Anasayfa
Hiçbir zaman inanmadım büyük aşklar büyük kavgayla başlar dediklerinde.Sustum tartışmam için gereksiz bir konuydu.Sokakta kızlarla oturuyorduk yine o geçti yanımızdan bizim kızlar onun yanına koşarken geride kaldım.Ondan nefret ediyorum!Eve gitmek için yürümeye başladığımda sokakta onunla karşılaştım okyanus mavisi gözlerini zümrüt yeşili gözlerime dikti ve beni şaşırtıcak bir şey yaptı bana bakıp gülümsedi..
Bir kaç ay sonra onun evine ambulansın geldiğini gördüm direk evine koştum elinde bir kağıt vardı ve okyanus gözlerini ilk karşılaştığımızda yaptığı gibi tekrardan gözlerini gözlerime dikti.Elini bana doğru uzattı zarfı avucumun içine koyarken bana gülümseyerek "Bende seni küçüğüm" diye fısıldadı..Ağlayarak yere çöktüm kıp kırmızı olmuştum herkesin gözleri üzerimdeydi.Koşarak eve gittim odama çıktım ve kapıyı kilitledim kağıtta yazanları tekrar tekrar okudum ve son kez sesli bir şekilde okudum.
"Ben de seni sevdim, sevdiklerim gibi sen de ölme diye ben öldüm KÜÇÜĞÜM...”
Zümrüt!
Behçet
Kokardı gitsem yanına, tuhaftı Behçet
Evsizdi üstüne giyerdi biz ne versek
Mahalle tedirgin, çocuklar ondan korkar
Hepimizden samimi gülerdi Behçet
Ne versen yerdi, akşam hep içerdi
Git yanına selam ver, konuk severdi
Eskiden çok zenginmiş, zamanla değişmiş
Her şehirde âşık olmuş, gezmeyi severmiş
Bir kadını anlatır hep dolardı gözleri
Adı her gün değişse de aynıydı saç rengi
İzmir’in yerlisiymiş o, aşkın ta kendisiymiş
Kızarsa terk edermiş, giderse gelmezmiş
Tuhaftı Behçet, dedim ya kokardı
Onunla konuşmamı bilen herkes kızardı
Önce barınak yaptılar ve sonra yıktılar
Kış günü o sokakta, ben daha çocuktum
Ben o sabah öğrendim, donarak ölmüş
Mahalleli çok ağlamış, koşarak gömmüş!
Köpeği vardı “Garip”, zehiri verdiler
Çocukları rahat oynasın istemiş beyler
Çok değil, bir yıl sonra taşındık zaten
Ben şarap içemedim hiç, kokusu Behçet
Dedim “Neden böylesin?
Toparla kendini.”
Dedi “Ben artık bittim, tükendim evlat.”
Dedim “Yaşanmaz ki böyle, seversin elbet.
Saçmalama sen de bir gün gülersin Behçet.”
Baktı gözlerime tebessüm ile bi’ darılıp
“Yok be evlat.”
Dedi ki;
“Benden geçti
Ben sevemem ben yeniden
Benden geçti
Ben gülemem ben yeniden”
O Pazar Behçet’i son gördüğüm gündü
O sabah öğrendim, donarak ölmüş
ve ben hiç şarap içemedim..
Ne zaman denesem şarap hep Behçet kokar bana…
