Girdiğim cafede gördüğüm bir resimdi. ilk anlarda dikkatimi çekmese de sonra beni kendisine çağırıyordu. her şey gerizekalı arkadaşım sahra nın beni eğlence adı altında bir falcıya götürmesiyle başladı. ben her ne kadar baktırmak istemesem de beni kendine çağırıyordu. hatta o kadar muhabbetten sonra fal baktıracağıma inanamıyordum o sırada. giderken (huyum kurusun) o gördüğüm resme dokunmasam olmazdı.
her şey bir dokunuşla başladı.
meğersem aradığı benmişim.
nerden bilebilirdim ki. o zamanlar küçük bir kız sayılırdım. dünyayı seven. tabiat a dönmeyi planlayan. herkese olumlu davranan. iyi niyetli masum küçük bir kızdım.
ama bir dokunuşum karanlık ların kapısını araladı.
ve merhaba yeni hayatım.
aradan 1 yıl geçti.
ve ben hepsinden kurtulmak için yaşadıklarımı bu kağıtlara dökmek zorundayım.
yoksa bunlar peşimi bırakmayacak. ezgi nin yazgısı benzemesini istemiyorum. olaylara şahit olduktan sonra kurtulma çabasına girişmek zorunda kaldım.
Haydi başlasın bakalım kurtuluş aşamam.
çok teredütlüyüm. eğer ilgi alırsa devam etmeyi planlıyorum.