Anasayfa
Kayıp Ruh
Vicky
Monica
Paul
Vicky
Monica
Paul
1.bölüm
Monica'yı ilk gördüğümde 15 yaşımdaydım. Annem bir ip cambazı babamsa bir pislikti. Annemi hamile bırakıp ortadan kaybolmuş. Annem de doğumda ölmüştü. Babasının -yani dedem Michael'ın - sirkinde büyümüştüm. Okula da asla gitmemiş , ihtiyacım olan her şeyi Julian'dan öğrenmiştim. O yaşlı aslan terbiyecisi cidden çok canayakın ve akıllıydı. Ve palyaçoluğun gereği olarak komik olmayı da bana Sebastian öğretmişti. Bu sirk benim ailem , sahip olduğum ve sahip olmayı istediğim her şeydi...
Ta ki o güne kadar...
Bir Temmuz sabahı...
Hava iç açıcı ve neşe vericiydi. Şehirde az da olsa kuşlar ötüşüyordu. Gençler ise tatillerinin zevkini çıkarmakta ve şehri talan etmekteydi. Tabi ben , o gençlerden değildim.
Paul esnerken , ben de boş boş oturuyordum.
"Haydi ama Vicky , neşelen biraz." dedi gülerek.
Hafifçe gülümsedim ama yine de canım sıkkındı.
"Neyin var ?" diye sordu esneme hareketlerini bırakıp yanıma -tribünlere- gelirken.
"Bilmiyorum. Ben... sadece... ne bileyim... biraz sıkıldım o kadar."
Yanıma oturdu.
" V , V , V..." diye nutuk çekmeye başladı ki onu durdurdum.
"Fransızca mı öğreniyorsun ? 'Oui' falan ? " diye sordum.
" Ha- ha... Bugün çok espritüel gördüm seni..." dedi gözlerini devirerek.
"O benim...'Komik kız' , 'Muhteşem Victoria' , ya da şöyle diyebilirsin : 'Ucubeler Efendisi'... " dedim yüzümü ekşiterek.
"Vick , sen bir ucube değilsin." dedi düz ve kesin bir tavırla.
"Şu anda kendim için ucubeden daha iyi bir tanım bulamıyorum ne yazık ki ! Haydi ama Paul , ben bir palyaçoyum ! "
"Ne yani ?! Bir palyaço olmayı sevdiğini sanıyordum. Hem , ben de bir trapezciyim. "
"İkisi çok farklı şeyler..."
"Hayır , değil ! "
"Evet , öyle ! "
"Hayır , değil ! "
"Evet , öyle ! "
"Hayır , değil... Ve bu arada bilmem farkında mısın , bu tartışmanın varacağı bir nokta yok..."
"Kayıtlara geçsin , ilk sen pes ettin." dedim gülerek. "Hem inatlaşmak hoşuma gidiyor." diye ekledim.
"Gel , trapezcilerin karavanında TV izleyelim." dedi konuyu değiştirerek.
Hemen konuya atladım.
"Salak bir korku filmi DVD'n var mı ? Psikopat palyaçolar falan... hoş olur. "
"Palyaçolu filmlerim bitti , ama istersen senin psikopat katil , benim de masum ve seksi kurbanın olduğum bir korku filmi çekip Hollywood'a yollayabiliriz. "
"İyi fikir , böylece bütün dünya ne kadar kendini beğenmiş olduğunu öğrenir." dedim kıkırdayarak.
Sırıttı ve karavana kadar bir şey söylemedi. Basamağı atlayıp anahtarla kapıyı açtı.
"Bayanlar önden. " dedi Thomas'ın İtalyan aksanını taklit ederek. Güldüm. Thomas'ı -sirkin şimdiki sahibi , tam bir reklamcı ruhuna sahip , çok sempatik ve neşelidir. - bebekliğimden beri tanırdım. Tabi o zaman sirk rahmetli babasının - Michael'ın - idi (Evet , Thom benim amcam... ) ve Thom Amca da o zamanlar benim yaşlarımdaydı.
Paul elini uzattı. Ondan destek alıp ben de basamağa tırmandım ve içeri girdim.
Monica'yı ilk gördüğümde 15 yaşımdaydım. Annem bir ip cambazı babamsa bir pislikti. Annemi hamile bırakıp ortadan kaybolmuş. Annem de doğumda ölmüştü. Babasının -yani dedem Michael'ın - sirkinde büyümüştüm. Okula da asla gitmemiş , ihtiyacım olan her şeyi Julian'dan öğrenmiştim. O yaşlı aslan terbiyecisi cidden çok canayakın ve akıllıydı. Ve palyaçoluğun gereği olarak komik olmayı da bana Sebastian öğretmişti. Bu sirk benim ailem , sahip olduğum ve sahip olmayı istediğim her şeydi...
Ta ki o güne kadar...
Bir Temmuz sabahı...
Hava iç açıcı ve neşe vericiydi. Şehirde az da olsa kuşlar ötüşüyordu. Gençler ise tatillerinin zevkini çıkarmakta ve şehri talan etmekteydi. Tabi ben , o gençlerden değildim.
Paul esnerken , ben de boş boş oturuyordum.
"Haydi ama Vicky , neşelen biraz." dedi gülerek.
Hafifçe gülümsedim ama yine de canım sıkkındı.
"Neyin var ?" diye sordu esneme hareketlerini bırakıp yanıma -tribünlere- gelirken.
"Bilmiyorum. Ben... sadece... ne bileyim... biraz sıkıldım o kadar."
Yanıma oturdu.
" V , V , V..." diye nutuk çekmeye başladı ki onu durdurdum.
"Fransızca mı öğreniyorsun ? 'Oui' falan ? " diye sordum.
" Ha- ha... Bugün çok espritüel gördüm seni..." dedi gözlerini devirerek.
"O benim...'Komik kız' , 'Muhteşem Victoria' , ya da şöyle diyebilirsin : 'Ucubeler Efendisi'... " dedim yüzümü ekşiterek.
"Vick , sen bir ucube değilsin." dedi düz ve kesin bir tavırla.
"Şu anda kendim için ucubeden daha iyi bir tanım bulamıyorum ne yazık ki ! Haydi ama Paul , ben bir palyaçoyum ! "
"Ne yani ?! Bir palyaço olmayı sevdiğini sanıyordum. Hem , ben de bir trapezciyim. "
"İkisi çok farklı şeyler..."
"Hayır , değil ! "
"Evet , öyle ! "
"Hayır , değil ! "
"Evet , öyle ! "
"Hayır , değil... Ve bu arada bilmem farkında mısın , bu tartışmanın varacağı bir nokta yok..."
"Kayıtlara geçsin , ilk sen pes ettin." dedim gülerek. "Hem inatlaşmak hoşuma gidiyor." diye ekledim.
"Gel , trapezcilerin karavanında TV izleyelim." dedi konuyu değiştirerek.
Hemen konuya atladım.
"Salak bir korku filmi DVD'n var mı ? Psikopat palyaçolar falan... hoş olur. "
"Palyaçolu filmlerim bitti , ama istersen senin psikopat katil , benim de masum ve seksi kurbanın olduğum bir korku filmi çekip Hollywood'a yollayabiliriz. "
"İyi fikir , böylece bütün dünya ne kadar kendini beğenmiş olduğunu öğrenir." dedim kıkırdayarak.
Sırıttı ve karavana kadar bir şey söylemedi. Basamağı atlayıp anahtarla kapıyı açtı.
"Bayanlar önden. " dedi Thomas'ın İtalyan aksanını taklit ederek. Güldüm. Thomas'ı -sirkin şimdiki sahibi , tam bir reklamcı ruhuna sahip , çok sempatik ve neşelidir. - bebekliğimden beri tanırdım. Tabi o zaman sirk rahmetli babasının - Michael'ın - idi (Evet , Thom benim amcam... ) ve Thom Amca da o zamanlar benim yaşlarımdaydı.
Paul elini uzattı. Ondan destek alıp ben de basamağa tırmandım ve içeri girdim.
Bari çirkin bir kız bulsaydın, içim yanmıycaktı 
