İnci(Hayat Emici & Ruh Emici)
Gitme
zamanı geldi,
Sonbaharın içinde gizlenen bahar kışa döndü.
İçimedeki
dalpaların sesi,
Çağlayanların sesini bastıracak kadar.
Yerimden kalakarken
bir kez daha bakıyorum mehtaba,
Öyle güzeliki çevreye saçtığı huzur insanın içini rahatlatıyor.
Güneş batarken bile,
Bize güzelliklerini bırakıyor.
Oysaki güneşçok iyi biliyor,
Kendisinin
hergün battığı gibi biz insanlarında bir gün batabileceğini.
O kadar
uyuyoruz ki birbirimize şah ve mat gibi,
Sen şah ben mat.
Ama şöyle bir şey varki,
sen her
zaman son hamleni yapıp yaralıyorsun beni.
Ama yine
yenen ben oluyorum seni.
İşte sana
son cümlem,
“Şah Mat”…