Anasayfa
[size=11pt]Benli Cümlelerime Sakladım Seni
Benli cümlelerime sakladım seni… Kendimden bahsederken aslında hep seni andım. İmkânsız olduğunu anlamama rağmen unutmaya çalışırken farkında olmadan senle bütünleştim. Ben herkese beni anlattığımı sanırken aslında seni anlattığımı anlamam zaman aldı. Sen dört yılı kolayca silip atarken ben atamadım.
Benli cümlelerime sakladım seni… Sustum. Seni anlatmamak için sustum. Seni unutmak için sustum. Konuşmadım. Senli rüyalarımın kapılarına kilitler takmaya çalışırken sessiz kaldım. Asla kendimden bahsetmedim seni hatırlamamak için… Gözyaşlarımı içime akıttım. Sessiz çığlıklar attım.
Benli cümlelerime sakladım seni… Seni unuttum derken beni unuttuğumu anlayamadım. Seni ararken kendimi kaybetmekten de sıkıldım artık. Unutmaya çalıştım. Olmadı. Ne zaman birinci tekil şâhısı kullansam hep ikinci tekil şâhısı kullandığımı anladım. Sen harflerin arasında gezinen bir fısıltıydın. Duymamaya çalıştım. Tıkadım kulaklarımı ama sen konuşurken benli cümlelerime sızdın. Nefessiz bıraktın beni… Benken sen oldum.
Benli cümlelerime sakladım seni… Kalbime gömmeye çalıştım. Anmamak istedim seni… Fakat çok geçti artık… Seni unutmak için sarf ettiğim benli cümlelerime girdin. Bütünleştim senle… İstemesem de andım seni… İstemesem de sevdim…
Benli cümlelerime sakladım seni… Bilmeden ben sen oldum. Kendimi kaybettim sende… Sen giderken beni de götürdün yanında… Ruhumu aldın. Kalbimi aldın. Beni aldın. Bir tek vücudumu bıraktın. Fikirlerimi, düşüncelerimi, benli cümlelerimi aldın. Beni ben yapanları alıp farklı birini bıraktın.
Benli cümlelerime sakladım seni… Fısıltı gibi dolaştın harflerin arasında ve ben seni ne bulabildim ne de çıkarabildim… Benli cümlelerime sakladım seni… Farkında olmadan hep ben de kaldın. Benli cümlelerimin arasında bir fısıltı…[/size]
Benli cümlelerime sakladım seni… Kendimden bahsederken aslında hep seni andım. İmkânsız olduğunu anlamama rağmen unutmaya çalışırken farkında olmadan senle bütünleştim. Ben herkese beni anlattığımı sanırken aslında seni anlattığımı anlamam zaman aldı. Sen dört yılı kolayca silip atarken ben atamadım.
Benli cümlelerime sakladım seni… Sustum. Seni anlatmamak için sustum. Seni unutmak için sustum. Konuşmadım. Senli rüyalarımın kapılarına kilitler takmaya çalışırken sessiz kaldım. Asla kendimden bahsetmedim seni hatırlamamak için… Gözyaşlarımı içime akıttım. Sessiz çığlıklar attım.
Benli cümlelerime sakladım seni… Seni unuttum derken beni unuttuğumu anlayamadım. Seni ararken kendimi kaybetmekten de sıkıldım artık. Unutmaya çalıştım. Olmadı. Ne zaman birinci tekil şâhısı kullansam hep ikinci tekil şâhısı kullandığımı anladım. Sen harflerin arasında gezinen bir fısıltıydın. Duymamaya çalıştım. Tıkadım kulaklarımı ama sen konuşurken benli cümlelerime sızdın. Nefessiz bıraktın beni… Benken sen oldum.
Benli cümlelerime sakladım seni… Kalbime gömmeye çalıştım. Anmamak istedim seni… Fakat çok geçti artık… Seni unutmak için sarf ettiğim benli cümlelerime girdin. Bütünleştim senle… İstemesem de andım seni… İstemesem de sevdim…
Benli cümlelerime sakladım seni… Bilmeden ben sen oldum. Kendimi kaybettim sende… Sen giderken beni de götürdün yanında… Ruhumu aldın. Kalbimi aldın. Beni aldın. Bir tek vücudumu bıraktın. Fikirlerimi, düşüncelerimi, benli cümlelerimi aldın. Beni ben yapanları alıp farklı birini bıraktın.
Benli cümlelerime sakladım seni… Fısıltı gibi dolaştın harflerin arasında ve ben seni ne bulabildim ne de çıkarabildim… Benli cümlelerime sakladım seni… Farkında olmadan hep ben de kaldın. Benli cümlelerimin arasında bir fısıltı…[/size]
