yerden kurtulucaktım.Parmaklarımın ucunda ilerlerken yalnız olmadığımı anladım.
*
Ayak seslerini duymazdan geldim.Ayak adımlarımı hızlılaştırdım.Hızlı….çok hızlı…hatta koşar gibiydim.Gördüğüm her mozaik,her haç işareti,her sıra,her şey buradan kaçıp kurtulmamı fısıldıyor gibiydi.Burada dönen iğrenç tezgahı öğrenmiş gibilerdi.Kapıya geldiğimde ise onun nefesini hissettim.Aklıma şu naneli mentoslar geldi.Lanet girsin!Gülmenin tam da sırası ha?Onu yok sayarak kapıyı gizlice çaldığım anahtar ile açtım.Kalbimin verdiği açık hava senfonisini duymazdan geldim.Nefesim hızlanmıştı.Onun güldüğünü anlamıştım…yani tahmin etmiştim diyelim.Toprak merdivenlerden hızlıca inerken en az bir sporcu kadar çevik olduğumu fark ettim.Sporcu mu ne olmalıydım?Onun da ayak sesleri bana ayak uydurmaya çalışıyordu.Heyecanlı ve adrenalin dolu bu koşuşturma sonucunda bahçe kapısını gördüm.İyice hızlandım ve onu bayağı arkada bırakarak bu lanet yerden kurtuldum.İçimden sadece ‘Kaç,ne olursa olsun!Düşünme!Hemen!Kaç!’diyordu ama tam bir şapşal gibi onu bekledim.Elimde ise çakım vardı be olur ne olmaz diye.(Tenhada bekledim onu
)Duvarın kenarında bekledim onu.Önüme geçtiğinde beni görmediği için Allah’a dua ettim.Bu fırsattan yararlanarak çakıyı boğazına dayadım ve yüzüne baktım.Dostum Ellie’ydi.Onu gördüğüme nasıl sevindiğimi dile getiremem.(İsmail YK’nın ilk cdsini aldığımından daha fazla değil xD)Hemen elini tutup,koşmaya başladım.Onu da peşimden sürükledim.Gördüğüm ilk taksiye bindik.Taksici önce uzun uzun bana baktı.Hafif beyazlamış sakallarını karıştırdı ve üstüme baktı.Onaylamayan bakışlarıyla birleşen bir sesle ‘Nereye hanımefendi?’‘En yakın ve en ucuz otele.’dedim.
İyi ki üzerimde rahibe kıyafetim varmış diye düşündüm.Adam hakkımızda ne düşünürdü bilmem artık!Karanlık ve kötülük kokan sokaklardan geçtik.Sadece kötülük!Ne zaman bulucaktım iyiliği?
‘Hiçbir zaman’ diyordu iç sesim.E’nin kolumu çekmesiyle geldiğimizi anladım.’Hotel Amaranth’ yazıyordu tabelada.İçeri girdim.Herkes aynı anda bize döndü.Herkes derken çoğunluğu erkekten oluşan müşteriler ve birkaç kadın bize döndü.Herkes kahkaha attı.Kadınların hepsi dalga geçiyordu.
‘Aynaya bakın pislikler.’dedim ve koşar adımlarla E’yle resepsiyona ilerledik.İlerlerken sadece bir kişinin gülmediğini gördüm.Simsiyah giyinmiş,haç kolyeli,yüzünde içindeki sönmüş iyiliği iyice bastıran sert ifadeyle bize bakıyordu.Başka bir dünyadan gelmiş kötülük meleğiydi.
’God save the us.’ Diye dua ettim.Tahminen 18 yaşındaydı.Benden 2 yaş büyüktü yani.Siyah saçlı,kahverengi gözlü ve dağınık saçlı.Görebileceğiniz en muhteşem insan!İçinde bulunduğu kötülükle daha çekiciydi.Hem de ürkütücü!(hem çekici hem ürkütücü nasıl olabilirdi ki?Kahverengi gözlerinden yaşadığı ve çektiği acıyı okumak mümkündü!En son baktığımda gördüğüm en sert ve en çekici ifadeyi gördüm.Harika mı demeliydim sizce?
En son ilayda_fallen tarafından Perş. Nis. 08, 2010 4:21 pm tarihinde değiştirildi, toplamda 1 kere değiştirildi
kesinlikle bu çocuğa bayıldım 
