Opeth - Black Rose Immortal

In the name of desperation
I call your name
A lamentation I sigh
Again and again

Spiritual eclipse
The gateways are closed for me to seek

The night...
A veil of stars, watching
My shadow is born from light
The light of the eye, in darkness

Over troubled waters memories soar
Endlessly, searching night and day
The moonlight caresses a lonely hill
With the calmness of a whisper

I wear a naked soul
A blank face in the streaming water
It is cold in here
Frost scar my coat with dust

Eyes attach to your mute portrait
We spoke only through thoughts
Together we gazed, awaited
Hours brought thirst and the rising sun

Sunbirds leave their dark recesses
Shadows glid the archways

Do not turn your face towards me
Confronting me with my lonliness
You are in a forest unknown
The secret orchard
And your voice is vast and achromatic
But still so precious

Lullaby of the crescent moon took you
Mesmerized, its kaleidoscopic face
Granted you a hollow stare
Another soul within the divine herd

I have kept it
The amaranth symbol
Hiddin inside the golden shrine
Until we rejoice in the meadow
Of the end
When we both walk the shadows
It will set ablaze and vanish
Black rose immortal

It is getting dark again
Dusk shuffle across the fields
The evening trees moan as if they knew
At night I always dream of you


___kara gül ölümsüzdür___

umutsuzluğun adı ile adını anıyorum
kendimi paralayarak iç çekiyorum tekrar tekrar

ruhani yücelik
aradığım aralı kapılar benim için kapandı

gece…
yıldızlardan birinin pençesi izliyor
gölgem ışıktan doğuyor
karanlığın içindeki gözlerin ışığından

rahatsız suların üzerinde anılar uçuşuyor
sonsuza dek gece ve gündüzü arayış
ay ışığı yalnız bir tepeyi okşuyor
bir fısıldayışın telaşıyla

çıplak bir ruha bürünüyorum
boş bir surat sel gibi akıyor
burası soğuk
ayaz üzerimde tozlu izler bırakıyor

gözler sessiz portrene asılıyor
sadece bütün düşünceleri konuşurduk
hep beraber gözlerimizi dikip bekledik
saatler susadı ve güneş yükseldi

güneş kuşları karanlık kovuklarını terk ediyorlar
gölge kemerli geçitlerde süzülüyor

yüzünü bana doğru çevirme
yalnızlığımın üzerine yürü benimle
sen bilinmeyen bir ormandasın
gizli kemer
sesin engin ve şeffaf
fakat hala çok değerli

hilalin ninnisi seni aldı
hipnotize edilmiş kaleydeskopik yüz
boş bir bakışla seni kabullendi
ilahi kalbin içinde başka ruh

onu tutmuştum
amarant sembolü
gizli altın tapınağın içinde
çayırlardaki coşkumuzdan beri
sonunda gölgeler ile yürürken biz
o alevlere atılacak ve kaybolacak
kara gül ölümsüzdür

hava yeniden kararıyor
alacakaranlık tarlaların üzerinde süzülüyor
gece ağaçları bilirmişçesine inliyordu
geceleri hep seni rüyamda gördüğümü